Zenginlik Başa Bela

Babamla Yüzleşme Zamanı

Sabah olmuştu. Ve ben sadece 2 saat yatmıştım. Bugün kararlıydım babamla konuşmaya. Okula bile gitmeyecektim. Önce duşa girdim sonra odama geilp okul kıyafetlerimi giydim. Annemin başka yere gitmemden şüphelenmesini istemezdim. Kahbaltıya indim. Mutlu Aile (!) tablosu. Hiç bişey olmamış gibi davranmak çok zor çok. Neyse kahvaltımı yaptım. Anneme "Ben okula gidiyorum." Dedim ve evden çktım. Okula gitmedim. Sokağın başında saklanarak babamı bekledim. Takip edecektim. Eğer bu konudan anneme bahsedersem elimde kanıt olması gerekecek. Babamda çıktı. O lüks arabasına bindi ve gitti. Bende ardından kendi arabama bindim ve takibe başladım. Ama ters giden bişey olmadı taa ki babam aniden durana kadar...
Babam aniden durdu ve ben nerdeyse ona çarpacaktım. Babam arabasından çıktı ve yanıma geldi. Benim kapımı da açtı. Çok sinirliydi. "Aşağı in!" dedi. Elim ayağıma dolandı. Sanırım yakalanmıştım. Babamın dediğini yaptım ve aşağı indim. Bana " Neden?" dedi. Söyleyemedim. Sadece ağladım. Sonra sahile doğru yürüdük ve oturduk. Babam bana "Neden böyle bişey yaptın?" dedi. Ve bende anlatmaya başladım. Babam ilk başta bana kızdı, sonra inkar etti. Alışageldik şeyler bunlar. Ama ben ısrar ettilçe babam hafifden dökülmeye başladı. 5 aydır birliktelermiş. Babama dönüp" Madem o kadını seviyosun Ayça mıdır nedir annemi neden kandırıyosun? Ondan boşan o zaman. Ama annem istemezse napacaksın? Nasıl kaldıracaksın böyle bi yükü?" dedim. Babamın zoruna gitmiş olmalı ki bana bağırdı. "Seni ilgilendirmez. Sen git okulunla ilgilen." Ağlayarak ordan uzaklaştım. Ve okula doğru yürüdüm. Anlam veremiyodum hiç bişeye. Ama bu akşam annemle konuşacaktım. Annemin bunu bilmeye hakkı var. Arda beni kapıda karşıladı. Sarıldık. Sonra sınıfa doğru yürüdük. Ben konuşmuyırdum, o da konuşmuyordu. Sadece sessiz kalıyoduk. Sınıfa gittiğimizde sıralara oturduk ve yine sessiz kaldık. Bizim ilişkimiz böyleydi. Sessizlik. Sonra zil çaldı ve bütün sessizlik kayboldu. Sınıf öğrenci doldu. Benim arkadaşım yoktu bu sınıfta. Zenginim diye herkes benim kibirli biri olduğumu düşünüyo. Tek arkadaşım Defne. O da başka okulda okuyo. İlkokul arkadaşıyız biz. Ama hala görüşüyoruz. Okul bitti ve ben eve doğru yürüdüm. Okula arabayla gidip gelmeyi sevmiyodum. Yürürken aklım annemdeydi. Acaba annem ne tepki verecekti? Eve gittim annem açtı kapıyı çok neşeliydi. Amlatmasam mı diye tereddüt ettim ama anlatmak zorundaydım. İçeri geçtim salona oturdum. Annemi çağırdım. Annem yanıma oturdu ve " Neyin var?" dedi. Ben yine ağladım...