Zeyker Başbelası

4.Bölüm: Baş Belaları

Biraz daha uzun yazmayı başarabilmişimdir umarım. Zor yazdım bu bölümü nedenini bilmiyorum ama beğenirsiniz umarım. eksik bişey varsa beğenmezseniz yorum yapın lütfen. beğenirsenizde vote tuşuna basmanız yerli. vote veren umarım Keremle Handeyle tanışır :D

Eve girdim. Tabiki babam daha gelmemişti. Annem de zaten yurt dışında olmadığı gün yok. Odama çıktım ve kendimi koltuğum attım. Ayağımı ovuştururken saçma saçma sırıttığımı fark ettim. Hayır ben bugün Keremin bana yaptıklarına sırıtmıyorum asla. Ben kesinlikle revire sırıtıyorum dimi. Öyledir yani. Off iyice şizofrene bağladım.

Eve gelir gelmez okuldaki bad girl halimden çıkıyordum. Bu beni baya rahatlatıyordu. Özellikle bahçeye çıkıp Aresle oynayınca kendimden geçiyorum. Ares köpeğim olur. Daha doğrusu kopek demek Arese ayıp olur. Ailemden çok onunla vakit geçiririm onunla derleşirim. Zaten annemler varlığımdan haberdar mı onu bile bilmiyorum.

Bahçeye çıktım. Bilgisayarımı aldım hemen counter strike açtım. Canım ne zaman sıkkın olsa bu oyunu oynarım. Oyunum bitti. Ares mutsuz olduğumu anlamıştı. Ama ben neden mutsuz olduğumu hala anlamamıştım yada anlamamazlıktan geliyordum.

“Ee Ares tüm gün bulda mutlu mutlu kemiğinle oynamak nasıl bi duygu?”

“Havv”

“Bende öyle düşünmüştüm. Biliyormusun bu gün çok garip bişey oldu. Okul açıldığından beri ilk defa böyle hissediyorum. Ama nasıl hissediyorum onu bende bilmiyorum. Ben böyle biri değildim okulda bir dediğim iki edikmezdi. Ama biri varki o Kerem oluyor off o niyeyse bana karşı gelmeye cesaret edebilen tek kişi. Tuhaf bişey var onda. Benim nasıl biri olduğumu gerçekten çok iyi biliyor ve bunu çok kısa bir sürede anladı. Kimseyi kendime bu kadar yakın hissetmemiştim. O çok farklı. Ama bana yaşattığı o farklı duyguların daha da ileri gitmesini istemiyorum. Ben buyum yapmamam. Değişemem. Ben napıcam Ares.”

Bahçede geçirdiğim vakitten sonra odama çıktım. Kendimi yatağa attım yorganı kafama kadar çektim. Uyumaya çalıştım.

Sabah olduğunda hemen kalktım. Saçımdaki bukleleri düzelttim. Siyah göz kalemi çektim ruj sürdüm. Bad girl görüntüme kavuşmam lazımdı. Bugün okula Nazlı gelicek. Nazlı benim baş düşmanım. Okuldan attırmıştım onu. Kardeşi Alp hala bizim okulda. Onunlada baya atışmıştık. Hala da atışıyoruz. Bu gün ayağım daha iyi olduğu için okulda bıraktığım arabayı söföre aldırttım ve getirdi. Arabama atladım ve okula gittim. Sınıfta melisle yağmur beni bekliyordu.

“M: Zeynep hemen konuşmamız lazım durum acil.”

“Noldu.”

“Y: Gel bi bizim depoya gidelim.”

“M: Hadi çabuk.”

Depoya geldik kollarımı göğüsümün altında birleştirdim kızları dinlemeye başladım.

“Y: Biliyosun bu gün Nazlı geliyor kardeşi Alp için. Bu sefer çok dikkatli olmamız lazım.”

“Neden o kızdan korkacak kadar düşmedim ben.”

“M: Korkman için söylemiyoruz zaten. Bu Alp Keremle eskiden tanışıyorlarmış aralarında sıkı bi düşmanlık varmış. Ailelerine filan dayanıyormuş. Ve Kerem Alpin bu okulda okuduğunu bilmediğini düşünmüyoruz. Yoksa şimdiye olaylar çıkmıştı. Ama şimdi Nazlı gelince Alpin yanına gidicek sende Nazlıya bulaşınca Alpte gelicek ama sen Nazlıya bulaştığın için Kerem seni korumaya geçecek. Bu sırada Alpi görecek ve asıl olaylar o zaman çıkacak.”

“Melis bişeyi çok merak ediyorum.”

“M: Neyi?”

“Bu cümleyi kurmak için çok düşündün mü?”