cuts • vkook 《TR》

12

Jungkook muhteşem bir modeldi. Kamera karşısında çok doğal görünüyordu ve geçtiği her yerde arkasından eterik bir iz bırakıyordu.

Ellerindeki damarları kısa bir süre gösterdiği vakit garip bir şekilde güzel gözüküyordu.

Jeon Jungkook tam anlamıyla bir sanattı. Onu gören bir insanın bir kere daha dönüp bakacağı türden bir sanat.

Kahverengi göz bebeklerine Güneş vurduğu zaman birer galaksiyi andırıyordu o göz bebekleri. Jungkook, ona bir gülüş sunduğu zaman o pembe dudakları hafifçe yukarı doğru kıvrılıyordu.

V geçen bütün zaman boyunca onun fotoğrafını çekti. Hiçbir şeyi kaçırmamaya dikkat ederek adım adım yaptı bu işi. Jungkook onun ilham perisiydi. Jungkook V'nin varoluş sebebiydi.

Acı, depresyonu yüzünden çektiği acılar. Her şey unutulmuştu. Artık kimse Jungkook'u ondan uzaklaştıramazdı. Eğer öyle bir şey olursa V ölmeye hazırdı.

İnsan beyni oldukça şaşırtıcıydı. Kolayca bir insana veya bir zamana bağlanabiliyordu. Herkesin aklı nasıl bu kadar eşsizdi, nasıl herkes bir yörüngeye sahipti bu akılda.

Ve nasıl bu kadar korumacı oluyordu. Aslında korumacılık nazik bir aşkın sonucuydu. Korumacılık bir çeşit kıskançlıktı. Korumacılık o insan olmadan var olamamak, yaşayamamak demekti.

Tabiki Jeon Jungkook V'nin bu düşüncelerinden bir haberdi. O sadece kendi olmaya, nefes almaya ve hareket etmeye devam etti.

V kamerayı aşağı indirdi. Jungkook'a doğru yürüdü. Ona sarıldı. Burnunu Jungkook'un ensesine gömdü. Jungkook ev gibi kokuyordu.

"Teşekkür ederim Jungkook"
V'nin yanaklarından Jungkook'a doğru bir damla yaş süzüldü.
"Beni kurtardığın için teşekkürler"