Όταν συνηθίζουν τα μάτια μου το φως με αφήνει να σταθώ στα πόδια μου κάτι που δύσκολα τα καταφέρνω. Κοιτάζω τον Μάριο. Μάριε;! Δεν γίνεται να είναι αληθινό πρέπει να πέθανα. Προχωράω λίγα βήματα και τρέχει κοντά. Με το που με πιάνει στα χέρια μου κατάλαβα ότι σίγουρα δεν πέθανα.
Μ-"Άρια , Χριστέ μου πως άφησα να γίνει κάτι τέτοιο κοίταξε σε. Θα τον σκοτώσω τον παλιό μαλακα με τα ίδια μου τα χέρια. "
Πήγε να φύγει αλλά κρατήθηκα σφιχτά πάνω του.
Α-"Μάριε"προσπάθησα να είμαι ψύχραιμη αλλά δεν τα κατάφερα και έβαλα τα κλάματα. "Με ανάγκασε να κάνω πράγματα που δεν ήθελα. Έκανε πράγματα πάνω μου που δεν ήθελα ποτέ κάποιος να κάνει. "Τον είδα θυμωμένο , πονεμένο , πήγε να φύγει αλλά τον ξανά κράτησα. "Μην με αφήνεις σε παρακαλώ πήγαινε με σπίτι θέλω να πάω σπίτι δεν θέλω να μείνω καθόλου άλλο εδώ σε παρακαλώ Μάριε σε παρακαλώ σε ικετεύω πάρε με από εδώ " κατέρρευσα στα χέρια του , με σήκωσε και με πήγε στο αμάξι ,κάθησε πίσω μαζί μου και έβαλε το κεφάλι μου πάνω στα πόδια του.
Το αμάξι ξεκίνησε και εγώ καθόμουν σιωπηλή , σε κάποια στιγμή ο Μάριος άρχισε να κοπανάει μανιωδώς το κάθισμα μπροστά του και να βρίζει.
Η-"Αφεντικό , αφεντικό οδηγώ χαλάρωσε "
Έδωσε μια Τελευταία μπουνιά Στο κάθισμα μπροστά του και μετά έφερε το χέρι του κοντά στο στόμα του και κοίταξε έξω από το παράθυρο.
Όταν φτάσαμε στο σπίτι μας μπήκα μέσα και κοίταζα τριγύρω σαν χαμενη. Ήρθε ο Μάριος κοντά μου και με έπιασε από τους ώμους, γύρισα βιαστικά και τον κοίταξα.
Μ-"Τι συμβαίνει ;" κουνησα το κεφάλι μου και έκανα λίγο πίσω αλλά ήρθε και πάλι κοντά μου "πονάς κάπου ;"
Α-"Παντού " τον κοίταξα για μια στιγμή , μετά κοίταξα την πόρτα και μετά πάλι αυτόν. Χωρίς δεύτερη σκέψη τον έσπρωξα με όλη μου την δύναμη και βγήκα έξω.
Κατέβηκα τρέχοντας τα σκαλιά και εκεί ήταν ο Πάρης.
Π-"Άρια ;! Που πας ;" έβγαλα μια κραυγή και έπεσα πάνω κάνοντας τον να πέσει πίσω. Σηκώνομαι γρήγορα και τρέχω μέχρι την παραλία δίπλα από το σπίτι και συνεχίζω να τρέχω δίπλα από την θάλασσα ενώ πίσω μου άκου φωνές "Άρια που πας. Σταματά. Γύρνα πίσω " Τρέχω όσο πιο γρήγορα μπορώ , μπροστά μου ξεπετάγονται Εικόνες από Αυτή την φριχτή βδομάδα. Τρέχω μανιωδώς και τρέχω έχω από απομακρυνθεί παρά πολύ από το σπίτι έχει περάσει κάπου στην μια ώρα που τρέχω και δεν έχω σταματήσει παρόλο που έχω κουραστεί. Μια μηχανή σταματάει απότομα μπροστά μου και σταματάω λαχανιασμενη κάνοντας βήματα πίσω. Κατεβαίνει Ο Μάριος γρήγορα και την αφήνει να πέσει κάτω.

YOU ARE READING
Ένοπλη συγκατοίκηση
RomanceΜ-"Εμπλεξες πολύ άσχημα το καταλαβαίνεις ;απάντησε μου " Α-"Όχι " Μ-"Βέβαια που να καταλάβεις εσύ που ζούσες μέσα στη χλιδή που δεν προσπάθησες ποτέ για τίποτα που είσαι το κοριτσάκι που του έκανε τα χατίρια ο μπαμπάς που Δεν δουλεψες ποτέ σου για τ...