SENİNLE İKİMİZ

Sakar bir hayat, uyuz bir ikiz, kokoş bir kanka, bir de baş belası okul. Kimin ki baş belası değil ki? Yani gerçekten normal bir hayat. Ben Berin. Berin Arslan. İkizim olacak sümsük de Barın. Doğal olarak o da Arslan. Kokoş şeyin ismi de Gamze. Herkeste en az bir tane olduğu gibi benim de en yakın arkadaşım o. Barın, Gamze ve ben kardeş gibiyizdir. Zaten Barın'la kardeşiz ama orasını fazla takmayın. İşte Gamze ve Barın'ın da kardeşten farkı yok. Tek sıkıntıları birbirleriyle fazla uğraşmaları. Başta da dediğim gibi sakar bir hayat. Çünkü fazla sakarım. En basiti Barın'la yastık savaşı yaparken yastığı avizeye geçirmiştim. O da boş durur mu düşmüştü. Dahası avize düşünce ani bir refleksle geri çekilince televizyona çarpmıştım. Nasıl bir şanssa artık televizyonda ayağıma düşmüştü. Neyse ki televizyon ayağıma düşünce ben de yere düşmüştüm ve daha fazla zarar verememiştim. Ama ev tam bir savaş alanına dönmüştü. Neyse işte gerçekten sakar bir insanım. 

Annem Hülya. Bazen çok iyi anlaşsak da uyuz oldu mu gerçekten hakkını veriyordu. Derslerimden girip çocukluğumdan çıkıyor yetmezmiş gibi de 9 ay boyunca verdiğim sıkıntıdan bahsediyordu. Normal bir anne işte. 

Babam da Mustafa. Böyle çok fazla sıkmayan ama gerektiğinde de karışan bir baba. Gününün çoğu vakti işte geçse de boş vakitlerinde televizyon karşısında uyuklayan türden. Hani uyurken televizyonu kapatınca "Neden kapattın? İzliyordum." diyenler var ya. Hah! Onlardan işte. 

Okuldaki müdüre gelelim. Bir kez -bakmayın bir dediğime en az üç olmuştur- yanlışlıkla sınıf kapısı kırdığımdan muhattap olmak zorunda kalmıştık. Ve o ikinci seferden beri adam bana takmış durumda. Hüsnü hoca. Bizim grubun deyimiyle namı diğer Takık Hüsnü. Adam beni her gördüğünde yolu ne kadar uzatırsa uzatsın umursamadan yolunu değiştiriyor. Galiba benden korkuyor. Ya da sakarlığımdan. Bilemiycem. 

İşte gayet normal. Her gece yatmadan önce aklımda değişik senaryolar yazıp yaşamak istediklerimi gözümde canlandırıyorum. Bunlar olabileceklerini sanmadığım şeyler olsa da olabiliritesi olanlar da var. Sayıları az ama olsun. En mümkün olan şeyi bekliyorum hatta. Kanatlarımın çıkıp uçmamdan daha zor. Olabilir. Ama gerçekten zor. Yani her babayiğidin harcı değil.

 Aşık olmak...