Zenginlik Başa Bela

Yalnızlığın İlk Günü

Sabah kalktığımda annemin evde olmadığını hatırlamam biraz zaman aldı. Ama hatırlamıştım. Bugün de okula gitmeyecektim. Evde kalacaktım. Önce duşa girdim. Sonra aşağı indim ve buzdolabını açtım. Yiyecek bişeyler bakındım. Sonra kendime tost yapmaya karar verdim. En kolayı oydu. Tıstumu yaptım ve televizyonun karşısına geçtim. Kanalları gezdim. Ama izleyecek bişey yoktu. O yüzden odama çıktım. Bilgisayara baktım. Film izleyecektim.  Çok güzel bi film bulmuştum bile."Aşk Tesadüflere Benzer" İzlemeye başladım. Daha sonra telefonum çaldı. Bakmak istemedim. Çünkü filmin en güzel yerindeydim. Daha sonra film bitti ve ben yatağımda boş boş uzanıyodum. Sonra telefonum çaldı ve o zaman hatırladım telefonumun olduğunu. Arayan kişi numaraydı. İlk başta açmak istemedim ama nolduysa içimden bi ses açmam gerektiğini fısıldadı. Telefonu açtım. Karşı tarafta erkek vardı. Ve sesi çok sertti." Duyduğuma göre anneni çok seviyomuşsun. Ama artık anneni göremeyeceksin. Çünkü annen elimizde. Hadi annene elvada de küçük prenses!" Ve arkadan annemin sesi geliyodu. "Kızım kendine dikkat et!" Annemdi bu onun sesiydi. Annem kafa dinlemeye gitmemişti. Kaçırılmıştı. Ve ben çaresizdim. Babam evi terk etmişti. Nen ttek başıma annemi nasıl o adamın ya da adamların elinden kurtarabilirdim ki? Babamı aramaktan başka çarem yoktu. Babamı aradım ama açmadı. İlk aradığımda açmadı ama şansımı deneyecektim. İkinci kez aradım bu sefer telefonu kapatmıştı. Ulaşamıyodum. Delirmek izereyim...