En büyük hayali mavi bir gökyüzüne bakmak olan birini tanıdınız mı hiç?
Yalnızca mavi için tüm benliğini bırakıp, günlerce onu arayan birini?
Peki neden kıymetli mavi bu kadar?
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Yalnızca ben dolmamıştım kasvetle. Gri nehirde bozuktu yağmur damlalarının ölümüne. Bir şarkı mırıldanıyordu sessiz ve halsiz bir şekilde. Eşlik ettim bende ona. Beni kasvetten uzak tutmasını istedim ondan. Götürmesini istedim ruhsuz olmayanların olduğu yere.
Beraber yolculuk ediyorduk nehirle. Her yağmurda yas tutuyorduk, Her rüzgar estiğinde aynı şarkıyı söylüyorduk. Her şeyin bir sonu vardı ama. Bir katliam silsilesiydi yaşamak. Bedenler yok oldukça başka bedenler yükseliyordu gökyüzüne. Yaşaması güç bir dünyaydı bu benim için. Herkes mutlu olamaz mıydı bir anlık olsa bile? Nehir sona götürüyordu beni. Her an büyüyen kasvetim sonunda boğacaktı beni. Ufak bir tebessüme ihtiyacım vardı. İçimi yeniden ısıtacak bir tebessüme. Çünkü doğduğumdan beridir sol yanımdan üşüyordum ben. Hislerimin donup gitmesine göz yumuyordu nehir. Son şarkısını söylüyordu bana. Kuruyup gitmeden önce fısıltıyla.
