#12.Bölüm

154 43 15
                                    

Gözlerimi hafifçe açıp telefonumun susmak bilmeyen alarmını kapattım.
Elimle gözlerimi ovuşturarak uyanmaya çalıştım. Dün gece pek fazla uyuyamadığım için bugün erken kalkmak daha zor olmuştu. Üzerimdeki yorganı hafifçe kenara itip yatakta doğruldum. Bir anda  aklıma gelen Sehun'la yataktan hızlıca kalkıp yüzümü yıkadıktan sonra merdivenlerden aşağıya indim. Dün onu öptükten sonra yüzüne nasıl baktığımı hiç sormayın zaten ben sürekli ondan gözlerimi kaçırsam da o bundan daha da keyif alıyor gibiydi.
Utanıyor olmama sürekli gülmesinden hayli belli oluyordu zaten. Sadece gözlerimi kaçırıyor olsam yine iyi ama Sehun'u görür görmez aklıma dün gece geliyordu ve anında yanaklarım kızarmaya başlıyordu. Aşağıya indiğimde gördüğüm manzara kesinlikle belinde önlükle kahvaltı hazırlayan bir Sehun değildi. Ne güzel şeyler hazırlamıştı öyle. Beni görmesiyle içten bir gülümseme sunup konuştu.

"Günaydın Bambi. Eğer biraz daha uyanmasaydın suyla birlikte yanına geliyordum"

Elindeki şişeyi sallayarak söyledi.
Bu tavrına istemsizce tebessüm etmiştim. Çünkü Sehun'u her zaman böyle çocuk gibi davrandığını göremezdiniz. Hatta dışardan bakıldığında çok ciddi ve sert bir görüntüsü var ama içi de aksine bir o kadar yumuşak ve sevimli. Sehun'un bu yanlarını da görebildiğim için şanslı hissediyordum. Çünkü bu yanlar kolay kolay ortaya çıkmıyordu.

"Sana da günaydın"

Sonunda düşüncelerimden sıyrılıp bende gülümseyerek cevap verebilmiştim. Hazırladığı masadan gözlerimi alamamıştım. Çok güzel şeyler hazırlamıştı ama bizim yemeye çok vaktimiz kalmamıştı. Bugün iyileştiğim için okula gidecektik ve benim geç kalkmam yüzünden kahvaltı yapacak çok vaktimiz yoktu.
Ben hala aval aval masaya bakarken sessizliği bozan Sehun olmuştu.

"Ne duruyorsun Bambi başlasana kahvaltıya "

"Ha"

İstemsizce çıkan sesle Sehun tekrar cevap vermişti.

"Diyorum ki senin için hazırladım Bambi yemiyor musun otur hadi "

"B-bana mı hazırladın t-teşekkür ederim de sen yemeyecek misin ?"

Kekelemek de neydi şimdi ya ?

"Ben hazırlarken yedim bir şeyler "

Göz kırpıp söylemesiyle yavaşça yanaklarımın kızarmaya başladığını hissediyordum. O sırada telefonumun ertelediğim alarmı çalmaya başlayınca alarmı kapatırken saati görmemle kahvaltı yapacak vaktimin olmadığını görmem bir olmuştu.

"Sehun geç kalacağız çıkmamız lazım"

Söylememle yalandan dudaklarını büzüp konuştu.

"O kadar hazırladım bir şeyler yemeden gitmek yok Bambi"

Masadan aldıklarını zorla ağzıma tıkıştırırken söylemişti. Ben daha ağzımdakini yutmadan diğerini veriyordu. Elimle ağzımı kapatıp yaptıklarına istemsizce gülmüştüm.
Farkettim de bu aralar bu istemsizce güldüm kelimesini ne çok kullanıyordum. Ama öyle oluyordu Sehun'un yanında somurtmak neredeyse imkansızdı ve sonunda ne yapıp edip beni de güldürmeyi başarıyordu bu çocuk. Elindeki sütü de ağzıma tuttuktan sonra dolu ağzımla doyduğumu söyleyebilmiştim.

***
İlk dersin bitiminde sonunda teneffüs olduğu için Tanrıya şükretmiştim çünkü ders tarihti ve zaten anlamamam da yetmiyor gibi bir de hoca bir ton ödev vermişti. Hem Sehun'da yanıma oturmuştu onunlayken zaten kalbim yerinden çıkacak gibi atıyordu. Yanıma oturunca daha da yakın olmuştuk ve bu da yetmezmiş gibi arada kulağıma eğilip bir şeyler söylediğinde daha da sıcak oluyordu sanki ve ben yine terlemeye başlıyordum. Biz hala sırada otururken içeriye giren kız yanımıza doğru gelmeye başladı.

BAMBİ SEVGİLİHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin