เด็กเลี้ยง ( BL, YAOI, BOY LOVE, COMADY)

ตอนพิเศษ :: จับมือ

ร้อยวันพันชาตินานน๊าน เสี่ยถึงจะชวนเขามางานเลี้ยงขนาดใหญ่แบบนี้ซักที เขาที่เป็นผู้ช่วยส่วนตัวของเสี่ยมาสองปีก็เพิ่งได้มีโอกาสออกงานใหญ่ๆ กับเขาเป็นครั้งแรก ซึ่งงานนี้ก็ไม่พ้นงานการกุศลของพวกไฮโซไฮซ้อ คุณหญิงคุณนายทั้งหลายต่างก็ใส่เครื่องประดับมาอวดกันจนแพรวพราว ถ้าเป็นสาวๆ หน่อยก็จะใส่ส้นสูงในชุดราตรีเปิดเว้าตรงนั้นนิดตรงนี้หน่อย บางคนก็ใส่กระโปรงยาวแต่แหวกขาซะสูงปรี๊ด เขาที่ถูกเสี่ยทิ้งไว้หลังจากเจอเพื่อนกลุ่มใหญ่ เลยยืนถือแก้วไวน์เหล่สาว เก๊กหล่ออยู่ที่ข้างกำแพง

แหม เขาไม่ใช่พวกสมัยนิยมหรือพวกหัวเก่าอะไรแบบนั้นหรอกนะ แต่ไอ้คำว่าศิลปะหรือแฟชั่นน่ะ มันไม่ได้เข้ามาอยู่ในหัวเขาเลยซักนิด สิ่งที่เข้ามาในหัวเขาน่ะมีแต่...

กระโปรงนั่นน่าจะแหวกข้างสูงขึ้นมาอีกนิด ไม่ก็ หลังน่ะไม่ต้องเอาผ้าซีทรูมาปิดก็ได้ เอาแบบเปิดให้เห็นเนื้อกันไปเล๊ย แล้วเวลาก้าวขาเดินน่ะ อื้อฮื้อ~

แม่เจ้าโว้ยยยย ไม่ใช่ว่าเขาจะลามกหรอกนะ แต่ขาขาวๆ สวยๆ เรียวๆ นั่นน่ะเห็นแล้วอารมณ์พุ่งปรี๊ด อยากจะทำเหรียญตกซัก 100 เหรียญ แล้วค่อยๆ เก็บ ค่อยๆ เก็บ ไปทีละเหรียญๆ อื้อหือออ แค่คิดเลือดกำเดาก็จะพุ่ง อยากพุ่งไปเก็บเหรียญแล้วแอบมองจริงโว้ย!

แต่ก็นะ

ได้แต่คิดแต่ทำไม่ได้!

เขาที่มีลูกหนึ่ง ผัว เอ๊ย สามีหนึ่งเลยได้แต่ยลขาขาวๆ สวยๆ ของสาวไฮไซที่ไม่ได้นุ่งน้อยห่มน้อย มองอาหารตาที่โชว์วาบหวิวพอให้หัวใจคนหนุ่มได้กระชุ่มกระชวยหัวใจ ส่วนบรรดาแม่แก่... แค่กๆๆ หมายถึงบรรดาคุณหญิงคุณนายที่มาประมูลเครื่องเพชรเพื่อช่วยเหลือเด็กกำพร้า เขาก็มองเลยผ่านไป

จะว่าไปการช่วยเหลือเด็กกำพร้าแบบนี้ เขาว่ามันก็เป็นตัวอย่างที่ดีต่อสังคมนะ ถึงใครบางคนจะบอกว่าเอาหน้า แถมเงินส่วนนี้ยังสามารถเอามาหักภาษีได้ แต่ก็เพราะมีคุณหญิงคุณนายอวดรวยพวกนี้นี่แหละ เด็กน้อยด้อยโอกาสถึงได้มีกินมีใช้ เขาเองก็คอยไปทำบุญที่สถานเลี้ยงเด็กกำพร้าอยู่บ่อยๆ (เพราะตัวเองบริจาคเลือดไม่ได้) พอเห็นเด็กตัวเล็กๆ ถูกพ่อแม่ทิ้ง อยู่รวมๆกันหลายคนเข้า เขาก็ได้แต่นึกสงสาร