Bulanık

1. Bölüm

"Anne ! Hemen geleceğim söz veriyorum ." Diyerek öptüm yanağından.
"Kızım... Ben sana güveniyorum ama sokağa güvenmiyorum ." Dedi elimden tutarak. Ah be anne yapma böyle...

"Canım annem benim. " diyip yanına oturdum .
"Hemen geleceksin değil  mi ?"

"Evet anne .Söz veriyorum .O kadar uzak değil evleri . Babam gibi bırakmayacağım seni ." Dedim ona sarılarak. Bir zamanlar bizi bırakan babam ...
"Tamam yeter bu kadar ... Hadi kalk koca gözlü. Arkadaşını beklettin . Şimdi kızacak sana." Dedi gözlerindeki yaşı silerek .
"Tamam , tamam gidiyorum ."diyip yanağından tekrar öptüm . "Görüşürüz " diyerek el sallayıp ceketimi giydim . "Akşama senin sevdiğin börekten yapacağım. "

"O zaman akşama ziyafet var desene sen ."diyerek sırıttım.
"Hadi hadi ! Kızı beklettin !"
"Tamam gittim ben."diyip ayakkabımın bağcığını bağladım ve koşar adım evden çıktım.

Telefonumu açıp Yaren'i aradım.
"Yaren geliyorum şimdi. Sen geldin mi parka ?"
"Az kaldı geldim sayılır ama yakalanacakmışız gibi bir his var içimde İpek bence gitmeyelim ."
"Hayır Yaren . Gideceğiz! "
"Tamam gidelim bakalım."
"Hadi ben de yaklaştım , kapatıyorum ben ."
"Tamam."

Yaren görüş alanıma girince adımlarımı hızlandırdım.
"İpek korumalar var mıdır babanın evinde ?"
"Herhalde vardır . O yüzden çok dikkatli olmamız lazım." Diyip karşıya geçtik.
"Ne kadar paran var ?" diyip elimi cebime attım.
"Benim on yedi liram var ."
"Benim de on iki liram var. Oraya kadar yeter mi acaba ?" Diyince bilmem dercesine ellerini hareket ettirdi.
"Taksiyle gidelim. " Diyerek taksi durağına ilerledik.
"Hadi şuna binelim ." Diyip boş taksiye bindik.
"Nereye gidiyoruz kızım?"diyen taksiciye cebimdeki kartı uzattım. Bugün ilk babamin iş yerine gideceğiz. Oradan babamin evinin adresini bulacağız ve evine bakacağız. Tabii korumalara yakalanıp , ayaklarımızı kıçımıza vurarak kaçmazsak.

Babamın iş yerine gelince taksiciye biraz bekleteceğimizi söyledik ve taksiden indik .
Evet önümde Yiğit Holding'i vardı. Buraya babam beni küçükken getirirdi. Ne çok anımız vardı. Banklarda bir çocukla bile kavga etmiştim pamuk şeker için. Bana çarptığı için pamuk şekerim yere düşmüştü. Çocuk özür dilememişti . Dilediyse de ben duymamıştım.

"Burası çok büyük İpek !! Bir an önce içeri girmek istiyorum !!" Dedi büyük bir sevinçle ama beni yine içimi hüzün kapladı . "Özür dilerim . B-Ben ... Ah ! Şu dilimi eşek arıları soksun." Diyip ağzına vurdu .
"Senin bir suçun yok Yaren . Sadece... of bilmiyorum ! Lanet olsun ki bilmiyorum !" Diyip banka oturdum . Ne yapacaktım ben ?
"Hadi hemen yıkılma ! Ne oldu bana geri dönmek yok diyen Ipek'e ? "

"Tamam pes etmiyorum ... Bulacağız! " diyip kalktım. Bulacaktık ! Bulmamız lazım .
"Hadi şuraya girelim bir an önce ." diyerek asansöre binecektik ki bir kadın önümüzü kesti .
"Bir dakika!! Elinizi , kolunuzu sallayarak buraya giremezsiniz." Kadın haklı valla .
"Biz Sezer Yiğit diye birine bakmaya gelmiştik ." Bu planımızda yoktu işte. Sıçtık.
Kadın bizi süzdükten sonra konuşmaya başladı.
"Asistana yönlendireyim sizi . Beni takip edin."
Dedikten sonra o önden biz arkadan asansöre doğru yürüdük. Asansöre geldiğimizde kapılar açıldı. İçerden mini etekli kadınlar çıktı. Bu iş yerinde böyle şeyler mi giyiyorlardı? Bir onlara bakıp , birde kendime baktım. Derin bir iç çektim. Bundan sonra spora başlayacağım.

"Dördüncü kata basıp ilk soldan dönünce sarışın bir kadın olacak. Ona ne için geldiğinizi söylemeniz yeterli. "
"Teşekkür ederiz ." Dedik ve asansöre bindik.
Asansörde bizim yaşlarımızda bir çocuk ve bir adam vardı. Bu çocuk bir yerden bana çok tanıdık geliyordu. Hadi hayırlısı.