You and Me are Meant to be

Crush

(it's okey.)

Napabalik huwisyo siya nang marinig niya itong magsalita. It was her first time hearing his voice, kasi palagi naman siyang nakatingin sa malayo, it sounded so gentle and calm. Sinusubukang maging maayos ni Rosalie kasi ang bilis ng pintig ng puso niya.

Kian- here are your other stuffs.

Rosalie- t-thank you...

Kian- you're welcome.

Rosalie- um.....I-I'm sorry again....sige mauna na ako.

Nginitian niya ito at umalis agad dahil late na siya sa unang subject niya.

Si Kian Brancemonte, isang napakaguwapong binata, halos lahat ng mga babae sa University ay nagkakandarapa sa kanya. Matangkad ito, mga 5 feet at 9 inches, mapuputi ang kanyang balat at parang madilim na gabi ang kanyang mga mata, lumaki si Kian sa kilalang pamilya, meron siyang isang kapatid na babae na nangangalang Ivory Brancemonte. Katulad niya, maganda rin ang kapatid nito at lahat ng lalake sa University ay nagkakandarapa dito. Halos lahat ay may meron na sila. Tag-iisang kotse sa kanila at lahat na gadgets meron sila. Madami rin silang kompanya 2 sa Pilipinas, 3 sa Korea at 2 sa California. Architecture ang kinuhang kurso ni Kian, gusto niyang matulad sa kanyang ama. Si Ivory naman Interior Designer ang kinuha, mahilig kasi siyang mag-desenyo at mag-arrange ng mga bagay-bagay.

Gaya ng hinula ni Rosalie late siya sa unang subject nito.

Rosalie- goodmorning ma'am sorry I'm late.

Dumiretso siya sa upuan niya. Binulungan siya ni Sandra, si Sandra ang matalik na kaibigan ng dalaga.

Sandra- mabuti na lang hindi pa nag-attendance si ma'am.

Rosalie- ang traffic kasi eh.

Sandra- basta sa susunod agahan mo pa.

---

Binigyan sila ng assignments ng kanilang guro at umalis na ito. Nagulat ang lahat ng biglang sumigaw ang isa sa mga kaklase niya dahil nakita nito si Ivory. Naiiritang umupo si Sandra sa tabi niya.

Sandra- hai naku! nagkakagulo na naman.

Hindi katulad ng iba, ayaw ni Sandra kay Ivory, mukha kasi itong maldita at maarte. Tinawanan na lang siya ng kaibigan.

Rosalie- Sandra hindi porque mayaman at maganda si Ivory ay ganun na ang ugali niya huwag mong lahatin.

Sandra- ah! basta ayoko sa kanya..!

Rosalie- ni hindi mo pa nga kilala yong tao jina-jugde mo na agad.

Sandra- tama naman ako eh.

Rosalie- o sige, sige shut up na ako. Kung ayaw mo kay Ivory edi si Kian na lang.

Sandra- isa pa yan! Supladong mayaman!

Rosalie- parang mabait naman si Kian.

Sandra- bait ka diyan, di nga ngumingiti eh!

Rosalie- alam ko na kung bakit ayaw mo kay Kian may boyfriend ka na kasi.

Sandra- mas guwapo ang baby ko sa kanya noh! Hai naku dami talaga ang nagkakandarapa sa kanya at ikaw crush na crush mo pa.

Tinawanan na lang ni Rosalie ang kaibigan, tama si Sandra crush ng dalaga si Kian. Sa maamong mukha nito, sino ba naman ang hindi magka-crush sa isang Kian Brancemonte? Kinuwento nito sa kaibigan ang nangyari kaninang umaga.

Sandra- hai naku ewan ko sa'yo!

Rosalie- it was my first time hearing his voice Sandy.

Toniet- who's voice?

Sandra- sino pa ba? kundi ang crush niyang si Kian.

Toniet- talaga Rose?

Rosalie- oo. It's so gentle.

Hindi mapigilan ni Rosalie ang mapangiti, kungsabagay ang suwerte nga niya ngayon dahil nakabangga niya si Kian at nakausap rin ito. Rosalie is not like other girls, hindi siya "war freak" na kung makita ang crush nito ay tatalon-talon at sisigaw-sigaw na parang boang. Rosalie just stayed calm and normal, pero hindi naman maiwasan ang kaba nito.

Toniet- Rose pupunta ka ba sa bahay bukas?

Rosalie- oo Toni.

Toniet- pwede ka namang pumunta ngayon.

Rosalie- bukas na lang. Sabado naman bukas eh.

Toniet- o sige, aasahan kita bukas.

Nagpaalam na sila sa isa't-isa. Pagkauwi ng dalaga hindi pa nakauwi ang mama nito. Wala namang pasok bukas kaya nanood na lang siya ng t.v. palagi silang sabay kumain kasama na dun si Aling Nemang, mga ilang oras din ang nakalipas ay dumating na ang mama nito.

Rosalie- magandang gabi po mama.

Mrs. Emily- magandang gabi din anak. Bibihis lang ako't maghapunan tayo.

Rosalie- sige, sasabihan ko lang si Yani.

Pumunta sa kusina si Rosalie at hinanap ang yani nito.

Rosalie- yani maghahapunan na tayo.

Aling Nemang- sige andiyan na.

Tinulongan ni Rosalie si Aling Nemang na ihanda ang lamesa, habang kumakain nag-uusap ang mga ito.

Rosalie- sya nga po pala mama, pupunta ako kina Toniet bukas.

Mrs. Emily- o sige. Mag ma-mall kayo?

Rosalie- hindi po. Gagawa kami ng proyekto at mag o-overnight ako doon.

Mrs. Emily- basta mag-ingat ka lang.

Rosalie- mama, you know what?...Nabanggaan ko kanina ang crush ko.

Mrs. Emily- talaga anak...I bet kinikilig ka anoh.

Rosalie- kinakabahan ako kanina mama, tulala lang ako kanina as in!

Aling Nemang- ang suwerte naman ng araw mo ngayon nak.

Rosalie- suwerte nga Yani eh. At ang maganda pa dun ay noong nag-salita siya. Ang ganda ng boses niya....hai.

Mrs. Emily- crush na crush mo talaga siya anak noh.

Rosalie- yeah. Lahat naman tayo merong tinatawag na crush diba? kasi abnormal ang wala.. haha!

At tumawa din ang dalawang matanda. Kinabukasan tanghali ng pumunta ang dalaga kina Toniet, nasa Heaven's Village ang bahay nito. Nag-bike lang siya papunta doon hindi naman kalayuan ang village. Mga ilang minuto din ang pagba-bike niya nang makarating na ito sa kinaroroonan. Huminto muna siya sa isang tiangge para bumili ng ma-iinum, na-uuhaw na kasi siya. Sa di kalayuan may nakita siyang babae na parang nahihirapan kung paano aalis dahil may pitbull sa harapan nito at natatakot itong gumalaw. Kinuha ni Rosalie ang bike nito at pinuntahan ang babae.