Umut VE Yaşam

6. BöLüM

       ☆  Akif 

         Gözlerimi açtığımda depo gibi bir yerdeydim. En son birinin arkamdan vurduğunu hatırlıyorum daha sonra gözlerimi burda açıyorum. Nerdeyim ben... Kim beni buraya getirdi. Gözlerimle etrafı tararken kapı açıldı. İçeri iki adam ve arkasından bir sürü koruma girdi. İkisi de önümde duran sandalyelerde oturdu.

"Tanışıyor muyuz?"diye sorunca gözlerini iyice bana diktiler.

"Hayır... Ama Kardeşin ve Ekip1 bizi iyi tanır. Ama biz seninle de tanışmak istedik. İyi yapmışız öyle değil mi?"Demek bunlar onlar İlker bir ara anlatmıştı ne kısmetse şimdi tanışabildik.

"Keşke bana da sorsaydınız. Böyle hazırlıksız yakalanmak istemezdim"

"Süpriz yapalım dedik. Birazda canımız oyun oynamak istedi. Ve sende bizim oyuncağımız oldun"anladım bunlar benim sinirlerimi bozmaya çalışıyorlar.

"Oyunumuzun adı 'YAKALAMACA'biz seni yakaladık ve topu Ekip1'e attık. Bakalım oyunu kazabilcekler mi?"

"Yalnız haberiniz olsun ortada bir oyun varsın MAĞLUP olmaya hazırlıklı olun. Sizin gibi iki akıl hastasına kaybedecek değiliz"diye karşılık verince alay eder gibi baktılar.

"Ama daha başlamadık..."

"Ama ben başladım..."

       Ellerimi havaya doğru kaldırınca şok olmuş bir şekilde bana bakarlarken üzerlerine doğru yürümeye başlayınca adamlarına göz işareti yaparak yanına doğru geldiler.                                  İki adam kolumdan tutmaya çalışınca bir kafa atarak uzaklaşmalarını sağladım.  Bu sefer üzerime diğer adamlarda çullanınca  daha fazla direnemeden yakalayıp yeniden bağladılar.

<><><>

"İyisin etkiledin bizi. Ama biz sandığın kadar kolay lokma değiliz. Bunu kulağına küpe yap"sanki ben kolay lokmayım bunlara kim olduğumu göstermem gerekecek.

"Akıllı olun ve çözün beni. Kendi sağlığınız için"diye tehdit edince birbirlerine bakıp sırıttılar.

"Oldu mu bak şimdi Daha Kardeşin ve Ekibin gelecekti. Ama böyle aramızdan erken ayrılmak istemezsin öyle değil mi?"ne diyor lan bu.

"SAKIN... Onlara zarar vermeye kallarsan sizi öldürürüm..."

"Böyle büyük konuşan adamları hiç sevmiyorum. Sıkıcı oluyorlar"dediğinde Pamir telefonu çıkardı

"Dur bak arıyorum Kardeşini"dediğinde numarayı tuşlayıp hopörleri açtılar. Kısa bir süre sonra Ilker'in sesi duyuldu.

"Alo... Kimsin"

"Abini özledin mi İlker..."

"Şerefsiz... Abim Nerde lan. Nerde tutuyorsun onu"İlker bağırınca ne kadar endişelendigini anlamıştım.

"İlker... Ben iyiyim Kardeşim. Sakın endişelenme"

"Abi..."

"Evet abin iyi ama şimdilik. Eğer abini sağ istiyorsan. SEN VE TÜM EKİP SİLAHSIZ BİR ŞEKİLDE VERDİĞİM ADRESTE OLUCAK. YADA BEN ORAYA ABİNİN  KELLESİNİ YOLLARIM. SEÇIM SİZİN...."

"Hayır böyle birşey asla olmucak..."Afferim benim kardeşime ışte böyle oyuna gelme. Pamir eline silahı alıp bana dogrulttu.

"O zaman abinin mezarına gül bırak..."Ve Pamir ateş etti...