Zenginlik Başa Bela

Yalnızlık

Evde tek kalmıştım. Kimse yoktu. Korkmuyo değildim. Bide bugün ki olaylardan sonra korkmam çok normaldi. Babam anlaşılan tehlike altındaydı. Annemse evde yoktu. Yani güvenecek kimsemde yoktu. Yemeğimi yedim, tv mi izledim ve odama geçtim. Biraz telefonla uğraştıktan sonra uykum geldi ve yatağıma uzandım. İlk defa uykum geldi yaşananlardan sonra. Tam dalmıştım ki pencereden ses geldi. Galiba biri taş attı. Aklımdan Arda mı acaba diye düşündüm. Ama Arda gelseydi arardı, cama taş atmazdı. Korkarak pencereye doğru ilerledim. Bi de ne görim. Sabahki çocuk. Serkan mıydı neydi? Camı açtım "Ne var" dedim. "Aşağı in" dedi. "Hayır" dedim. "İnmezsen ben gelirim" dedi. Ve çok ciddiydi. Başka çaremin olmadığını anladım ve aşağı indim. Tekrar "Ne vardı?" dedim. "Bugün olanlar için özür dilerim. Birisi beni çimdiklesin. Rüya mıydı bu? Hayır. Daha yatmamıştım. Ağzım açık kalmış olmalı ki Serkan bana "Ağzını kapat." dedi. Rezil olmuştum. Ağzımı kapattım ve kendime geldim. Çocuğa çıkıştım " Defol git! Özür dileme benden." Serkan sükunetini korudu ve bana hiç bişey demedi. "Tamam" dedi ve gitti. Bi uykum vardı, sağolsun Serkan beyy içine etti. Salak şey. Eve çıktım ve yatağıma yattım. Şimdi siz diyeceksiniz ki senin sevgilin var ama sevgilin dışında herkesle konuşuyosun. Benim sevgilim konuşmayı pek sevmez. Bizim ilişkimiz 3 yıldır hep sessizlikle geçti. Biz o diierleri gibi sarmaş dolaş değiliz. Dudaklarımız morarana kadar öpüşmüyoruz. Hatta Arda beni hiç öpmedi. Neyse, yatakta bi müddet uzandım. Boş boş tavanı izledim. Ve sonunda kendimi uykunun kollarına bıraktım...