Ένοπλη συγκατοίκηση

Έκπληξη γλυκέ μου

Γυρνάω το κεφάλι μου και βλέπω Την άρια ;

Μ-"Τι κάνεις εσύ εδώ ;"

Α-"Έκπληξη γλυκέ μου "

Την παρακολουθώ που κατεβάζει το όπλο και κάθεται στην πολυθρόνα μου.

Α-"Πες μου Μάριε γιατί ταλαιπωρεις την καημένο τον Πάρη ;"

Μ-"Τι εννοείς ;"

Α-"Να σβήνει τις γόπες πάνω στον Γιώργο ; Δεν λέω ποτέ δεν τον συμπάθησα τον Γιώργο , αλλά τον Πάρη μμ ήταν πολύ καλός μαζί μου "

Μ-"Απλά πες μου τι θέλεις. Και πώς μπήκες εδώ μέσα ;"

Α-"Τι για Τους άχρηστους έξω λες , όντως τώρα που το είπες καινούργιοι είναι Δεν τους έχω ξανά δει ;" δεν της απαντάω απλα την αγριοκοιταζω ."Πφφφ καλααα . Μπήκα από πάνω , έμενα εδώ πίστευες οτι άμα ήθελα δεν θα μπορούσα να βρω τρόπο να μπω.Παντώς τα σκυλιά σου δεν κάνουν πολύ καλή δουλεία ."

Μ-"Μια χαρά είναι ."

Α-"Ο αλήθεια !" σηκώνεται όρθια και αρχίζει να φωνάζει .

Με το που μπαίνουν μέσα οι δύο άντρες του καθαρίζει και τους δύο . Τρέχω και της αρπάζω το όπλο ένω πέφτω από επάνω της για να μην μπορεί να κουνηθεί .

Μ-"Είσαι παλαβή ; Τι κάνεις ;"

Α-"Απ' ότι φαίνεται δεν ήταν τόσο καλοί όσο έλεγες " δεν είναι η Άρια που θύμαμαι αυτή . Η Άρια που ήξερα ήταν αθώα , αδύναμη αυτή εδώ είναι ..γυναίκα .

Μ-"Τελείωσα μαζί σου ."

Βάζω το όπλο μπροστά στο κεφάλι της και εκεί που ήμουν έτοιμος να της ρίξω κάνει κάτι που δεν περίμενα ποτέ να την δω να κάνει , αλλά ταυτόχρονα κάτι που το ήθελα πάρα πολύ .Παίρνει ένα πονηρό ύφος και βάζει το όπλο στο στόμα της , τα χάνω στην αρχή και μια κάψα που ειχα κρύψει μέσα μου βαθύα για πολύ καιρό άρχισε να εμφανίζεται πάλι . Κουνάω το κεφάλι μου να με συνεφάιρω , με καταλαβαίνει και βγάζει την γλώσσα της , εικόνες αρχίζουν να ξεπετάγονται μπροστά μου . Σηκώνομαι τρέχοντας από πάνω της , πετάω το όπλο στο καναπέ και κοντοστέκομαι μπροστά στο παράθυρο προσπαθόντας να βρω τα λογικά μου ξανά .

Την ακούω που σηκώνεται και βηματίζει κοντά μου .

Α-"Τι έπαθες Μαρικούκο ;"

Μ-"Μην με πλησιάζεις ." ακουμπάει το χέρι της πάνω μου και καταλαβαίνω τι θέλει , για μια στιγμή χάρηκα λέω επιτέλους αυτό που περίμενα τόσο καιρό , αλλά μου έσκασε σαν κεραμίδα στο κεφάλι , τόσος καιρός , πέρασε τόσος καιρός σιγά μην περίμενε εμένα , Θυμώνω , της αρπάζω το χέρι και την σπρώχνω μέχρι τον απέναντι τοίχο και την χτυπάω βίαια πάνω . Πόνεσε και το κατάλαβα απο τον τρόπο που έκλεισε τα μάτια της .