Sessiz Ay

♌ Heves

     Pişman olacağım kararlar verdiğim için derin bir suçluluk duyuyordum. Kabul etmiş olmam, bütün gün aklımdan çıkmayacak sıkıntıları da beraberinde getirmişti. Ergen bir erkek, bir kıza nasıl davranacağını nereden bilebilirdi ki zaten? Hah, bir de onu adam yerine koymuştum. Hangi sebeple?

Alec, Nick ve onlar gibi nice hödük yüzünden erkeklere duygusal açıdan çok uzaktım zaten. Hepsi de meymenetsiz babamı ve nursuz ağabeyimi andırıyordu.

Boş ver şu Alec salağını. Nick'i de. Sen yanındakilere bak asıl.

Değil mi ya?

Ürkütücü ev arkadaşımın etrafımda bulunması da çok korkutuyordu beni.

Reddedilmek en büyük kabuslarımdan biriydi.

Daha ortada bir şey yokken, tilki yuvası kafamda yüzlerce senaryo yazıyordum.

Dün gece nasıl uykuya daldığımı hatırlamıyordum. Dokuz saat uyuyup iyi hissetmem gerekirken hala zombi gibiydim. Göz altlarım kapkaraydı. Üstelik fönüm de bozulmuştu. Fön diye bir derdim yok! Okula gitme çilesi başlayacaktı maalesef. Sonra aynı yorgunluk, aynı stres, aynı duygusal karmaşa... Tavandan telefonuma baktığım zaman Alec' in bana üç mesaj bıraktığını ve yedi kez aradığını gördüm. Telefona uzanırken içim sıkılmıştı.

"Cecilia bni afft."

"Grçktn üzgnm."

"Bnları unutlm."

Ah, bir adam olmayı becerebilseydin böyle dandik mesajlar yazmazdın zaten. Kısaltılarak yazılan cümlelerden nefret ederdim. Doğru düzgün yazan insan bir şey kaybetmez. Kaşlarımı çattım ve bana attığı tüm mesajları sildim. Benimle barışmak için yüz yüze konuşması gerekiyordu. Bu saçma sapan mesajlarla değil.

Benden hoşlanan erkeklerin neden illa geri zekalı olması gerekiyor? Nerede bir öküz var benim başıma üşüşüyor toptan.

Alec birlikte dışarı çıktığım ilk çocuk olabilirdi fakat sonu tam bir saçmalıkla bitmişti. Ayrıca ondan hoşlandığım için değil, güzel vakit geçirmek için gitmiştim. Sevgililik müessesesinden, sevgi güvercini -ıyy- çiftlerden ve anlamsız aşk acılarından oldukça uzak bir yaşantım var ve bundan memnunum. Özellikle de sevgililik müessesesi çok sakıncalı! Gerisi umurumda değil.

Kimi kandırıyorsun?

Git başımdan! Silkinerek gerçek Cecilia oldum. Zihnimde iki kız hararetli bir tartışmanın ortasındaydı. Bunlardan biri kötülükler kraliçesi Cecilia -ben-, diğeriyse son derece antika bir Cecilia'ydı.

Kavgaları sonraya da kalabilirdi. Şimdi kaldır g*tünü.

Yüzümü yıkayıp dişlerimi fırçaladıktan sonra salona kaçamak bir bakış atınca gözlerim pörtledi.

Neden pörtlüyor o gözler bakayım? Tanrım, içimdeki ben ne kadar da fesattı.

Zephyrin oturur pozisyonda uyuyakalmıştı. Saçlarının uzunluğundan yüzü fazla görünmüyor, tuhaf ve karamsar enerjisi beni bakarken düşündürüyordu. Neden bu etkiyi yaptığını hiçbir zaman çözemeyecektim sanırım. Uyurken bile etkileyiciydi. Siyah kirpiklerinin gölgesi elmacık kemiklerine vururken birkaç saniye boyunca hayranlıkla baktım ona. Hemen ardından kendime gelerek, parmak uçlarımda odama gidip aceleyle giyindim. Geç kalma ihtimalim vardı.