Help, I need a badboy! (VOLTOOID: 14-7-2017)

Epiloog

Sasha knoopt mijn jurk dicht en ik draai me om om haar en Alex glimlachend aan te kijken. "Je ziet er geweldig uit!" Roept Alex enthousiast. Ik geef ze lachend een groepsknuffel. "Waar is mijn sluier?" Vraag ik ineens nerveus. Grijnzend pakt Alex hem achter haar rug. "Het komt allemaal goed, adem in en uit." Ik doe wat me gezegd word en adem diep in en uit. Rustig Brooke, hij houdt van je en jij van hem, alles komt goed. "Bedankt voor alles, voor alle voorbereidingen. Zonder jullie zou het nog niet half zo perfect zijn, dus dank je wel. En nu houden we op anders ga ik huilen." Lach ik met de tranen in mijn ogen. Ze lachen met me mee en dan komt mijn vader binnengelopen. "Lieverd, je ziet er geweldig uit! Je moeder zou het prachtig hebben gevonden. Onthoud dat ze altijd bij je is en op je neer kijkt." Ik glimlach en geef hem een knuffel. "Dank je pap. Het is zwaar zonder mama, maar ik ben blij dat jij er nog bent. Ik zou niet weten wat ik zonder je zou moeten." fluister ik. Hij streelt zachtjes mijn haren en geeft me een kus op mijn hoofd.

"Het is nu echt tijd Brooke, eerst loop ik samen met Clark en daarna Alex met Candace. Daarna kom jij samen met je vader naar voren en kan de ceremonie echt beginnen." klapt Sasha blij in haar handen. Oh ja, Candace is Alex haar vriendin. Ze zijn al 3 jaar samen en zo schattig!

Alex roept Candace en als snel komt het meisje met de goudkleurige lokken binnen gehuppelt. Ze geeft Alex glimlachend een kus. Zo schattig. "Clark schiet op! Je kunt toch wel een das om doen?" roept Sasha geïrriteerd terwijl ze haar jurk gladstrijkt met haar handen. (zie hieronder) "Mi amor, doe rustig. Ik ben er al." Hij komt binnen gelopen en pakt Sasha hand vast. "Is iedereen klaar?" en iedereen reageert met een: 'ja'.

Sasha, Clark, Alex en Candace lopen een gang door en staan uiteindelijk voor een grote deur die leidt naar de grote tuin. Er staan appelbomen, perenbomen en allerlei planten en bloemen in. In alle bomen hangen er lichtjes en aan ieder gangpad hangt een antieke lantaarn.

De muziek start, de deuren gaan open en Sasha en Clark lopen arm in arm naar het altaar om daar te splitsen. Clark gaat bij Hunter staan en geeft hem een schouderklopje, Sasha gaat aan de overkant staan waar ik dalijk sta. Na enkele seconden komen ook Alex en Candace arm in arm naar voren gelopen, maar splitsen niet en gaan allebei aan de linkerkant staan. Nu is het mijn beurt.

Mijn vader geeft nog snel mijn boeket van pioenrozen en we lopen de korte gang door naar de grote deuren. Ik stop even bij de deuren om alles te bewonderen en naar Hunter te kijken die me liefdevol aankijkt. Iedereen is opgestaan, niet dat er veel mensen zijn. Eigenlijk alleen de ouders van Clark, Sasha en Alex. We wouden het intiem houden. Ik begin langzaam te lopen met mijn arm om die van mijn vader heen geslagen. Stap voor stap bereik het altaar en kijk Hunter diep in zijn ogen aan.

Ik glimlach naar hem en hij grijnst terug. "Je ziet er mooi uit." knipoogt hij. Ik bloos een beetje en lach. De ceremoniemeester is de vader van Hunter: Carter. Wat het nog specialer maakt.

-Aan het einde van de ceremonie-

"Dan zijn we aangekomen bij de geloftes. Brooke jij mag beginnen." "Hunter, je weet dit niet maar ik had een missie. Om een perfect liefdesverhaal te krijgen met een soort van badboy. Net als mijn ouders vroeger. Dat is gelukt en ik had me geen perfecter verhaal kunnen voorstellen. Natuurlijk hadden we onze ups en downs in al die jaren, maar de ups maakte wat het waard was om te blijven vechten bij elke down. Ik ben blij dat ik bij je ben gebleven en heb ingezien dat jij de ware voor me bent. Wat later dan mijn vrienden deden, en later dan dat jij deed, maar ik kreeg het toch door op een gegeven moment." lach ik het laatste.
"Ik zou niemand, maar echt niemand weten die me gelukkiger maakt dan jij. Ik zal bij je blijven, voor altijd. Bij de ups en de downs. Ik hou van je Hunter, en dat zal ik altijd blijven doen." eindig ik, inmiddels half in tranen.

"Hunter." Hunter pakt mijn hand vast. "Lieve Brooke, het is inmiddels 2191 dagen geleden dat ik je leerde kennen. Vandaag precies 6 jaar geleden. En ik weet niet hoe het kan maar ik hou elke dag steeds meer van je. Je bent het licht in mijn leven. Jij vervult de leegte in mijn hart die mijn moeder achterliet en maakt hem kleiner. Je staat in mijn hart gemarkeerd met watervaste stift zodat je er niet makkelijk uit komt. Ik kan niet geloven dat ik de eer heb om met je te trouwen maar ik sla deze kans niet af. Jij bent mijn droomvrouw. En ik weet zeker dat je later als we kinderen hebben, een droommoeder zal worden. Of over 9 maanden misschien." Hij grijnst en iedereen lacht mee. Ik daarintegen word helemaal rood. "Het komt er op neer dat ik je nooit meer kwijt wil. Beloof me dat je voor altijd in mijn leven zal blijven, en kom die belofte na anders overleef ik het niet. Jij bent in het bezit van mijn hart, let er goed op en houd hem bij want ik zou geen betere beschermengel weten. Ik hou van je Brooke, voor altijd." eindigt hij en er rollen eindeloze tranen over mijn wangen heen.

"Brooke Alice Diana Johnson, Zeg mij na. Ik Brooke Alice Diana Johnson-" "Ik Brooke Alice Diana Johnson." "Beloof te voldoen aan de plichten van de huwelijkse staat-" "beloof te voldoen aan de plichten van de huwelijkse staat." "In voor en tegenspoed- " "In voor en tegen spoed." "In goede en in slechte tijden." "In goede en in slechte tijden." "Voor altijd en eeuwig." "Voor altijd en eeuwig."

Hunter herhaalt hetzelfde daarna. Dan komt het moment om 'ja' te zeggen.
"Neemt u Brooke Alice Diana Johnson tot uw wettige echtgenoot, Hunter Frederick Theo Daer wat is daarop uw antwoord?" Nou dat is een vraag waar ik niet over hoef na te denken. "Ja." zeg ik volmondig.

"Neemt u Hunter Frederick Theo Daer tot uw wettige echtgenote, Brooke Alice Diana Johnson wat is daarop uw antwoord?" "Ja." glimlacht hij breed. "De ringen zijn aan de beurt." Hunter draait om naar Clark die twee doosjes tevoorschijn haalt waar de ringen dus blijkbaar in zitten. Hunter doet de ring voorzichtig bij me om en daarna ben ik aan de beurt en doe hem bij hem om.  "Dan mag u nu-" Hunter laat hem niet uitpraten maar zoent me gelijk op mijn mond. Het voelt zo goed om getrouwd te zijn met de liefde van je leven. Iedereen joelt en lachend stoppen we met zoenen.

"Wacht maar tot vanavond, dan krijg je meer." fluister Hunter in mijn oor. Ik begin weer te blozen en probeer het achter mijn haar te verbergen. "Tijd om het boeket te gooien." roept Sasha. Ach ja waarom ook niet.

Ik ga klaar staan en achter me staan: Alex, Sasha en Candace. Ik gooi hem met een boog naar achter en wacht tot ik iemand hoor roepen. "JAAAA IK HEB HEM!" roept Sasha. Ik rol lachend met mijn ogen en Clark geeft haar lachend een zoen.

-Een uur later-

Na de drankjes is het tijd voor een groepsfoto. We gaan klaar staan en wachten op de fotograaf tot hij klaar is. Sasha staat links van me en daarna Clark die zijn arm om haar heup heeft geslagen. Rechts van me staan mijn man, dat is echt leuk om te zeggen, en daarnaast Alex en Candace. Achter ons staan de ouders van iedereen. We maken een normale foto, een gekke foto en een enthousiaste foto. En dan is het tijd om te feesten tot de zon weer opgaat.

En dan is het tijd om het boek te eindigen. Ik hoop dat iedereen van het boek genoten heeft. Bedankt voor de reacties en het enthousiastme. Bedankt voor jullie geduld! En ik hoop jullie te zien in een toekomstig boek.