Demian ( BTS Fanfic )

CRY BABY

Medya Jin 

Yataktan hızlıca kalkıp kapıyı kilitledim. Sözde uyumadan önce de aynısını yapmıştım . Sakinleşmek için odanın içinde tur atıyor bir yandan da tırnaklarımı kemiriyordum. Masamın yanına gidip içinden telefonumu çıkardım. Rehberime girip Taehyung aramaya çalıştım. Yıllar önce büyük bir hevesle polis olmuştu kardeşim. Telefonu çalıyor çalıyor ama yine de açmıyordu.

911 i arayıp kısaca durumu anlattım. Artık yapabileceğim tek şey Jin in yanına gitmekti.Kapıyı açıp açmamak arasında kararsız kalmıştım ama aklıma başka hiçbir şey gelmiyordu. Jin i arayıp öyle açacaktım kapıyı hatta onun buraya gelmesini isteyecektim.

Jin i de ne kadar ararsam arayım o da açmıyordu şu lanet telefonu. .Mecburen kapıyı açıp kafamı dışarı uzattım dışarıda kimseyi göremediğim için direk çıkıp koşmaya başladım. Bu Koridorlarda geceleyin yürümek bile insanı geriyordu. Hızımı daha da arttırıp köşeyi döndüm ve kendimi bir an da durmaya zorladım. Az önce benim odamdan çıkan adam şimdi de Yoongi nin odasından çıkıyordu.Korkudan nefes dahi alamıyordum. O sakince yürüyüp giderken ben de geri geri gitmeye başlamıştım. Yumruklarımı sıkıyor. Kendime gelebilmek için içimden bir şeyler söylüyordum kendime. Tam köşeyi döndüm derken telefonumun zil sesi ortalığı birbirine katmıştı. Uyarmıştı Jin beni . Zil sesimin çok gürültülü olduğunu söylemişti ama takan kim onu ?

Kapatmayı başarmıştım ama onunda dikkatini üzerime çekmiştim. O bana doğru koşmaya başladığında bende direk Yoongi nin odasına doğru koşmuştum. Odaya girip kapıyı tam kapattım derken araya koyduğu bacağı yüzünden kapı kapanmıyordu.

"Yoongi yardım et "

Bağırıp duruyordum ama o hareket etmiyordu. Adrenalin patlaması yaşarken ki halim bile kapıyı biraz daha kapatmama yardım etmiyordu. Artık gücümün sonuna doğru gelmiştim. Durmadan çığlık atıyordum. Belki de birinin dikkatini çekerdi aşırı tiz sesim.Kaının boşluk olan aralığı daha da büyüyordu. Engel olamıyordum artık.

Gülme seslerini duyuyordum. Elini aralıktan sokup boynumu tutmayı başarmıştı.Oksijensizlikten başım dönmeye başlamıştı bile. Kapıyı tam bırakacakken Jin in ve polis telsizlerinin sesini duydum .

"Lütfen acele edin"

diye fısıldarken boğazımı bırakıp kaçmaya başlamıştı şerefsiz. Zeminin soğukluğunu hissederken birden yerden havalanmıştım. Gözümü a.ıp Jin i görmüştüm karşımda . Endişeli yüzü ve ipek gibi sesi ile beni sarsıyordu.

"Yoongi uyanmıyor. İlk ona yardım et lütfen"

"Tanrım ya yetişemeseydik. "

Zoraki olarak gülümseyip Yoongi yi gösterdim ona.

Gözlerimi tekrar kapatıp boğazımda ki acıyı görmezden gelmeye çalıyordum.

Aradan 10 belkide daha fazla dakika geçtikten sonra Jin tekrar yanıma geldi.

"Verdiği ilacı etkisiz hale getirmeyi başardık. Sabaha kadar kendine gelir . peki sen nasılsın? Nasıl oldu tüm bu olanlar?"

Elini tutup gülümsedim

"teşekkürler tam zamanında geldin"