I can make the badboy change (Dutch)

4. Vooruitgang.

June p.o.v.

De bel gaat en ik sta op, ik open de deur, mijn vrienden stormen eigenlijk gelijk naar  binnen. 'Deamon valt voor je.' zegt Ryder die bij de deur blijft hangen.
'Ik weet het.' zucht ik en ik sluit de deur.
'Trave valt ook nog steeds voor je.'
'Ook dat is me niet ontgaan.'
'En ik zal nooit stoppen om van je te houden.' hij neemt me in zijn armen.
'Ik ook niet, Ryder.' fluister ik en sla mijn armen om hem heen. Na een paar seconden laten we elkaar weer los en lopen we naar de rest die al drinken en chips hebben gepakt, Jason zet wat muziek op en ik lach.
'Jullie voelen je wel snel thuis, hè?' vraag ik hen.
'Mogen we hier wonen?' vraagt Nathan en ik trek een wenkbrauw naar hem op.
'Jullie hebben toch zelf een woning?'
'Maar niet zo riant als deze.' mompelt Jason.
'Jullie zijn hier altijd welkom, maar zie dit als jullie tweede thuis, ik wil nog wel wat alleen tijd.'
'Deal.' roept de tweeling in koor en ik lach. De relatie tussen Ryder en mij is anders dan de relatie die ik heb met de tweeling en Trave is weer een heel ander verhaal.
'Je ziet er moe uit.' merkt Travis op.
'Ik ben ook moe.' zeg ik hem.
'Wat is er gebeurt met het bedrijf?'
'Ik heb geërfd, Leo zit op mijn plek terwijl ik nog op school zit, maar alle belangrijke dingen komen van mij. Handtekeningen, vergaderingen, hij is meer toezicht houder.'
'Dus hij belde je na de pauze?' vraagt Ryder, ik knik.
'Dus daarom ging je zo snel weg.' Mompelt Travis en ik knik.
'Er waren wat problemen, dus daar ben ik even geweest om alles te bekijken, vergadering met grote bazen en personeel. Ik geloof niet dat de vader van Deamen mij mag, maar dat kan me niet schelen.'
'Hoezo dat?' vraagt Ryder.
'Hij dacht dat het een grap was en vond me te jong om een bedrijf te leiden...'
'Dus jij bent jezelf en zegt waar het op staat.' ik knik en Ryder grijnst, ik zei toch dat ze me kenden?
'Maar hoe gaat het verder met jullie, is alles een beetje rustig hier?' de jongens knikken.
'Dankzij jou konden we een huis betalen met vier slaapkamers en de school betalen, daarna ging alles vrij snel, we zijn gaan werken, raakte bevriend met Deamen en de bende hier, werden lid, stopte met werken en verdienen nu genoeg bij de bende.' zegt Ryder.
'Maar alles is rustig.' zegt Trave.
'Dankzij jou.' zegt Jason.
'Ik dacht dat jullie je juist los wouden maken van het illegale?' vraag ik.
'Dat waren we van plan, maar het was te verleidelijk.' ik schud ligt mijn hoofd.
'We kunnen je terug betalen.' zegt Nathan.
'Maar dat hoeft toch helemaal niet?' zeg ik. 'Ik heb het jullie gegeven zodat jullie weg konden, ik wist niet dat we elkaar ooit nog zouden zien. Maar nu we elkaar wel weer zien hoef je me niet terug te betalen, ik heb geld genoeg.'
'Dat weten we.' zegt Ryder. 'Maar sinds de dag dat wij alles weer op een rij hebben zijn wij aan het sparen om je terug te betalen, of we je ooit weer zouden zien of niet.' ik blaas mijn adem uit.
'Oké, dan laat ik het maar gewoon gebeuren.' ze gunnen me een klein lachje. Voor de rest van de avond is het redelijk luchtig, we plagen elkaar en ze blijven slapen. Ik maak nog wat huiswerk voor ik dan ook werkelijk mijn bed in duik.

De volgende ochtend wordt ik wakker gemaakt door Ryder, die gevolgd door de tweeling ontbijt op bed komt brengen. Niet veel later komt Trave erachter aan met veel koffie. Ik grijns. 'Als ik dit had geweten had ik wel een pyjama aan gedaan.' mompel ik. 'Je wilt zeggen dat naakt bent terwijl er vier jongens in je huis zijn?' vraagt Jason. 'Verklaar me maar voor gek.' mompel ik. 'Mag ik je shirt, Ry?' hij knikt. Zet het dienblad op mijn bureau, doet zijn shirt uit en gooit dat naar me toe. Ik vang hem en doe hem snel aan. Ik ga recht op zitten. 'Ik heb een schoon shirt voor je.' zeg ik hem. Hij trekt een wenkbrauw naar me op terwijl hij het dienblad op mijn schoot zet. 'Ik heb nog een aantal shirts van je die ik gestolen heb of die jij nooit hebt meegenomen. Geweldige pyjama's.'
'Serieus?' vraagt Nathan.
'Zeker. Bedankt voor het ontbijt. Hoe laat is het?'
'Half acht.' ik knik. Mooi, kan ik nog alles doen wat ik wil doen. De jongens gaan bij mij op mijn bed zitten en eten met me mee. Ik heb ze echt gemist. Een half uur later zijn we allemaal gedouched, aangekleed en klaar om te gaan. Ryder rijdt met mij en de rest met Trave. Net zoals vroeger. Ik zet mijn auto op dezelfde plaats als gister en Ryder en ik stappen uit. We lopen met z'n allen het plein op en krijgen blikken toegeworpen die ik het liefst gewoon negeer. Zelfs die van mijn vrienden, niet veel later voel ik een hand op mijn schouder en wordt omgedraaid. De geur van Deamon omringt me en ik kijk hem recht in zijn ogen. 'Je staat weer op mijn plek.' zegt hij.
'Ik zag je naam niet staan.' antwoord ik koel. Ik wil me weer omdraaien, maar hij houdt me tegen. 'Wat heb je tegen mijn vader gezegd gister?' ik trek een wenkbrauw naar hem op. 'Hij was chagrijniger dan anders.' vertelt hij me. 'Deamon, als je vader niet met de waarheid om kan, gaan ligt dat niet aan mij.'
'Dat weet ik, hij kan nogal koppig zijn. Maar hij was anders na die vergadering.'
'Daar kan ik niets aan doen Deamon, het was zijn eigen schuld dat ik het hard moest spelen. Hij en nog wat anderen onderschatte mij en dat is het domste dat je kan doen.'
'Hij wil dat je donderdag met ons komt dineren, mijn moeder wil dat ook.' ik gaap hem aan.
'Pardon?'
'Het is gewoon een ontspannen sfeer, mijn moeder kookt.'
'Dus je denkt dat daar geen pers op zal duiken?'
'Ze weten toch niet dat je hier woont?'
'Nee, maar ze kennen mijn auto en ze houden jouw huis vast in de gaten.'
'Dan rijd je met mij mee. Mijn ouders willen je leren kennen.'
'Waarom?'
'Geen idee.' ik frons.
'Deamon, ik zie niet in waarom ik zou dineren met jouw ouders in een ontspannen sfeer. Ze hoeven mij niet te leren kennen, want wij zullen nooit meer dan kennissen worden en je vader is een partner. Ik diner alleen zakelijk met partners.' ik zie allerlei emoties in zijn ogen voorbij flitsen. Pijn, woede, liefde, lust en iets dat me laat weten dat hij niet op zal geven. Het is een wedstrijd voor hem, maar twee kunnen dit spel spelen. Hij weet niet waar hij aan begint. Hij zet een stap dichterbij. 'June, alsjeblieft, mijn pa vind me al een mislukkeling. Hoe zal hij reageren wanneer hij hoort dat ik je niet eens mee naar een diner kan nemen.' hij zet puppy ogen op.
'Misschien moet jij je dan meer richten of je cijfers dan op meisjes, ik ga niet met jullie dineren.' weer een stap dichterbij, ik voel Ryder alles in de gaten houden. 'Geef me dan bijles donderdag en blijf eten.' ik rol mijn ogen. 'Geef me één goede reden.' daag ik hem uit. We kijken elkaar strak aan. 'Mijn vader wil je banden met de bende tegen je gebruiken.' ik schiet in de lach. 'Dan kan hij in de rij aan sluiten, Deamon. Daarnaast kan ik je vader wel aan, jij bent zijn zoon toch? Wat wil hij doen?' ik zie hem slikken. 'Je moeder houdt hem trouwens wel in de hand, zo ging het altijd.' ik glimlach wanneer ik terug denk aan de Blake's. Onze vaders waren vrienden, voor ze rivalen werden, maar soms... Soms gingen we uit eten, zakendiners met de Blake's en vaak ging ik mee. Om bij mijn ouders te zijn, maar ook om te observeren. De Blake's intrigeerden mij om de een of andere reden. Hebben mij altijd geïnteresseerd. 'Als je meer begaan was met het bedrijf hadden we elkaar eerder ontmoet, Deamon. Ik ging vaak mee naar de diners, ik vond het altijd leuk om je ouders te observeren. Ze houden van elkaar zoals mijn ouders dat deden, maar hun chemie was anders. Fascinerender.'
'Diner dan met ons en observeer ze, misschien zijn ze wel veranderd.' ik knik. 'Goed dan, haal me donderdag ochtend maar op, dan rijd ik na school gelijk met je mee zodat ik je kan helpen met wiskunde, en dan kan je me na het eten weer thuis brengen. Goed?' hij knikt. 'Zeker, wat is je adres?'
'Geef me je mobiel.' dat doet hij aarzelend, hij heeft er een code opzetten. Zo'n symbool achtige code, dus ik kijk en heb zijn code zo gevonden. Ik voer hem in en voeg me toe aan zijn contacten, inclusief adres. Ik vergrendel zijn mobiel weer zodra ik klaar ben en geef hem terug. 'Mijn nummer en adres. Ik wil geen gestalk, geen lek naar de pers en al helemaal geen nachtelijke dronken telefoontjes of anderszins, begrepen?'
'Ja, mevrouw.' ik sla hem plagend tegen zijn schouder, maar wel hard genoeg zodat het pijn doet. 'Au.' roept hij en ik grijns. 'Watje.' met dat loop ik weg en Ryder loopt gelijk naast me. 'Dat was intens.' ik haal mijn schouders op. 'Zijn ouders willen me leren kennen.'
'Waarom?' vraagt hij me.
'Zijn vader mag me niet, volgens zijn moeder ben ik al sinds mijn zesde de perfecte schoondochter, laten we het er verder niet over hebben.' hij lacht, maar knikt en we lopen richting de kluisjes. 'Waar is de rest?' vraag ik hem. 'Ergens.' mompelt Ryder en ik kijk hem fronsend aan. Ik weet gewoon dat dat niets goed betekent. Een paar van mijn vriendinnen komen bij me staan. Vanuit mijn ooghoek zie ik Vlinder naar Matt kijken wanneer Matt niet kijkt en wanneer zij niet kijkt, kijkt hij wel. 'Je moet met hem gaan praten, Vlinder.'
'Nee, laat hem maar naar mij toe komen.' zegt ze zacht. 'Laat dat maar aan mij over.'
'Wat ga je doen?'
'Dubbel daten natuurlijk.' Ryder en zij kijken me met grote ogen aan.
'Met wie ga jij dan?' vraagt Vlinder.
'Met Matt's beste vriend. Ik regel het vandaag.' en voor ze iets kunnen zeggen loop ik weg. 'June!' roept Vlinder me nog na, maar ik loop weg.

Deamon pov

Vraag me niet hoe, maar het is me gelukt. Ik heb het voor elkaar gekregen dat ze aanbod accepteert en ze komt eten. Ik stuur mijn moeder gelijk een bericht en krijg een blije reactie terug. 'Dat was apart.' zegt Matthew en ik haal mijn schouders op. We lopen de school binnen en al snel valt mijn oog op Ryder, June en wat van haar vriendinnen. Ik merk dat Matt naar Vlinder staart. 'Man, ga met haar praten.' zeg ik hem. 'Waarom zou ik?' zegt hij. Ik rol mijn ogen. 'Gast, je hoeft niet stoer te doen. Ik ken die blik en je moet met haar gaan praten.'
'Misschien wanneer ze alleen is, of met June mee komt.' zegt hij.
'Beide opties lijken mij zeer onwaarschijnlijk.'
'Kan me niet schelen.'
'Ik regel het wel.'
'Ja, want jij kan het zo goed vinden met Vlinder en  June, of niet.'
'Nee, maar ik heb een idee.'
'Wat dan?'
'Daar kom je snel genoeg achter.' met dat loop ik weg. 'Deamon.' roept hij me na, maar ik loop weg. June loopt voor me in de gang. De gang is verder leeg, verlaten.
'June.' zeg ik. Ze draait zich naar me om. Ze lacht naar me en ik voel me raar. 'Deamon.' ik loop naar haar toe.
'Wil je me helpen?' vraag ik haar.
'Wil je met me uit?' vraagt zij, mijn mond valt open. 'Wat?' droom ik
'Een dubbeldate, jij en ik en Vlinder en Matthew.'
'Lijkt me leuk. Wanneer?'
'Zaterdag?'
'Is goed.' ze wil zich omdraaien en bedenkt zich. 'Waar heb je mijn hulp voor nodig?'
'Ik wilde je vragen of je me wilde helpen om Vlinder en Matthew weer aan de praat te krijgen, maar je was me voor.' ik glimlach naar haar en ze glimlacht terug.
'Loop je mee naar het lokaal?' vraagt ze, hebben we dan samen les? 'We hebben samen les.' alsof ze mijn gedachten kan lezen.

'Niets liever,'  ze trekt een wenkbrauw naar me op en ik staar haar gewoon aan. Ze rolt haar ogen, draait zich om en loopt weg en ik loop achter haar aan en dan naast haar. Onze armen gaan even langs elkaar en ze doet een stapje opzij terwijl we blijven lopen.

'Wat hebben we?'

'Scheikunde.'

'Welke vakken heb je niet?'

'Ik heb alle vakken.' oh.

June's pov

Hij probeert een gesprek met me aan te gaan, maar het lukt hem niet. Vooral omdat ik geen gesprek met hem aan wil gaan, ik vind het al erg genoeg dat heb ik ingestemd om hem te helpen met zijn wiskunde en om met zijn ouders te dineren, en dan ook nog eens zaterdagavond met hem door te brengen om wille van mijn beste vriendin. Nee, Deamon, ondanks alles worden wij geen vrienden. Echt niet, ik ga hem laten zien hoe het is om gebroken te worden, al die meisjes. Maar moet ik hem dan niet juist toelaten? Moet ik dan niet bevriend met hem raken, een relatie met hem opbouwen voor ik hem überhaupt kan breken? De gedachten dat ik iemand zo zou gebruiken vervult me met walging, maar als hij het kan, moet ik het toch ook wel kunnen voor een keer? Maar wat als ik verliefd wordt? Dan kan hij me breken, maar die blik in zijn ogen laat me weten dat hij dat nooit zou kunnen zonder zichzelf vreselijk veel pijn te doen. Ik kijk wel hoe het gaat. Wat kan ik anders doen?