Her sabah olduğu gibi bu günde erken kalkmayı başarmıştım. Ben size kendimden bahsedeyim. Ben 17 yaşında Lise Öğrencisi Derin sadece Derin. Ben bebekken yurda bırakılmışım Ailem hakkında tek bildiğim bir kağıt parçasında yazan bir kaç saçma sapan yazı. Bir insan yavrusunu ne kafayla bir yurda bırakır anlamıyorum. Birde dalga geçer gibi Zaman'ı gelince bizi affedeceksin yazıyor. Benim Ailem diyebileceğim tek bir kişi var oda Su oda benim gibi küçükken yurda bırakılmış. Bizim birbirimizden başka kimsemiz yok. Ben bunları düşünürken kafama bir yastık darbesi yedim.
"Su" diye cırladım bir anda pis cadı işte küçüklüğümüzden beri benimle uğraşmayı seviyor. Başka kız olsa azını burnunu kırmıştım. Bu olayın üstüne hemen Okula gitmek için üniformalarımızı giymiştik. Su süslü Esmer taş bir kız. bende güzel bir kızdım aslında ama kendimi fazla güzel bulmuyorum.
Üniformalarımıza bayılıyordum kim tasarladıysa Allah razı olsun valla. Okulu pek fazla sevmesem de çok iyi öğretmenler var özel Kayhan lisesinde burs sayesinde okuyoruz. Okul da bizimle çok dalga geçseler de onları duymamazlıktan geliyoruz gelmek zorundayız çünkü iyi bir gelecek için bu bursu kaybetmeyip çok çalışmamız lazım bizim bir ailemiz yok.
-Derin kafandaki düşünceleri bi kenarı koysan da yemekhaneye inip kahvaltı yapsak. Çok acıktım ve okula geç kalmak istemiyorum. Diyip gülümsedi ve karnını tuttu.
Aynı gülüşü atıp "haklısın bu aralar çok fazla şey düşünüyorum bende çok acıktım" diyip onay verdim ve Yemekhaneye gitmek için odadan çıktık. Yemekhanede kahvaltı sırasına geçip kahvaltılıklarımızı aldık hızlıca yedik ve tabağımızı kirli olan diğer tabakların yanına koyup okula gitmek için yurttan çıktık.
----------------------------------------
Merhaba arkadaşlar :)
Bu benim ilk hikayem bu yüzden yanlışlarım olabilir. Yanlış bulduğunuz noktaları yazarsanız onları düzeltip daha iyi yazmaya çalışırım sizin yorumlarınız benim için çok önemli ve değerli :) vote vermeyi unutmayın sizi seviyorum 😘
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Melinay
FantasyHayat bazen garipliklerle doludur. Bize içinde bulunduğumuz günü unutturacak kadar garipliklerle hemde. İçimizi acıtanda o acıyı geçirecek olanda hep aynıdır. Ben mesela ailemi, gerçek ismimi bile bilmiyorum. Tek bildiğim küçük yaşta bir yurdun önün...
