Shiro | Yandere Simulator

Pazartesi: PT. 2💕

Medyada Katsumi

Elimle işaret ettim heyecanla:
"Bu kim Katsumi?"
"Bu Taro Yamada. Biraz garip biri, sürekli kitap okur. Ama yakışıklı olduğunu reddedemezsin değil mi?" İkimiz de aynı anda kahkahayı patlattık. Bir anda gözüme ağacın arkasına saklanmış bir şekilde Taro'ya bakan bir kız çarptı. Kız siyah saçlıydı ve saçlarını bir atkuyruğu yapmıştı. Elimle işaret ettim onu.
"Peki ya bu kim Katsumi?"
"Haaa o." Gülüş tavrının yerini düşünceli bir tavır aldı.
"Onunla hiç tanışmadım ama adını biliyorum. Ayano Aishi. O çok garip biridir, tüm gün ya bu ağacın arkasında olur ya da okulda koşturuyordur. Genelde asosyal biri sayılır."
"Hmm. Taro ile tanışacağım." Muzipçe gülümsedi Katsumi. Tam adım atmıştım ki bir kız koşarak Taro'nun yanına geldi. Bu kızın turuncu uzun iki kuyruk saçları vardı ve beyaz puantiyeli pembe çoraplar giyiyordu.
"Ben geldim! Ah, yine kitap mı okuyorsun? Baka! Azcık benle ilgilen. Sıkılıyorum. Zaten her zaman bekletiyorsun beni. Aptal!"
"Özür dilerim Osana." dedi Taro kıza. Hiddetle Katsumi'ye döndüm:
"Ya, bu ne diyor baka maka?!"
"Bu da Osana Najimi. Taro'nun küçüklük arkadaşı." Tam bu sırada Osana tekrar bağırarak konuşmaya başladı.
"Ben tuvalete gidiyorum, baka. Geri döneceğim." Ve koştura koştura ortamdan ayrıldı. Bense Taro'nun yanına gittim ve yanına oturdum. Bana bakıp gülümsedi:
"Merhaba."
"Selam." Ben de gülümsedim.
"Yeni misin? Seni hiç görmemiştim."
"Evet yeniyim. Ben Shiro Yamazaki."
"Ben de Taro Yamada. Memnun oldum."
"Ben de oldum. Ne okuyorsun?" Kitabının kapağını gösterdi. Üzerinde Love Sick yazıyordu.
"Oha, okumuştum bu kitabı. Sevdiği çocuk için delice şeyler yapan bir kızı anlatıyor."
"Hem de çok delice. Kanlı bıçaklı işler."
"Evet, çok etkileyici bir roman. En sevdiğim romanlar arasındadır. Bazen diyorum ki acaba bizim okulda da böyle şeyler olsa nolurdu?"
"Ow. Okulda bir Yandere? Ow." İkimiz de kahkaha attık. Tam bu sırada Osana ayaklarını yere vura vura geldi ve hiddetle bana baktı.
"Bu kim Taro?"
"Ah. Bu Shiro Yamazaki. Okulda yeni. Çok iyi birine benziyor." Osana konuştu:
"Her neyse. Gider misin ?" dedi bana.
"Hm, tamam. Bu arada Taro' kaçıncı sınıftasın?"
"3-1"
"Ben de ! Görürüm seni, o zaman!"
"Tamam! Görüşürüz."
Karşılıklı el salladıktan birinin at kuyruğunun ağaç arkasından kayboluşunu gördüm. Ve Osana'nın da benden pek hoşlanmadığını hissedebiliyordum.