Kidnapped

Κεφάλαιο 9

"Σου έλειψα ;"

"Πώς μπήκες μέσα ;" Ρώτησα τρομαγμένη. Δεν ήθελα να ξαναπάω εκεί μέσα . Έβγαλε ένα όπλο και με σημάδεψε στο κεφάλι.

"Άκουσε με καλά , δεν θα βγάλεις αχνά. Θα έρθεις μαζί μου"

"Όχι ,φύγε αλλιώς θα φωνάξω να έρθει ο φύλακας"

"Δεν θα μπορέσει να έρθει. " Είπε κοιτώντας πονηρά. Τον σκωτοσε ;Ξαφνικά άρχισαν να ακούγονται βήματα από τις σκάλες

"Γαμοτο. Λοιπόν άκουσε με καλά θα ειμαι πίσω από την πόρτα με το όπλο στο χέρι. Αν τολμήσει να μπει ποιο μέσα τέλος. Με κατάλαβες;" Απλά κούνησα καταφατικά το κεφάλι μου και άνοιξα την πόρτα. Ήταν ο Ντεϊμον.

"Ο μπαμπάς σου θέλει να σε δει κάτω "

"Θα έρθω σε λίγο "

"Μην αργείς. Είσαι καλά ;" Ήταν έτοιμος να μπει ποιο μέσα και είδα τον Στέφαν που ήταν έτοιμος να ρίξει. Αγκάλιασα τον Ντεϊμον και του είπα πως όλα είναι καλά και οτι θα πήγαινα σε λίγο κάτω.

Μόλις έκλεισε η πόρτα άρχισα να δακρύζω. Δεν ξέρω γιατί. Όλα πάνε χάλια,Ποιος ξέρει τι θα μου κάνει ο Στέφαν εφόσον έφυγα. Τώρα όλα θα είναι πολύ χειρότερα.

"Σταματά να κλαις και έλα μαζί μου "Με πήρε στην αγκαλιά του και φύγαμε. Δεν ξέρω πώς τα κατάφερε αλλά με πήγε σε ένα μαύρο αμάξι σύνθεση του συνοδηγού. Πίσω ήταν και αλλά άτομα. Ηταν και ο Εντ εδώ.

Ό Στέφαν ξεκίνησε το αμάξι. Φοβάμαι ... Φοβάμαι πολύ πίσω είδα και την Αλεξάνδρα. Με κοιτούσε με ένα υποτιμητικό βλεμα

"Είναι ανάγκη να απαγάγουμε τέτοιου είδους άτομα; Δεν μπορούσαμε τουλάχιστον να απαγάγουμε κανέναν ωραίο;" Είπε μασώντας ενοχλητικά την τσίχλα της.

"Γιατί μόνο έτσι θα σου καθόταν κάποιος εσένα "Είπε κοιτώντας έξω. Ο Στέφαν και όλοι οι άλλοι άρχισαν να γελάνε ενώ εκείνον με κοιτούσε με μίσος.

"Κούκλα μου πρόσεχε γιατί αυτή την φορά η σφαίρα θα βρεθεί στο κεφάλι σου "Ήμουν έτοιμη να μιλήσω αλλά με πρόλαβε ο Στέφαν

"Ωραία Αλεξάνδρα έχω κατεβαίνεις." Είπε ο Στέφαν θυμωμένα

"Τι εννοείς ; Είμαι και εγώ μέσα σε αυτό , έχω μπλεχτεί και εγώ δεν μπορείτε να με διώξεις έτσι απλά "

"Τι νόμιζες ότι θα την πυροβολούσες,θα έστελνες απειλητικά μυνήματα και το αφεντικό δεν θα έλεγε τίποτα ;"

Δηλαδη αυτη τα εστελνε;Τα δύο αγόρια που είχαν καθίσει πίσω την έβγαλαν έξω. Είμασταν σε έναν έρημο δρόμο. Ένας από αυτούς έβγαλε όπλο. Ο Στέφαν με πήρε αγκαλιά. Μου είπε να κλείσω τα μάτια και τα αυτιά μου. Το έκανα αλλά ακούστηκαν δύο πυροβολισμοί. Στον πρώτο φώναξα ελάχιστα και στον δεύτερο με έσφιξε ποιο σφικτά στην αγκαλιά του. Τα αγόρια μπήκαν μέσα και φύγαμε. Μετά από αρκετή ώρα φτάσαμε σε ένα διαφορετικό σπίτι. Ήταν πολύ ωραίο. Μπήκαμε μέσα και με πήγε σε ένα δωμάτιο.

"Λοιπόν εδώ θα είναι προσωρινά το δωμάτιο σου. Σε λίγο θα πρέπει να πας πάνω να δεις τον αρχηγό"

"Τι θέλει από εμένα ;"

"Μην ανησυχείς θα χαρείς μόλις τον δεις"

Έφυγε και έμεινα μόνη μου. Μετά από λίγο η πόρτα χτύπησε.Χωρις να περιμενει απαντήσει κάποιος μπήκε μέσα. Ήταν Ο Ντεϊμον

"Ντεϊμον ;"

Έτρεξα να τον αγκαλιάσω. Ένιωθα ασφάλεια κοντά του

"Τι δουλειά έχεις εσύ εδώ ;"

"Θα σου εξηγήσω τα πάντα "

Γεια σας. Χαίρομαι πολύ που οι προβολές της ιστορίας μου ανεβαίνουν ❤❤. Ειμαι υπέροχο συναίσθημα😍😍 Μακάρι να συνεχίσουν να ανεβαίνουν οι προβολές και οι ψήφοι. Σας παρακαλώ κάντε Vote και σχολιάστε 😘😘