Hayata Karşı 1-1

12.Bölüm

Alışveriş merkezinden koşarak çıktığım için bütün dikkatleri üstüme çekmiştim. Herkes bana bakıyordu ama ben açıklama yapmak istemedim. Direk ordan çıktım.

Yurda girdiğimde yurttan bir kız "Müdüre seni çağırıyor" dediğinde okuldan atıldığımı müdürenin duyduğunu anladım. Kapıyı tıklayıp girdiğimde müdüre "Vay vay Mira hanım sonunda gelebildiniz. Arkamızdan işler çeviriyosun ha. Duymasak kim bilir hiç okula da gitmezsin sen" dedi. Başımı öne eğerek "Çok özür dilerim ama bu benim suçum değildi. Ordakilerden kimse beni sevmedi. Zaten sevip sevmemeleri umrumda bile değil. Sevmedikleri için üstüme iftiralar atıldı,dalga geçtiler,hocalarla aramı bozdular. Sonuç olarakta hedeflerine ulaştılar" dedim. Müdüre "Zaten senin o okuldan ne işin vardı? Memnun musun şimdi gittiğine kızım?"dediğinde hiç bir şey demedim. Müdüre "Şimdi odamdan çık" dedi. Tam odadan çıkarken "Ha unutuyordum yarın kızlarla beraber okula gidersin. Kayıdını aldım oraya" dediğinde başımı tamam anlamında salladım.

Odaya doğru çıkarken Eda'yla karşılaşınca "Noldu kanka ? Ne dedi sana müdüre?" dedi. Eda'ya bakarak "Yarın sizle beraber okula gideceğimi söyledi. Okula kaydımı yaptırmış yani" dediğimde Eda "Kanka bak sakın moralini bozma. Çok çalışırız kazanırız. Ama moralimizi bozmayacağız" dediğinde gülümsedim.

Çalan telefonuma baktığımda Esila'nın aradığını gördüm. Açtığımda tüm kızların sesini duyunca "Kızlar ya yeni görüyorum. Hepiniz beni abartısız söylüyorum ki 100 kere aramış ve mesajlar yağdırmışşınız" dediğimde Gizem'in bağırarak "Kızım korkudan öldük. Bir insan hiç mi telefonuna bakmaz?" dedi. Gülerek "Ya telefon benim herşeyim olabilir ama inan hiç bakasım gelmedi" dediğimde Ada "O zaman da birşeyin oluyor. Neyin var?" dedi. Bir of çekerek "Kızlar benim neyim olabilir? Hiç bir sorun yok. Ha kızlar ben burdaki okula kaydoldum. Hani bilginiz olsun istedim" dedim. Esila "Kardeşim ya o Sinem'in yüzünden geldiğin duruma bak" dediğinde "Burasıda okul sonuçta. Sadece orda ygs'ye daha iyi hazırlanacaktım" dedim ve telefonu kapatmam gerektiğini söyleyip Eda'nın yanına koştum. Ben kendi olaylarımdan ona verdiğim sözü unutmuştum. Eda'nın yanına oturarak "Şimdi bana aile işini biraz daha detaylı anlatırmısın?" dediğimde Eda gülümseyerek "Gerek yok şimdi ya. Sonra hallederiz o işi" dediğinde "Farkındaysan kötü görünebilirim ama çok mutluyum. Çünkü belki bir gerçeği seninle beraber çözeceğiz ve kardeşim çok mutlu olacak" dedim. Eda gülümseyerek "O zaman başlıyorum" dediğinde kafamı salladım. Bana doğru dönerek "Şimdi tam 3 yıl önce bir pazartesi günü uyandığımda kendimi bu yurtta buldum. Pazar günü ise ailemle birlikteydim. Geceleyin uyudum ve sabah kalktığımda buradaydım. Uyandığımda ilk önce yanımdaki kızlara burası neresi dedim. Kızlarda bana burası yurt dediğinde benim yurtta bi işim olamaz ki ben neden burdayım dedim. Kızlarda bana bakarak biz de seni dün uyurken gördük ve sonra müdüreye sorunca annesi babası öldü dedi. Sonra ise kızlar bana başın sağolsun dediler. O an çıldırmıştım tabi. O seslede müdüre geldi. Beni görünce burdaki kızlara her şeyi söyledinizmi diye sordu. Kızlarda başını sallayınca müdüre artık devletin kontrolündesin deyip gitti. Annem ve babam öldüyse bile beni neden cenazesine götürmediler?" dediğinde "Şimdi biz senin ailenin vefat edip etmediğini nasıl bulabiliriz? Aklıma bir şey geliyor aslında ama buda bizim çok zor olabilir" dedim. Eda bi an heyecanlanarak "İsterse çok zor olsun. Seni bulaştırmam kendim hallederim. Sen bana söylede" dediğinde "Biz bu işe ikimiz bulaşırsak ikimiz halledeceğiz. Ben seni yarı yolda bırakırmıyım be?" dedim. Eda "Hadi anlat ozaman" dediğinde Eda'ya dönerek "Bana göre şuan tek yolu evinizin yakınlarındaki tüm hastanelere sormamız. 3 yıl önceki hasta kayıtlarını bulmak zor olabilir ama belki işe yarar" dedim. Eda "O zaman direk yarın halledebiliriz" dediğinde "Yarın okul var. O işi halletmemiz de uzun süreceği için hafta sonuna bırakalım" dedim. Eda "Tamam sen gelme. Ben tek başıma yaparım bu işi" dediğinde gülerek "Tamam yarın hallederiz" dedim ve Eda ile birbirimize sarıldık.