I can make the badboy change (Dutch)

3. Zaken

June p.o.v.

De bel onderbreekt het gesprek met Ryder, Travis en de tweeling. Ik dacht dat ze boos zouden zijn, maar dat zijn ze niet. Natuurlijk niet, ze begrijpen me. 'Vanavond bij jou dus?' vraagt Ryder en ik knik. 'Ik heb er zin in.' zeg ik ze. 'Ik ook.' zegt de tweeling in koor. Wat heb ik mijn vrienden gemist. 'Wat is er vanavond?' vraagt Deamon en ik rol mijn ogen. 'Jij moet ook over al je neus insteken, hè?' vraag ik hem. Hij trekt een wenkbrauw op en grijnst. Hij opent zijn mond om wat te zeggen, maar ik houd hem tegen. 'Bespaar me je bijdehandte opmerking maar.' op dat moment gaat mijn telefoon. 'Ik moet deze toch nemen, later jongens.' ik loop weg en neem op. Het is Leopold, hij was de assistent van mijn vader, nou is hij mijn oren en ogen in het bedrijf. Hij is het aanspreekpunt, maar alle beslissingen komen van mij, net als alle handtekkeningen en alle belangrijke vergaderingen been ik gewoon bij. De directeuren van de school weten er van. Mijn telefoon staat altijd aan en ik mag te laat komen of gewoon de klas verlaten als het een belangrijke reden heeft. Al moet ik natuurlijk wel goede cijfers halen en bij blijven met de stof. 'Wat is er?'
'Er zijn wat problemen in de Noord-Oost regio.' ook dat nog. 'Kan je vanmiddag langs komen?'
'Natuurlijk. Ik ben er rond half vier, zorg dat alle details en dossiers op mijn bureau liggen en dat er een vergadering om vier uur is, je weet wie te informeren.'
'Ja, June. Verder nog iets?'
'Ik wil alle administratie op mijn bureau hebben liggen.'
'Komt voor elkaar.'
'Goed, dat was het.' met dat hang ik op. Ik blaas mijn adem uit. Eigenlijk verbaasd het me nirts, die regio had altijd problemen, het is gewoon niet zo'n sterk gebied. Maar ja, lekker druk vandaag. Ik loop richting de school en het lokaal waar ik les heb. 'Miss Parker.' groet de leraar mij. Ik lach naar hem. 'Meneer Samuels.' ik loop naar mijn plek en zie dat de lege plek naast mij niet langer leeg is, Deamen zit nu naast me. Ik rol mijn ogen en ga zitten. 'Dus je mag te laat komen?' vraagt hij me. 'Jep.' reageer ik zacht terwijl ik mijn spullen pak. 'Waarom?'
'Ze kennen de reden.' mompel ik en pak mijn pen, ik zoek snel de juiste bladzijde op en neem de aantekeningen van het bord snel over. Het is niet nieuws, maar wel belangrijk. 'Wat is die reden dan?' vraagt Deamon. Kan hij zich niet met zijn eigen zaken bemoeien? Ik kijk naar het bord. Meneer schrijft twee keer dezelfde opdracht op het bord. Een opdracht om te kijken of je het begrepen hebt. 'Dat gaat jou niets aan.'
'Maar je mobiel staat ook aan, of niet?'
'Mijn mobiel staat aan.'
'Wie belde je.'
'Dat zijn echt jou zaken niet.'
'Waarom krijg ik net een bericht van mijn vader dat hij spontaan naar Rotterdam vertrekt?'
'Hoe moet ik dat weten?'
'Jouw bedrijf zit daar.' ik trek een wenkbrauw naar hem op. 'Dus? Er zitten wel meer bedrijven daar waar je vader zaken mee doet.'
'Dus je weet wie mijn vader is?'
'Naturlijk, ik ken al mijn zakenpartners.'
'Dus jij hebt het bedrijf overgenomen.'
'Natuurlijk, alsof ik dat aan iemand anders zou verkopen. Het was mijn opa's levenswerk en dat van mijn vader en nou dat van mij.'
'Maar je zit er een uur vandaan en je zit op school.'
'Natuurlijk zit ik op schook, ik wil een diploma halen, hierna ga ik naar de universiteit.'
'En het bedrijf dan?'
'Dat zijn zaken die jou niets aan gaan, Deamon Blake.'
'Goed, Deamon June, kunnen jullie je nu weer focussen op de les? Kom anders maar even naar voren en los deze som op.' ik rol mijn ogen, sta op en loop naar het bord. Deamon volgt. We pakken beide en stift en beginnen met uitwerken, twee minuten later ben ik klaar, en een minuut of twee later is hij ook klaar. We hebben dezelfde uitkomst en de leraar vertelt ons dat dat juist is. Dus we loprn weer terug en ik maak weer aantekeningen. De lessen gaan gelukkig snel voorbij en wanneer ik vrij ben haast ik me naar mijn kluisje en daarna naar mijn auto.
'Waarom zo'n haast?' Deamon weer, kan hij me gewoon niet met rust laten. 'Ik heb zaken te regelen.'
'Dus je gaat naar Rotterdam?' ik rol mijn ogen.
'Je kunt toch ook gewoon je vader vragen waar hij heen gaat. Op schooldagen doe ik geen werk.' zaterdag is voor mij kantoordag en op zaterdag ben ik vrijwilliger in een verpleeghuis voor ouderen. Ja, ik heb het druk.' ik stap in de auto en rijd weg. Onderweg bedenk ik me dat ik er niet netjes uit zie. Shit. Ik zet mijn mobiel in de houder. 'Bel Leopold.' zeg ik. 'Zeg het maar.'
'Zwarte skinny jeans, wit blousje en een paar pump, of enkellaarsjes met een degelijke hak, ook zwart en een lerenjasje of colbertje, mag ook beide. Ik ben gekleed voor school. Niet voor business.' mompel ik en ik hoor hemzacht grinniken. 'Nog steeds de zelfde maten, miss?'
'Ja, ik ben er over drie kwartier, zorg dat het op kantoor ligt.'
'Ik regel het, miss. Zal ik een advertensie online zetten voor een pa?'
'Daar moet ik over na denken.' zeg ik hem. 'Misschien is het wel een goed idee.'
'Goed, tot straks.'
'Ja.' ik hang op. Gelukkig is het niet druk op de weg, dat zal straks als ik terug ga wel anders zijn. Ik haal mijn haar uit de knot die ik er in had gedaan, zo kan ik wel snel mijn personeel zien als ik ze al tegen kom.
Ik rijd de personeelsgarage in die zich onder het gebouw bevind, ik parkeer mijn auto op mijn plek in de garage, pak mijn tas en stap uit. Ik adem uit en loop de lift in, ik haal mijn pasje er langs en druk op het knopje die gelinkt is aan de bovenste etage. Mijn etage. Het bestuur zit in een etage onder mij. Ik ben blij dat ik er altijd wel goed verzorgd uit zie, maar zoals ik er nu uit zie, met een gebleekte skinny jeans een korte mouwe shirt met net iets te veel decoleté en afgedragen gympen. Natasha en haar broer Brandon schrikken op wanneer ze mij ziet. 'Oh, miss Parker.' kirt Natasha. 'Heeft Leopold niet gezegd dat ik zou komen?' vraag ik verbaasd. 'Jawel, we waren alleen de tijd vergeten, excuses.' zegt Natasha. Ik lach naar ze. 'Maakt niet uit, schrik gewoon de volgende keer niet.' ze knikken. 'Leopold heeft alles op uw kantoor klaargelegd.'
'Goed, bedankt.' zeg ik hen en loop naar mijn kantoor. Ik heb altijd al een kantoor gehad, ik hielp mijn vader vroeger al, of ik ging huiswerk maken op kantoor. Dat is de reden dat ik gerespecteerd wordt hier als directeur, ze kennen me. 'Ik heb u net een kop verse muntthee met honing gebracht.' zegt Brandon. 'Bedankt.' heerlijk, 's avonds en 's ochtends koffie, 's middags verse muntthee met honing en warme melk met honing voor ik naar bed ga. Dat herrinert me eraan dat de melk thuis op is, ik moet boodschappen doen op de terug weg. Maar nu eerst omkleden. Ik zie de tassen voor mijn bureau staan en loop er heen. Merkkledig, ik rol mijn ogen. Ik trap mijn schoenen uit, mijn sokken en doe mijn broek uit. Ik pak de zwarte skinny uit een tas en doe die aan, daarna pak ik de schoenendoos en zie hele mooie zwarte pumps, ik zet ze op de grond en doe ze aan. Daarna doe ik mijn shirt uit en ben blij dat ik een witte bh en een wit hemdje aan heb. Ik doe de blous erover aan en laat de bovenste twee knoopjes open, daarna stroop ik de mouwen op. Ik kijk op mijn horloge, een echte Rolex, nog 20 minuten tot de vergadering. Ik moet alles maar eens doornemen. Voor die tijd pak ik nog het leren jasje uit een tas en hang die aan de kapstok in mijn kantoor, het colbertje die ik uit een andere tas pak hang ik over mijn stoel en ga ik zitten. Ik pak de dossiers om door te lezen en drink ondertussen langzaam mijn thee. Om twee voor vier spuit ik deoderant onder mijn oksels, borstel mijn haar en doe dat in een hoge staart. Ik doe mijn colbertje aan nadat ik mijn mouwen heb afgerold, het is best fris op kantoor. Ik pak de dossiers, notitie blok en een volle pen voor ik mijn kantoor verlaat. Ik loop naar de vergaderzaal en zie dat de meeste er al wel zijn. Dit is de eerste serieuze vergadering sinds de dood van mijn ouders en ik ben er klaar voor. 
Ik zie dat ze allemaal voorzien zijn van thee of koffie, ik zie gelijk Deamon's vader. Ze lijken op elkaar, al heeft meneer Blake zijn haren kort. Ik groet ze allemaal, sommige lijken verbaasd, andere niet.
'Ik had verwacht dat De Graaf de vergadering zou leiden.' zegt meneer Willemsen.
'Nee, ik leidt de vergaderingen in mijn bedrijf.' zeg ik.
'Jouw bedrijf, je bent amper achttien.' zegt meneer Rood, ik trek een wenkbrauw op.
'Ik denk dat ik mijn tijd hier verdoe, ik heb een uur hier heen gereden en ik verwacht niet dat een jong meisje ook maar enig verstand heeft van business, is dit soms een grap?' meneer Blake. Hij is nog erger dan zijn zoon. Maar ik zeg niets. Mijn personeel heeft niet voor niets respect voor mij, deze mannen zullen niet weten wat ze overkomt. Ik ga zitten en sla mijn dossiers open.
'Dit is zeker geen grap, Blake.  Is het soms een grap dat uw bedrijf mede verantwoordelijk is voor de veranderingen in de Noord-Oost regio?'
'We zijn daar allemaal verantwoordelijk voor, anders waren we hier niet om te beslissen wat we er aan gaan doen.' ik trek weer een wenkbrauw naar deze man op.
'Verantwoordelijkheid valt te verdelen, heeft u de statistieken wel bekeken? De cijfers liegen niet, Blake. Uw bedrijf gaat achteruit, net als wat andere, wat zorgt voor meer instabiliteit in deze toch al zo instabiele situatie in het Noord-Oosten.' hij neemt me om, knikt. Gaat zitten en net als de rest. Zo win je dus respect in deze business.
De vergadering duurt een uur, afspraken worden gemaakt, andere dingen worden besproken. Wanneer we klaar zijn loop ik terug naar mijn kantoor. Ik ben moe, ik wil naar huis, ik neem de administratie wel mee, denk ik bij mezelf. Ik open de deur en zie dat Leopold al op me wacht. Ik geef hem de lijst met dingen die doorgevoerd moeten worden, hij bekijkt het, neemt het door, knikt.
'Goed, komt voor elkaar. Ik heb alles voor je in één tas gedaan zodat je die makkelijk mee kunt nemen.' hij wijst naar één tas voor mijn bureau, de rest heeft hij dus al opgeruimd. Ik knik, doe mijn haar los en vlecht het snel. 'Bedankt.'
'Hoe ging het verder?'
'Goed, het duurde even voor ze inzagen dat ik niet een of ander dom blondje was. Ik hoop alleen dat één niet te hard gaat mopperen over mij thuis, want anders hoor ik daar morgen sowieso meer van.' hij trekt een wenkbrauw naar me op.
'Hoezo?'
'Blake heeft een zoon, die zoon zit bij mij in de klas.' hij lacht.
'Succes.'
'Dank je, ik zal nog even kijken in de administratie, wat ik niet af krijg neem ik mee naar huis. Ik moet nog boodschappen doen en ik heb visite vanavond.'
'Hij knikt, is goed. Breng het alleen zo snel mogelijk terug.'
'Natuurlijk, Leo, waarschijnlijk woensdag.' hij knikt.
'Oké. Dan laat ik je nu alleen, Natasha of Brandon zal me wel vertellen wanneer je gaat.' ik knik. We nemen afscheid en ik ga achter mijn bureau zitten terwijl hij mijn kantoor verlaat. Na een half uur heb ik al weer genoeg van al dit gedoe en pak het op, ik stop het in de map, die ik in mijn schooltas stop, dan pak ik mijn andere tas, laat mijn leren jasje hier hangen en sluit mijn kantoor af. Ik zeg tegen Natasha en Brandon dat ik ga en ze wensen me een goede avond. De lift brengt me gelijk naar de garage, ik stap in mijn auto en rijd eigenlijk ook meteen weer weg. Ik rijd eerst naar de stad waar ik woon voor ik boodschappen doe. Melk, koekjes, koffie, thee, eten, brood beleg, snoepjes, fruit, drinken, wijn, bier. Ik koop van alles want thuis is alles op. Ik stap in de auto en rijd in tien minuten naar huis. Gelukkig kan ik voor de deur parkeren, ik pak mijn tassen en loop naar binnen. Ik ruim alles op, doe de was en bestel een pizza. Ik ben er klaar mee voor vandaag. Alleen nog wat huiswerk maken en gezellig praten met mijn vrienden.