Bir anda tüm umutlarımı kaybetmiştim.
Masum sandığım,beni sevdiklerini sandığım insanlar renklerimi çalmışlardı benden.
Yalnızca mavi kalsaydı en azından.
Her sabah teselli bulduğum gökyüzüne nasıl bakarım artık ben?Artık gün aydınlanmıyordu benim için.
Gökyüzüne küsmüştüm nedensiz.
İçimi güvensizlik ve kasvet kaplamıştı artık.
Her gün aynı güne uyanıp duruyordum.
Kuşlar bile şarkılar söylemiyorlardı artık bana,
doğa bile küsmüştü.
Ne benliğimi,
Nede ben olduğum yeri koruyabilmiştim.
Küçük bir bedenim olsa koskocaman bir kalbim vardı oysaki.
Mavim olana vermek istediğim bir kalbim...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Hislerimin Rengi
RomansaEn büyük hayali mavi bir gökyüzüne bakmak olan birini tanıdınız mı hiç? Yalnızca mavi için tüm benliğini bırakıp, günlerce onu arayan birini? Peki neden kıymetli mavi bu kadar?