Bulanık

3.Bölüm

Arkadaşlar bu bölümü birinin ağzından falan yazmadım sadece kamera gibi anlattım her şeyi.

Arkadaşlar ve yorum atmanızı istiyorum. Emeğimin karşılığını almak isterim, isteriz.
Keyifli okumalar dilerim.

Kadın güçlükle ayakta dururken tekrar etti söylediklerini.
"Ne dedin sen daha demin ?!"
"Anne..."
İpek annesine doğru adımlarken annesi onun durmasını işaret etti.
"Anne söyleyecektim. Senin üzülmen-" diyecekken Bulut'un - Ipek'in abisi - sözünü kesti annesi.
"Nerede gördüm dedin ?" Dedi ve tek kaşını kaldırdı.

İpek telaşlı bir şekilde abisine baktı.
"Evinde görmüştüm. O kadınla evden çıkmışlardı . Anne ben zaten konuşacağım babamla. Bunu onun yanına bırakmam anne. "

Bulut içinden belalar okuyordu babasına. Üzülüyordu annesi için ama bunu ödetecekti. Annesine yaptıklarını ödetecekti. Bir de şirket için yardım ediyordu. Kendinden nefret ediyordu. Babasından nefret ediyordu...

"Kardeşlerine sahip çık. Ben geleceğim. Sakın ama sakın peşimden gelmeyin. " dedi kadın ve arkasını döndü gitmek için.
"Hayır anne gitme oraya. Hem evde değildir. Gitmişlerdi! Anne! " dedi Bulut ve duvara yumruk attı.

"Lanet olsun." İpek abisinin yanına doğru ilerledi.
"Abi annemin peşinden gidelim. Lütfen. Bak bir şey olacak sonra. Anneme bir şey olmasını istemiyorum. Lütfen gidelim." Dediğinde dış kapının kapanma sesini duydular. İpek abisine yalvarır bir şekilde baktı ve abisi kafasını salladı.

"Irem'i çağır. Aşağıda bekliyorum. İki dakikaya hazır olun. " dedi ve adımlarını koridora yöneltti Bulut.
"Tamam. Hemen geliyoruz." Dediğinde Irem'i kapıda gördü.
"Ne oluyor ya ? Sesiniz odama kadar geliyor." Dediğinde İpek gözlerini devirdi. İçinden bir sabır çekti.

"Hadi gidiyoruz. Abim aşağıda bekliyor bizi. Üstüne bir şeyler al." Dedi İpek ve odasına doğru ilerledi. Hemen arkasından da İrem geldi.

"Nereye gidiyoruz ? Neden ba-"
"Yolda anlatırım !" Dedi ve askıdan ceketini aldı İpek.

"İki saat oldu hadi !" Dedi abisi aşağıdan sinirli sinirli.
"Geliyoruz!" Dedi İpek ve askıdan rastgele bir hırka alıp Irem'in yüzüne fırlattı. İrem tuhaf tuhaf ablasına baktı. Ablası kardeşinin kolundan tutup onu takmadan dış kapıya sürükledi.

"Abla bari ceket alsaydım. Bu olmaz üstüme."
"Hayır yürü biz neyin peşindeyiz sen neyin peşindesin !" Dedi bıkkın bir şekilde.

"Ama abla ben bilmiyorum ki daha nereye ve ne için gittiğimizi. " dediğinde ablası onun haklı olduğunu anladı.
"Sonunda gelebildiniz. Hadi !" Dedi ve arabaya bindi Bulut. Arkasından da kardeşleri. İpek olanları kardeşine anlattı.

---

"Abi ! Annem orada ! Durdur arabayı." Dedi İpek şaşkınca çünkü karşısında annelerini böyle bir şekilde görmeyi beklemiyordu.

Çünkü annesi kadının saçlarından tutmuş sürüklüyordu. Babalarıda kadını kurtarmaya çalışıyordu.

"Annem ne yapıyor öyle !?" Dediğinde hepsi arabadan hızlıca inip yanlarına gitti.
"Seni lanet karı ! Bırak beni dedim sana bırak !!" Dedi yerdeki kadın. Ipek annesinin bu haline şaşırmadan edemedi ama hemen kendini toplayıp annesinin ellerini kadının saçından çekmeye kalkışınca annesi ona bir bakış attı ki hemen ellerini geri çekti.

Abisi de annesinin ellerini çekmeye çalıştı. Irem dayanamadı ve o da annesine yardım etti. Kadının suratına tokat atınca kadın çığlık attı.
"Sensin lanet karı. Annem ile düzgün konuş. Seni öldüreceğim. Hepsi senin yüzünden." Deyip kadının üstüne atladı. İpek annesini bırakıp kardeşine koştu.
"Bırakın beni !" Diye bağırdı yerdeki kadın.