5 Κεφάλαιο

6.1K 257 29
                                    

Χάρης: Θα σε πάω εγώ

Ηρω: Ασε θα πάω με τα πόδια 

Ενω περπατουσα ακούσα ένα μηχανακι να περναει και να σταματαει διπλα μου.

Χάρης: Ανέβα

Δεν του έδωσα σημασία.

Χάρης: Είπα ανέβα γαμω!

Ηρω: Δεν θα μου πεις εσυ τι θα κανω, ενταξει; Σου ειπα θα παω με τα ποδια.

Το βλεμμα του αγριεψε ξαφνικα και το σαγονι του σφυχτηκε.

Χαρης: Σου ειπα να ανεβεις...

Απαντησε ηρεμα και αργα και εσφυξε τι τιμονι.

Πηγα διστακτικά και ανέβηκα. Μόνο και μόνο επειδή βαριέμαι να περπατήσω. Και επειδη τον φοβηθηκα λιγο.

Ναι για αυτα μονο. Να είσαι σίγουρη.

Πιστεύε ότι θες.

Χάρης: Κρατάμε γερά.

Ηρώ: Απο τον λαιμο, πολυ ευχαριστως.

Τον ενιωσα να γελασει ελαφρα.

Ηρω: Ηταν αστειο. Και δεν προκειται να σε κρατησω.

Χάρης: Ναι καλά, αυτό θα το δούμε.

Αρχικα πήγενε κανονικά, αλλά και παλι μου φαινεται πως το πάταει πολύ. Νωμιζα θα έπεφτα κάτω. Δεν ειχα αλλη λυση, γατζωθηκα πάνω του και τον ακουσα να γελάει, δευτερη φορα μεσα σε ενα δεκαλεπτο. Αχ αυτο το άρωμα του.

Μόλις φτάσαμε κατέβηκα κάτω.

Χάρης: Δεν προκειται να σε κρατήσω.

Προσπαθησε να μιμηθει την φωνη μου, με τεραστια αποτυχια, συν οτι ειχε σχηματιστει μια τελειως γελοια γκριματσα στα μουτρα του.

Γκχμ, στα ΟΜΟΡΦΑ μουτρα του.

Ω ελα τωρα φωνουλα, δεν θες να σε στραγκαλισω...

Μπήκαμε μέσα και πήγαμε στα παιδία. Ηταν και ο Μιχαλης. Μα καλα αυτος δεν ειχε δουλεια;

Πήγα και έκατσα δίπλα του.

Μιχάλης: Τελικα μς πηραν ξανα τηλεφωνο και μου ειπα πως η δουλεια ακυρωθηκε.

Μου ψιθύρισε στο αυτι.

Τα παιδιά άρχισαν να μιλανε για διαφορα θέματα αλλά δεν έδινα σημασία.

Σηκώθηκα και πήγα στις τουαλετες. Έβλεπα τον εαυτο μου στον καθρέφτη όταν άκουσα μια πόρτα να ανοίγει.

Χάρης: Γιατι εφυγες;

Ηρώ: Γιατι δεν με αφηνεις λιγο μονη μου;

Σηκώθηκα και πήγα στα παιδιά. Ο Χάρης με ακολουθούσε. Γιατι με ακολουθει συνεχεια γαμω;

Ηρω: Πρέπει να φύγω

Του σας ανακοινωσα αλλα ακομα και η Μυρτω ηταν τοσο απασχολημενη με τιν Χρηστο που δεν μου εδωσε σημασια.

Μιχάλης: Ελα να σε πάω εγώ.

Κοιτάξα για μια στιγμή τον Χάρη και τα μάτια του πετούσαν φωτιές.

Ηρώ: Μπα άσε θα πάω με τα πόδια.

Έφτασα σπίτι και έβαλα την αγαπημένη μου ταινία. Δεν βαριέμαι ποτέ να την βλεπω.

Τοτε μου ήρθε μηνυμα.

Ηταν από τον Μιχαλη.

«Για κούκλα μου ❤  θες αυριο να βγούμε σε κανένα μπαρακι;»

Εγραφε το μηνυμα. 

«Εμ ναι»

Απαντησα εγω.

Δεν με πειράζει να βγαινω με τον Μιχαλη. Ετσι και αλλιως μου αρέσει. Περνάμε ωραία μαζί και εχουμε πολλα κοινα.

Ναι όμως δεν σου αρεσει οπως σου αρεσει ο Χαρης.

Ο Χάρης; Μαλακα τι λες; Ο Χαρης δεν μου αρέσει καν, ξεκολλα. Ο Μιχαλης μου αρέσει.

Σιγά μην σου αρέσει ο Μιχάλης... Απλα παραδεξουτο. Τον χρησιμοποιεις για να μπεις στο ματι του Χαρουλη μας.

Δεν θα ασχοληθω αλλα με εσενα. Πρεπει να δω τι θα φορεσω αυριο για μην τα επιλεγω τελευταια στιγμη.

Το Στοίχημα Donde viven las historias. Descúbrelo ahora