Ζήσε το

1. Εισαγωγή

- Έμιλυ!
-Έλα, Στέφανε.
- Λοιπόν πάνε για παραγγελία στο 7 και δώσε λογαριασμό στο 4.
-Αμέσως!
Του είπε με ένα χαμόγελο και έφυγε με το δίσκο και το μπλοκάκι στο χέρι για τα τραπέζια.

Δούλευε σε αυτό το καφέ από όταν μπορούσε να θυμηθεί τον εαυτό της. Πλέον το ένιωθε δεύτερο της σπίτι, μιας και πολλές ήταν οι φορές που έμενε μέχρι και να φύγει ο τελευταίος πελάτης, ακόμη κι ας μην ήταν η βάρδιά της. Πλέον δεν υπήρχαν οι ρόλοι "αφεντικού" και "προσωπικού" στη σχέση της με τον Στέφανο. Πλέον τον ένιωθε οικογένεια. Πλέον ήταν οικογένειά της. Πλέον.. Πλέον..

- Έμιλυ! Άντε, τελείωσαμε και για σημερα. Πήγαινε να ξεκουραστείς.

- Ελα βρε Στέφανε, μια χαρά ειμαι. Αντέχω λιγο ακόμη.

-Έμιλυ, μίλησα. Δυο πελάτες έμειναν. Θα κανω ταμείο και θα το κλείσω. Δεν έμεινε αμάν και τι δουλειά. Τα καταφέρνω και μόνος μου αυτά.

Ξέροντας πως ο λόγος του δεν άφηνε περιθώρια, τον καληνύχτησε χαρίζοντάς του ενα φιλί στο μάγουλο και βγήκε απο το café.

Το φθινοπωριάτικο αεράκι είχε κάνει την εμφάνισή του. Οι ελαφρές τις μπούκλες ανέμιζαν πέρα δώθε ανέμελα, χόρευαν με το δικό τους ρυθμό γύρω από το πρόσωπό της. Αυτή διέσχιζε ευδιάθετα τους δρόμους της Θεσσαλονίκης για να φτάσει στο σπίτι της. Άλλωστε δεν απείχε και πολύ από το καφέ. Αυτό τη βόλευε αρκετά. Ειδικά όταν ο καιρός ήταν κατάλληλος για περίπατο, ήταν το αγαπημένο της. Συνήθως έβαζε τα ακουστικά της και άκουγε χαρούμενες μελωδίες μέχρι να φτάσει στον προορισμό της. Αυτή τη φορά όμως είχε άλλα σχέδια. Ανυπομονούσε να φτάσει στο σπίτι και να χαλαρώσει με ένα αφρόλουτρο. Θα καθόταν με τις ώρες κάτω από το καυτό νερό καθώς το άρωμα σανδαλόξυλου θα έκαιγε τα ρουθούνια της. Αυτό και έκανε με το που έφτασε.

Λίγες ώρες αργότερα και αφού είχε χορτάσει χαλάρωση τυλίχθηκε με την κρεμ πετσέτα της και προχώρησε προς την κρεβατοκάμαρά της. Άνοιξε το συρτάρι με τα εσώρουχά και αφού διάλεξε ένα το φόρεσε και ξάπλωσε στο μεγάλο της κρεβάτι.

Σχέδια για το βράδυ δεν είχε. Η αλήθεια ήταν πως η ίδια προτιμούσε να περάσει το βράδυ της στο μπάνιο περιποιώντας τον εαυτό της και απολαμβάνοντας τη ζεστασιά του σπιτιού της παρά από το να γλεντάει σε  ένα μπαρ πίνοντας και φλερτάροντας με νεαρούς της ηλικίας της. Αυτά τα έκαναν οι συνομήλικες της, όχι εκείνη. Δεν ήταν ο κόσμος της αυτός. Ήταν βέβαια και κάποιες οι φορές που ο Στέφανος την έπειθε να βγουν να πιουν ένα ποτό μαζί, να ξεσκάσει. Και αυτό όμως το δεχόταν μετά από πολλά παρακαλητά του Στέφανου και επειδή δεν το είχε κουράγιο να του λέει πάντα όχι.

Δεν άργησε να την πάρει ο ύπνος.
Άρχισε να ταξιδεύει σε έναν άλλο κόσμο, γαλήνιο. Τα πουλιά κελαηδούσαν, τα λουλούδια άνθιζαν.. Ήταν όλα όπως τα 'θέλε. Ένας κόσμος γαλήνιος, ειρηνικός. Ένας κόσμος για αυτήν..

-------------------------------------
Αυτή είναι η πρώτη ιστορία την οποία σκοπεύω να δημοσιεύσω. Δυστυχώς δεν υπόσχομαι πως θα ανανεώνω πολύ συχνά, θα κάνω όμως ο,τι μπορώ. Εάν δω πως έχει ζήτηση θα ασχοληθώ φυσικά περισσότερο. Κάθε κριτική δεκτή, όπως και κάθε ιδέα. Δεν έχω σκεφτεί ακόμα πως θα εξελιχθεί αλλά έχω κάποιες ιδέες στο μυαλό μου. Ευχαριστώ και πάλι και ελπίζω να σας αρέσει!