Kalabalık bir öğrenci grubunun arasından Camila'nın yanına ulaşan Lauren kızın dolabını çarparak kapattı ve dikkatini çekti.
"Ne istiyorsun Jauregui? Benden uzak dur."
"Neden insanlara gerçeği söylemiyorsun?"
"Hangi gerçeği?". Camila sırıttı.
"SENİ ÖPMEDİĞİMİ."
"Elbette beni öptün Lauren," dedi Camila etrafına bakarak, "bu iğrenç olayın duyulmasını istemem ama beni öptün."
Birkaç kız Camila'nın sözlerine kıkırdılar.
Lauren Camila'nın üzerine doğru gitti.
"Onlara gerçeği anlatacaksın."
"Uzak dur benden, ucube." dedi Camila Lauren'ı itip yere düşmesini sağlamadan hemen önce.
İnsanlar gülüp uzaklaşırken bir çift el Lauren'ı kollarının altından tutup yerden kaldırdı ve boş bir sınıfa soktu.
"Bu şekilde devam edersen liseyi bitiremeden rehabilitasyon merkezini boylarsın." dedi Leight dudaklarından sarkan bir sigarayla.
"Okulda sigara mı içiyorsun?"
"Evet."
"Yakalanmıyor musun, ama nasıl?"
"Hayır yakalanmıyorum... Lauren şuan konumuz bu değil."
"Konumuz ne?"
Leight yamuk bir şekilde gülümsedi ve sigarasını yaktı.
"Camila'dan nefret ediyorsun değil mi?"
"Evet. Hayır? Sanırım."
"Ciddi olamazsın Lauren, hala ona karşı bir şeyler mi hissediyorsun?". Çocuk gözlerini devirdi.
"Ne istiyorsun Leight? Onun arkadaşı değil misin? Bana gülmen gerekirdi."
"Ah, Lauren. Seni masum, meleksi kız. Camila'nın bir tane bile gerçek arkadaşı yok. Popülerlik böyledir. Herkes onunla bunun için takılıyor."
Biraz duraksayıp Lauren'ın bir şeyler demesini bekledi ama kızın güzel dudakları bir daha açılmayacakmış gibi kapalıydı.
"Camila'dan intikam almana yardım edebilirim."
intikam konusunu seviyorum ne yapayım :(
Kızın yeşil gözleri şaşkınlıkla açılırken Leight gülümsemesini durduramadı.
"Neden benim için arkadaşını satıyorsun?"
"Lauren, çok soru soruyorsun."
"Söyle."
"Benim de... Almam gereken bir intikam var diyelim. Ayrıca Camila'dansa seni tercih ederim."
Lauren birkaç saniye düşündü.
"Nasıl yapacağız?"
~~~~
"Ben sana gerekli şeyi getireceğim, sen de bunu yayacaksın." demişti çocuk Lauren'ın numarasını alıp yanından ayrılmadan önce. Peki ama gerekli bilgi neydi ve ne zaman gelecekti?
Eve yorgun bir şekilde varıp üstündekileri çıkardı ve rahat pijamalarını giydikten sonra çıkardıklarını düzgünce katlayıp yerine yerleştirdi.
Ders çalışması gerekiyordu, birkaç hafta sonra sınavları başlıyordu ve Lauren sınavların hepsinden iyi bir sonuç alıp sonunda güzel bir üniversiteye girmek istiyordu.
Çantasını alıp içinden defterini ve kalem kutusunu çıkardı. İlk önce tekrar yapacaktı. Fosforlu kalemini alıp defterini açtı.
"Hayır, notlarım olmaz."
Biri tüm notlarının üstünü siyah tahta kalemiyle karalamıştı. Hiçbir şey okunmuyordu.
"İnsanlar bunu neden yapıyor?" diye düşündü Lauren defteri olduğu gibi çöpe atarken. Bunu yapan bundan neden zevk almıştı ki?
Telefonu masanın üstünde titrediğinde Lauren da irkilerek yerinden fırladı. Telefonu eline alıp tanımadığı rakamlara baktı. Leight olmalıydı.
"Leight? Gerekli şeyi alabildin mi?"
"Merhaba Lauren. Nasılsın?"
Lauren yaptığı davranışın kötü ve kırıcı bir şey olduğunu anladı. Yanakları pişmanlıkla kızarmıştı bile.
"Özür dilerim. Çok özür dilerim. Sadece çok merak ediyorum..."
Karşı hattan rahatlatıcı bir kahkaha duyuldu. "Özür dilemene gerek yok. Tanrım, gerçekten bir meleksin değil mi?"
Lauren konuşmayınca -iltifat edildiği için utançtan ölüyordu, bu çocuğun ona ikinci melek deyişiydi- Leight devam etti.
"İşimize yarayacak şeyi buldum. Yarın okulda sana vereceğim."
~~~~~
"Zaten Thomas sevgilisini aldatıyor," diyordu ses kaydındaki Camila'nın asi sesi, "eski sevgilisiyle tam beş kez cinsel ilişkiye girdi. Ama hadi ama, Thomas'ı gerçekten kim seviyor ki?"
Etrafındaki insanlar her zamanki gibi gülüştüler.
"Onunla aramı iyi tutuyorum çünkü bana bedava viski getiriyor."
Ses kaydı bitti.
Thomas, Camila gibi okulun popülerlerinden biriydi. İkisi çok yakınlardı. Şey, yakın gibiydiler.
"Bunu yayarsak..."
"Thomas ve onun arkadaşları Camila'ya cephe alır. Bu da bizim işimizi kolaylaştırır." diye kızın cümlesini tamamladı Leight.
Gözlerinden garip bir parlama geçerken Lauren'a baktı ve konuştu.
"Şimdi sıra sende , Lauren."
