PAKASALAN MO KO MR. ANTIPATIKO

❤❤❤Bonus 13: GAME OVER❤❤❤

❤❤❤Bonus 13: GAME OVER❤❤❤

🌻🌻🌻~Megan Gwyneth Reyes~🌻🌻🌻

"T-Traydor ka Reyes!"
Sigaw niya kay Gerald

"Gusto mong patayin si Megan hindi ba?! Kakampi kita!"

"Uh damn no... And for your information matagal ko nang pinatay si Megan gamit ang pagmamahal ko, kita mo patay na patay sakin."
Bigla niya kong liningon at kinindatan.

I rolled my eyes, seriously? Sa ganitong sitwasyon? Nakuha pa niyang bumanat—Napakagat ako bigla sa labi ko dahil dumusog ako ng konti naramdaman ko ang sakit. Naramdaman ko rin ang panghihina ko...

"You harmed my wife so I'll end your life."
Gerald said as he punched Emmanuel, kaya tumilapon si Emmanuel.

"Rot in hell you damn bastard! Dead end!"

BANG!

And with that my husband killed Emmanuel.

Patuloy na ang mga luha ko uumiyak na ko. Pero sa kabila non nanghihina na ako, nauubusan na ko ng dugo dahil sa natamo kong saksak kanina.

Agad akong linapitan ni Gerald lumuhod siya and suddenly he cried.

"Baby... Baby Im sorry, Im so sorry..."
He cried as he kissed my eyes. Tinatanggal nadin niya ang mga tali sa akin, nanghihina na ko at pakiramdam ko mawawalan na ko ng malay.

"I wanted to kill him the moment he laid hands on you p-pero may bomba na nakaimplant sa mansion kanina and I cant risk any love one to die B-Baby Im so sorry baby dadalhin na kita sa ospital we have to hurry I cant afford to loose you"
He was crying hard nabuhat na nga agad niya ko, napangiti ako kahit hinanghina na ko.

He suddenly kisses my lips and that made it clear.

"I will never hurt you again, I will do whatever it takes to protect you. My Megan Gwyneth I love you so much please hang on tight..."
He said at patuloy parin ang pag iyak niya.

"I love you too my bibingka..."
I closed my eyes as I felt my blood was running out.

I only heard noises, ambulance noise and screaming.

"Baby! No! Dont close your eyes! Stay with me!"

"Megan ano ba! Wag ka mawala!"
Kahit nanghihina pa man ako nagsalita na ko, kahit hirap na hirap gusto kong sabihan tong mga to.

"Parang tanga naman k-kayong dalawa nauubusan ako ng dugo malamang manghihina ako... Bobo neto.."
Napangiti nalang ako and everything went pitch black.

***

A beeping of an apparatus woke me up.

Nasa ospital ako of course, may nakakabit saking dextrose at nasasalinan na ko ng dugo. Inikot ko pa ang paningin ko and then I saw my bibingka. Sleeping while he held my hand.

I smiled, hindi niya naman pala ako trinaydor. He was my faithful husband protecting me from Emmanuel all along.

Speaking of Emmanuel, how could he. Hindi ko inexpect na isa siya sa gustong pumatay sakin. That explains it nung time na may nakain ako and it almost killed me due to allergies. Dahil isa si Emmanuel sa mga may alam kung ano ang bawal sakin.

Pero my questions still remains, why does it have to be him? Of all people why?

"Baby?"
Agad na bumangon si Gerald at yinakap ako.

"Bibingka nga yung tawagan natin e!—ARAY NAMAN!"
As usual pinitik niya ko sa noo.

"There's no time for that, okay ka na? Masakit pa ba yung—"