AZADE

Med Cezir Ve Kopuş#

Özlem Gürhanın hikayesidir.

Dünya bir denizdir.Bu denizin her dalgasında binlerce cenaze bulunuyor.

Emek Apartmanı 10 Numara

Dışarıda dolaşmak iç sıkıntısını gidermemişti.Kaç gündür,içinde sebebini bilmediği bir huzursuzluk vardı.Odasına girmek hatta arkadaşlarıyla yaşadığı bu eve adım atmak kendisini tedirgin ediyordu.

Odasına girip ışığı açtı.Etrafına bakındı.Bu küçücük odada kendine ve eşyalarına ayıracak yer bulamıyorken bir de mutfaktan bir sandalye getirmişti.Ona burada ihtiyaç yokki,diye düşündü.Son bir haftadır sürekli ağlıyor ve kimseler derdini anlatamıyordu.Kendine bile açıklayamadığı şeyler yapar olmuştu.Yaşadıklarının ağır geldiğini düşünüyordu."Kendimi üzüntüye kaptırmamalıyım.Acılarımın beni esir etmesine hiç izin vermedim.Şimdide buna izin veremem."dedi.

Bakışlarını tavana çevirdi.Tavandaki iki demir halka,garip ve rahatsız edici şekilde gözüne takılıyordu.Sanki odadaki her şey çok estetik de bir bu kaldı beni rahatsız eden,diye kendi kendine kızdı.

Aihnini bir türlü toparlayamıyordu."Ben oldum olası masada çalışmaktan hoşlanmam ki...Bu sandalyeyi niye buraya taşıdım?"diye söylendi.Sonra ailesiyle yaşadığı ev geldi gözünün önüne.Okula ilk başladığı günden beri hiç masası olmadığını,bulabilirse bir sehpada ama genelde somyada veya yerde ders çalıştığınıniçi burkularak hatırladı.

"Olsun,en azından artık kardeşimin bir masası var."diye düşündü.Kardeşini anımsayınca yüzünde acının gölgelediği bir tebessüm belirdi.Kendime biraz çay yapmalıyım,diyerek mutfağa yürüdü.Zeynep acaba akşama mı gelecekti?Yoksa yarın mı?Onu arayıp öğrense iyi olurdu.

İki Gün Sonra..

Emek Apartmanı 10 numaradan yükselen çığlık

Bir genç kız feryat ediyor,komsüları başına topluyordu.Küçük daireye giren apartman sakinlerinin ilk tepkisi de feryat eden kızdan farklı olmadı.Ev bir anda kaldırabileceğinden fazla insanla dolup taşmış,ilk şoku atlatanlar yorumlarına çoktan başlamışlardı.

Zeynep eve girdiğinde korkunç bir manzarayla karşılaşmıştı.Belki de buna korkunç bir süpriz demek daha doğruydu.Elvan,o küçücük odasının tavanına kendini asmıştı.Elvan'ın hayata tutunduğu son nokta olan yan yatmış bir sandalye odanın ortasında öylece duruyordu.