ZİNCİRİMİ KIRDI AŞK

17.BÖLÜM

S.A gençler!! Nasıl gidiyo kitap?

MAYIS'IN AĞZINDAN

Aslında hiç uyanmak istemiyordum ama aşağıdan gelen sesler uyumama engel oluyordu. Gözlerimi ağır ağır açıp sese odsaklanmaya çalıştım. Of inip baksam iyi olacak.

Ayaklarımı yataktan sarkıtıp terliklerimi giydim ve yavaş yavaş odadan çıktım. Aşağı indiğimde seslerin mutfaktan geldiğini anladım. Olamaz! Ya hırsızsa? Yanımda duran sehpadan vazoyu alıp mutfak kapısının önünde durdum. Tam o sırada kapı açıldı. Hırsız çıkıyo.

Vazoyu havaya kaldırıp çığlık atmaya başladım. Gözlerim kapalı olduğu için hırsızı göremedim. Tam kafasına vazoyu indireceğim sırada kolumu tuttu.

"Napıyosun! Kızım manyak mısın sen!" ay ya hırsız değilmiş.

Yavaş yavaş gözlerimi açtım ve karşımda bana delirmişim gibi bakan kaya'ya baktım. Keşke hırsız olsaydı ondan beni kurtarması için yardım isterdim.

Elimi indirerek "şey..ben seni hırsız sandım!" dediğimde kahkaha atmaya başladı. Kaşlarımı çatarak ona baktım "kaya! Gülme bak vallahi vazoyu indiririm kafana!" dediğimde hala gülüyordu.

"Tamam..tamam gülmüyorum. Kızma hemen peri kızı!" gülerek söylediği şeylerden sadece bunları anlamıştım.

Sonunda gülmeyi kesip ciddileşti "aç mısın? Sana kahvaltı hazırladım. Hadi gel" diyip elimden tuttu. Hemen elimi çekip mutfağa geçtim. Baya bozuldu bence. Oh iyi yaptım.

Mutfak masasındaki kahvaltıyı görünce ağzım açık kaldı. Tamam zenginiz ama hiç böyle bi kahvaltı görmemiştim. Harika! Ulan insan bu masadakileri yemeye kıyamaz ki.

Kaya mutfağa girip beni görünce yine güldü. Şu gıcığın derdi ne? Nefret ediyorum! Gülüşündende kendisinden de!

"Ağzını kapat ağzını." dediğinde ağzımın açık kaldığını fark ettim.

Kaya'yı aldırmadan masaya oturup mükemmel bir kahvaltı yaptım. Yemek boyunca kaya konuştu bende ya kısa cevaplar veriyordum ya hiç cevap vermiyodum.

Kahvaltım bitince kaya'ya bişey demeden masadan kalkıp odama gittim. Kendimi yatağa atarak tavanı seyretmeye başladım.

Ailemi çok özledim. Arkadaşlarımı da çok özledim ama! Mert! Mert'i bi başka özledim. Of ya şuan ne yapıyolar acaba. Tam 5 gün oldu onları görmüyorum ama bana bi ömür gibi geldi.

Beni aramayı bırakmışlar mıdır? Normal hayatlarına dönüp beni unutmuşlar mıdır? Yok ya unutmazlar! Onlar beni seviyorlar.

Odamın kapısı açılınca düşüncelerimden sıyrıldım. Yine mi kaya?

"Özledim seni! Bi göreyim dedim" diyip sırıtarak yanıma geldi.

Göz devirerek "az önce yan yanaydık" dedim. Aslında kaya'yı kandırıp buradan kurtulabilirim...ama ya başaramazsam.

Başarırım ya! Yaparım. Hadi başlayalım!!

Kaya'ya dönüp baktığımda bana bakıyodu. Sırıtıp biraz cilveli konuştum. "Kaya.. Ben sıkıldım ya! Şimdi dışarı çıkalım diyecem yok diyiceksin bari beraber film izleyelim." dediğimde baya şaşırdı.

Hemen kendine geldi "iyi misin peri kızı...bunları sen mi söylüyosun? Yani yanlış anlama benim için böyle konuşman daha iyi ama..ne bilim!"

Daha çok sırıtmaya çalışarak "iyiyim..iyiyim! Hadi ama çok sıkıldım" diyip ayağa kalkıp kaya'nın elini tutup ayağa kaldırdım.

Çocuk kalpten gidecek. Bu kadar şaşırmaya dayanabilir mi? Bilmiyorum.