Geçmişim Geçmemiş

Geçmişim

bambaşka bir hikaye benim hayatım...Daha okula bile başlamamışsınız küçük bir kardeşiniz var.Sizden 3 yaş küçük sadece.Babanız annenizi aldatıyor ve eve çok az gelmeye başlıyor.Sürekli ağlayan bir anneniz,eve gelmeyen bir babanız,yeni doğmuş bir kız kardeşiniz var.Anneniz sürekli ağlamaktan seninle ve kardeşinle ilgilenmediği için babaanneniz size bakıyor.Bu şekilde yaşıyorsunuz ve anaokulu çağına geliyorsunuz.O zamanlar babanız eve gelmeye başlıyor,her sabah saçınızı topluyor,beraber kahvaltı yapıyorsunuz.Mayıs ayına kadar böyle devam ederken bir gün okul çıkışına halanız geliyor,gözleri kan çanağına dönmüş.Eve gittiğinizde öğreniyorsunuz ki babanız cezaevinde.Peki neden?

Çünkü seni ve kardeşini düşünmeyip o akşam sarhoş oluyor,arkadaşıyla kavga ediyorlar ve birbirlerine silah doğrultuyorlar.ya babanız ölcek ya da arkadaşı ama ölmeyen kişide cezaevine gidicek .Babanız ölmüyor ama cezaevine gidiyor.Zaten küçüksünüz ne olduğunu anlamıyorsunuz ve uyuyorsunuz.Sabah uyandığınızda babanız yok ama çoğu zaman hep diğer kadının yanına gittiği için yine onun yanındadır diye düşünüyorsunuz.Küçüçük kardeşiniz mışıl mışıl uyuyor.Çok tatlı...

Büyükbabanız,babaanneniz,anneniz,kardeşiniz ve siz arabaya biniyorsunuz ve daha önce hiç gelmediğiniz bir yere geliyorsunuz.Herkes üzgün ve bir şeyi bekliyorlar.Öyle düşünüp giderken içeri giriyosunuz.Cam,parmaklık ve camın diğer tarafında bir telefon var.Babaaa!

Babanız geliyor ama aranızda cam var,sesini duymak için telefonla konuşmanız lazım.O zaman anlıyorsunuz kötü giden bir şeylerin olduğunu.Annenizin,babaannenizin gözleri yaşlı,siz ise ha ağladı ha ağlıycaksınız.Ya küçük kardeşiniz,onun suçu ne?Babasız büyüyücek ve üstelik annesini aldatan,onun sürekli ağlamasına sebep olan bir kişiyi özleyecek,özlemiyle yaşayacak.O zaman karar verdim güçlü,cesur ve zeki olmaya.Bu günleri birisinin unutturması lazımsa o da BENİM.

Günler geçti,babasızlığa alıştım biraz daha.Büyükbabam var o da benim babam sayılır.Büyükbabam kardeşimle beni çok sever,her dediğimiz olur.Herhalde yeterince üzüldüğümüz için bizi üzmemeye çalışıyor.

Büyüdüm ve 1.sınıfa başladım.Herkesin bir elinden annesi bir elinden babası tutuyor.Benim ise üzülmekten harap olmuş sadece annem var.Ders başadı ve büyükler giderken herkes ağlıyordu.Ben mi?Ben zaten babasız,annesiz büyüdüm,niye ağlıyım?

Hep yemekler olurdu yarıyıl tatilinde...Bütün aileler sınıfça yemeğe giderdi.Ben hiç bir zaman gitmezdim.Anneme bile demezdim,annemin haberi olduğunda sanki benim haberim yokmuş gibi yapardım,annemde bana söylemezdi yemeğe gidelim mi diye.Bu şekilde 4.sınıfa kadar geldim ve küçüklüğümü o zaman daha net hatırlamaya başladım.Aklımda beliriyordu aniden.Babamın annemi sürekli dövdüğünü o zaman hatırladım mesela.hiç te sormazdım anneme ''bu morluklar neden var?makyaj mı yaptın?'' diye.o zaman babamdan nefret ettim.Annemi üzdüğü,beni ve kardeşimi babasız bıraktığı için.Ona karşı olan kinim azalsa bile bitmeyecekti.Hem ne de olsa herkes yaşattığını yaşamadan ölmez di mi?

Sabah uyandım ve hemen kardeşimle büyükbabamın yanına gittik.Biz yanına gidince hemen uyandı,bzide yanına yattık.Büyükbabamı çok seviyorum.Herkes ölsün ama o ölmesin.Kardeşim de büyüdükçe çok tatlı oluyor.Bazen kıskanıyorum benden güzel olcak diye.Her şeyden habersiz bir şekilde büyüdü ama inşaAllah geleceği çok güzel olurda geçmişini hatırlamaz.Tek ümidim bu.

Her şey yolunda gibiydi.Ev neşeliydi.büyükbabam annemi sanki öz kızıymış gibi seviyor ve öyle muhabbet ediyorlardı.Bizde büyükbabamı çok seviyorduk.Babamın yokluğunu aratmıyordu keşke babam ölse de onun ömrü dedemin ömrüne eklense...

böyle yaşayıp giderken bir günbüyükbabamın sırtında küçük bır yumru gibi bir şey çıktı.Çok korkuyorum nolur büyükbabam ölmesin....Büyükbabam sürekli ısrar ediyordu ''benim bir şeyim yok,korkmayın.'' diye ama daha sonra bizi kırmadı ve ameliyat ile aldırdı o yumruğu.Ev büyükbabam olmadan o kadar boş ki...3 gün sonra eve geldi ama bu kezde uyurken bi hırıltı geliyordu.Bizde kardeşimle gülüyorduk horluyo diye ama uyandığında da hırıltı vardı.kardeşim büyükbabama ''sen uyanıkkende mi horluyorsun?'' demişti.Gülmekten karnımıza sancılar girdi ama büyükbabamdan hala hırıltı geliyordu.Birkaç gün sonra şiddetli bir şekilde öksürmeye başladı ve hastaneye gitmeye karar verdi.Eve geldiğinde hemen sorduk.Doktor ''bir şeyin yok öksürük olmuşssun.'' demiş.Babaannem sinirlendi ve''öksürük olan bir insan ciğerleri çıkcakmış gibi öksürmez!'' dedi.Sabah uyanınca halamı aradılar ve başka hastaneye götürdüler.Kardeşim ve çok üzülüyorduk ölürse diye.Bekledik,bekledik ve geldiler.