Serkan:Na-nasıl almak zorundasınız.Ne demek bu? Öldü mü bebeğim?
Doktor:Suan yaşıyor ama acil müdahale edilmezse kaybedebiliriz
Serkan:Yaşayacak ama değil mi yaşayacak o daha çok küçük
Doktor:elimizden geleni yapacağız beyefendi lütfen sakin olun
Serkanın ağzından
Hayatında en çaresiz olduğun gün hangisi diye soracak olursa bir gün biri..Bugünü söylerim..Karımı ve bebeğimi buz gibi odaya hapsettim bir kapının ardında onların yaşamasını bekliyorum..Elim kolum bağlı..Onlara bunu yaşatan ben..doğmamış bebeğimin hayatını mahvettim..Deli gibi sevdiğim kadını kıskançlık uğruna bırakıp gittim bir başkasına..Omzuma bir el değdi..
Güney:Serkan kalk artık oradan 2 saat oldu Eylül doğuma gireli..Ne konuşuyorsun ne hareket ediyorsun
Serkan:Bırak beni güney bırak
Güney:Hayır bırakmam sen benim kardesimsin..Gel hadi ne olur yapma böyle..Bak oğlun yaşayacak
Serkan;Onu ölüme ben ittim
Güney:Hayır sen yapmadın bunu..Teyzesi yaptı..Ama o yaşayacak
Serkan:Ben iğrenç bir insanım..O kızı Eylülle iliskimin merkezine ben aldım şimdi benim yüzümden karımda oğlumda can cekisiyor
Güney:sen isteyerek yapmadın
Serkan:Eylül bana eskisi gibi güvenmeye eskisi gibi gülmeye başlamıştı güney..cemre onu kaçırmadan önceki akşam çınarın odasını düzelttik beraber..Çınara ayakkabı almaktan bahsettim ona..O da daha doğmadan bir sürü ayakkabısı var dedi..Ayakkabı hikayemi anlattım çok güldü..Sonra annemin pembe tişört giydirmesini anlattım fotoğrafını istedi defnede dedim daha o fotoğrafa bakacaktı Eylül yine dalga geçecekti benimle
Güney:Yine gecer serkan..Eylül iyi olacak..oğlun da karında iyi olacak güven bana..siz o odaya çınarı götüreceksiniz sen eylüle o fotoğrafı gostereceksin
Serkan:Korkuyorum güney çok korkuyorum..eylüle sarılamamaktan onun yanında olamamaktan,oğluma kavusamamaktan korkuyorum..
Güney:Kavusacaksın onlara biraz otur sakinleş
Cemre kendini suçlamaya devam ediyordu ama yapacak bir şey yoktu..Hastaneye yatıp tedavi olacaktı..Bugün burada son günüydü..Herkes dogumhanenin önünde beklerken songül bebeği alıp cemreye getirdi..
Cemre:Teşekkür ederim songül
Songül:Sen mutlu ol diye getirmedim bebeği..Bu bebek bir kaç günde olsa anne sütü alsın istedim..Malum sonrasında yoksun
Cemre:Tedaviden sonra hapishane..
Songül:Evet eylül uyansın ifaden alınacak
Cemre:Kaç yılda çıkarım sence..
Songül:Biliyorum umarım hiç çıkamazsınız..Bu bebekte sağlıklı büyür..Senin gibi birinin yanında büyümez
Cemre:Kendimden nefret ediyorum
Songül:etmelisin zaten..Bu bebeği son emzirmen cemre..Sonra seni götürecekler
Cemre:Biliyorum..Songül..
Songül:söyle
Cemre:Bebeğimin adını eylül koysun..ona söyle olur mu..yetimhaneye de gitse adını teyzesi koysun..
Songül;Hıhı olur..
15 gün sonra..
Cemre hastaneye yatmıştı..Eylül de uyanmıştı..Ama bebek? Erken doğum olduğu için erken doğan yoğun bakım unitesinde yatıyordu..Henüz gelisememisti..Eylülün de artık hastaneden çıkma vakti gelmişti..çınardan ayrılmak zor geliyordu ona..bebeğini öylece hastane köşelerinde bırakmak bir anne için en zoruydu..Eylül sessizdi..Yaşananları unutması kolay değildi..Her gün bebekleri için hastaneye geleceklerdi eylul ve serkan..songül ve güney eylül ve Serkanı kendi evlerine götürdü..Eylül odada iken herkes salonda kendi aralarında konuşuyordu..
Songül;Ya bu bebek ne olacak?
Meral:Bir adı bile yok..
Songül:Eylül koyacak adını, birkaç kere söyledim eylüle ama dinleyen olmadı..
Kader:Ya ne zamana kadar bakarız ki okulumuz var sonuçta..
Mert:Bakamazsınız zaten
Emre:Aynen..
Eylül konuşulanları duymuştu..Kapıyı açıp salona geçti
Eylül:Zaten siz bakmayacaksınız..O benim bebeğim olacak..Benimle yaşayacak..
