Umut VE Yaşam

8. BöLüM

°•°•°•°•

      Nerdeyse 8 saat'tir burdayız. Abim ve Meral gittiğinden beri öyle boş duvar'a bakıp duruyorduk. Tabi Kenan'ın yersiz söyleyişlerine de. Durmadan Yağız'a laf sokup duruyordu. Ama Yağız ona sert bir bakış attığında  susup bana bakıyordu. Bu çocuk ara ara dengesiz olabiliyordu. Ama  nedense canımı sıkan sey ise mesleğimizin elimizden alınması olucak. Bir hiç uğruna kimligimiz elimizden alınıcak olma ihtimali bile bizi mafhediyordu...

"Acıktım ben... Galiba bizi açlıktan öldürmeye çalışıyorlar. Çok Acımasızlar..."

"Kenan... Lütfen SUS artık. Sus..."diye bağırınca bana bakıp olumsuzca başını salladı.

"OLMAZ... Konuşunca rastlıyorum yoksa çıldırıcam burda"resmen bu Kenan'la imtihan haline gelmişti. Bu da bir neyi ceza gibiydi zaten.

"Kenan bizde İnsanız ama"diye isyan edince hayretler içerisinde baktı.

"Harbi mi? Bak şu an çok şaşırdım"diyerek alay etti. Yağız halimize şaşırmış gibi bakıp araya girdi.

"Nasıl ona katlanıyorsun anlamıyorum"bu çok bir soruydu. Nedense daha önce hiç düşünmedim.

"Bilmiyorum. Resmen kendime işgence çektiriyormusum. Şimdi anladım"dediğimde Kenan gözlerini devirerek bana baktı.

"Vay be kardeşler olmuş kalleş..."diyerek bu sefer gözlerini Yağız'a dikti."Ayrıca sen buz dolabı... sana Gıcık oluyorum"

"Şu an ağzının ortasına vurmamak için kendimi zor tutuyorum. Haberin olsun"

"Döverse araya girmem baştan söylüyim"diyerek geri çekildim.

"Hain... Neyse ki şiddete karşı biri olarak sizi ciddiye almıcam. Karşımda benimle konuşan iki hayvan olarak hayal edicem sizi"işte bu sözler  çizgiyi aşmıştı. Yağız ayağa fırlayınca Kenan otomatikman yanıma doğru ilerledi.

"Sen bir gelsene buraya"diyerek Kenan' a doğru ilerlemeye başladı.

"Yağız..."Meral'in son anda gelmesiyle  Yağız durmuştu. Kenan rahat bir nefes alarak rahatladı.

"Kurtarıcı Meleğim geldi resmen"dediğinde Yağız ters ters bakmaya başladı.

"Doğru konuş lan"diye bağırdığında Meral olayın şokuyla hala bize bakıyordu.

"Ne oluyor burda ya. Neden kavga ediyorsunuz"dediğinde Yağız Kenan'ı bırakıp Meral'e doğru ilerledi.

"Bu buz dolabı terör estiriyor. Ayrıca üstüme yürüdü"daha fazla tartışma çıkmasın diye araya girdim.

"Meral sen niye geldin. Birşey mi oldu"konuyu değiştirirken Meral üzüntüyle kafasını salladı.

"Hayır. Ben burdaydım zaten. Şimdi gidicem gitmeden önce size bakmak istedim"

"Abim nereye gitti"acaba şu ne yapıyordur. Eminim bizi kurtarmak için elinden geleni herşeyi yapıyordur.

"Müdür beyin yanina gitti"dediğinde  Yağız Meral'e biraz daha yaklaştı.

"Umut yok dimi"Yağız şimdiden en kötüyü düşünmeye başlamıştı bile.

"Saçmalama Yağız. Hemen böyle karamsar olma. Çıkıcaksınız ve hiç birşey olmucak"Meral hala umutluydu. Umarım dediği gibi de olur.

"Ben burdayım diye üzülmüyorsun dimi"

"Saçmalama ne alakası var. Tabi ki üzülmüyorum"

"Demek hala Yakışıklıyım"Yağız bak sen...