Nori

Hoofdstuk 38

A/n

Hallooo mensen,

Tijd voor weer een gigaleuke update! Hij is nogal emotioneel, hoop dat dat gelukt is. Lees hem bedachtzaam, want ik heb mijn best gedaan ;) laat me weten wat je ervan vindt!

Verder niets te melden, dus enjoy!

Xxx Anniek

---------------------------------------

Het water houdt Nori in een houdgreep en sleurt haar mee de diepte in. Met alle macht probeert ze zich ertegen te verzetten, maar zonder succes. Als een vis gevangen in een net spartelt ze in het rond. Met haar schokkerige handen probeert ze de greep van water te manipuleren. Tevergeefs. Ze is hulpeloos. 

Wanneer ze een stuk van de kust is afgevoerd en nog lang niet klaar is met worstelen, laat de greep haar los. Ze kan zich weer vrij bewegen en wil het op een zwemmen zetten, maar iets verspert haar weg. Nee, niet iets. Iemand. 

,,Mam?"

Nori's mond valt open van verbazing. Was dat haar moeder die haar van de pier af trok? Hoe deed ze dat? Hoe wist ze überhaupt dat ze daar zou zijn? Had Gracie haar gesnitcht? Nathan? 

,,Wat doe je hier? Hoe wist je, hoe deed je...." Nori vermande zich. ,,Besef je wel wat je hebt gedaan?" 

Riv fronste haar wenkbrauwen en zette haar handen in haar zij. ,,Besef jij wel wat jij hebt gedaan?" Haar stem klonk scherp en ijzig. Ze was in tijden al niet meer zo streng geweest. 

Nori antwoordde met een vraag. ,,Wat doe je in vredesnaam hier?" Ze zag haar wereld voor haar ogen instorten, maar probeerde zich flink te houden. Ze kon altijd haar mannetje staan, nu ook. Toch?

Riv was nijdig als de pest. ,,Norina, ik ben diep teleurgesteld in je. Je weet dondergoed dat je niet..."

Tijd om haar zin af te maken kreeg ze niet van haar dochter. ,,Alleen omdat jij bang bent voor het land mag ik mijn leven niet leven?" Ze kneep haar ogen tot spleetjes en fronste diep. 

,,Dat is helemaal niet zo."

,,Als je niet bang zou zijn, zou je er geen problemen mee hebben." Nori herhaalde zichzelf. ,,Besef je wel wat je zojuist hebt gedaan?"

,,Ik vrees dat jij degene bent die dat niet beseft, Nori." Riv's stem klonk koud en kil. 

Nori kon zich niet meer beheersen en begon te schreeuwen tegen haar moeder. ,,Mam, ik ben niet achterlijk! Ik weet waar ik mee bezig ben en jij niet!"

Riv verhief haar stem. ,,Dat weet je niet. Anders zou je er nooit aan begonnen zijn. Geloof me."

,,Jou geloven?" Nori klonk verbitterd. ,,Jij bent verblind door angst! Ik mag ook niks van jou!"

Riv slikte en haalde diep adem. ,,Je weet dat je onze hele wereld op het spel zet, hè?" 

,,Dat weet ik heel goed, maar jij blijkbaar niet." Nori rolde met haar ogen. ,,Anders had je me wel niet met je magie van de pier af getrokken. Hoe je dat ook gedaan hebt."

Daar had ze een punt. Riv had zou gauw geen weerwoord paraat. 

Nori, echter, was nog lang niet klaar met het uitkafferen van haar moeder. ,,Laat me gewoon met rust, ja! Ik probeer tenminste nog iets te maken van mijn leven en ik doe geen vlieg kwaad, oké? Dat jij bang bent boeit me geen flipper." 

Riv kneep haar ogen tot spleetjes. ,,Je hebt hem gekust."

Nori bleef kwaad, maar grijnsde triomfantelijk. ,,Dus?" 

,,Je hebt zijn leven dus al verpest."

Nori's mond viel open van verontwaardiging. ,,Bedankt, mam." In haar stem klonk geen gebrek aan cynisme. Een traan verliet haar ooghoek. Hoe kon haar moeder nou zoiets zeggen? Het sloeg nergens op.