เขาที่ได้ฟังข่าวก็นั่งเหม่อแบบไม่รู้เหนือรู้ใต้ ข้าวปลาไม่กินแถมแปบๆ ก็เช้า แม่บ้านที่กลับเข้ามาตอนเช้าก็ตกใจนึกว่าเจอหมีแพนด้าหลุดออกมาหาไผ่กินเล่น เขาเองที่เห็นแม่บ้านตกใจก็ตกใจตามไปด้วย หันซ้ายหันขวาก็เพิ่งรู้ว่าเช้าเลยบอกแบบแอ้มแอ้มกับแม่บ้านว่ากำลังจะไปออกกำลังกายตอนเช้า แต่ออกกำลังกายที่ไหนเขาถึงเดินเข้าห้องวะ เขาที่มึนกับเบลอเหมือนถูกหมัดฮุกก็ได้แต่ทิ้งตัวลงกับเตียง ปล่อยสมองที่เบลอจากการอดนอนและจากการร้องไห้แปะไว้กับเตียงแล้วหลับตาเพื่อให้หลับซักงีบ คราวนี้ไม่ต้องท่องพุธโธ ธัมโม สังโฆเขาก็หลับสนิทแล้ว แถมตื่นมาอีกทีก็สายแล้ว เจอแต่กับข้าวที่ป้าแม่บ้านตั้งไว้ให้
คืนวันที่เขารู้ข่าวคือคืนวันเสาร์ เพราะงั้นวันอาทิตย์ของเขาเลยปล่อยผ่านไปแบบเบลอๆ ข้าวก็กินไม่ครบสามมื้อ จำได้ว่ามื้อสุดท้ายแม่บ้านบอกว่าจะกลับต่างจังหวัดสามสี่วันให้เขาดูแลตัวเองด้วย เขาที่ไม่ค่อยสนิทกับแม่บ้านก็ยังอุตส่าห์ยกมือไหว้บอกให้แม่บ้านกลับบ้านดีๆ ด้วย พอถึงวันจันทร์เขาก็ลาหยุด บอกฝ่ายบุคคลว่าป่วยหนักมากใกล้ตายแล้ว พอบอกเสร็จเขาก็ปิดโทรศัพท์หนีกะไม่ให้ฝ่าย HR ตามตัวได้ เขาพลิกซ้ายพลิกขวาอยู่ในห้องพอเห็นว่านอนไม่หลับแน่ก็ลุกไปอาบน้ำเตรียมออกไปข้างนอก
จะว่าไปนับตั้งแต่รู้ข่าวเขาก็ร้องไห้ไปแค่หนเดียวเท่านั้น หลังจากนั้นสมองเขาก็ว่างเปล่าแปบๆ ก็ผ่านไปสองวันแล้ว เอาจริงๆ นะ เรื่องเสี่ยก็ไม่ได้ทำให้เขาเศร้ามากเหมือนอย่างวันแรก มันคงเหมือนประมาณว่าเขาโดนหมัดฮุก เขาตกใจมากไปหน่อยก็เท่านั้น ทั้งชีวิตที่เขาเกิดมาก็รู้จักแต่ความพลัดพราก ตานี่ไม่ต้องพูดถึงเพราะเสียตั้งแต่ตอนที่ไม่รู้ความ ถัดมาก็พ่อที่หนีไปแต่งงานใหม่แล้วทิ้งแม่ไว้ ถัดมาก็แม่กับยาย ตอนที่รู้ข่าวว่าลุงป่วยเขาก็เคว้ง ถัดมาก็เสี่ยอีกรอบ
VOCÊ ESTÁ LENDO
เด็กเลี้ยง ( BL, YAOI, BOY LOVE, COMADY)
Contoเรื่องสั้น :: ถ้าไม่ฮาก็คงจะดราม่าแทน
