Karanlığın Yanlızlığı/Gölge'nin ayak izleri/

2.bölüm Hayat hikayem

Yanıma oturan adama yaşlı gözlerle bakarken adam bacaklarını ileri doğru uzatmış,dirseklerini bacağına yaslamış,gözlerini kısarak sigarasından derin bir nefes çekiyordu.
"Sen kimsin" dedim titreyen ve donuk çıkan sesimle.
        "Tanırsın. Neyin var?"
     "Hiç"diyip kalkmaya yeltendim. Sabah Alper'in morarttığı kolumdan tutarak beni tekrar oturttu. Ah! Çok acımıştı!
      "Ahhh!"diyerek elimi koluma götürdüm. "Bırak ya ne yapıyosun " dedim kaşlarımı çatarak. 
        Adam , ela gözleriyle bana derinden bakıyordu.kumral saçları,şekilli kaşları ve dolgun dudakları vardı.
Hırkamın kolunu yukarıya kaydırıp koluma baktı.
         "Bıraksana yaa "diyerek kalktım kaldırımdan. "Niye gelip yanıma oturuyorsun ki sen!Sanane!
        Adam yerden kalktı ve"Sen! Bana hesap mı soruyorsun!"
       "Sen niye gelip benim yanıma oturuyorsun ki !"
       "Ben bir şey yaparken hesap vermem!"
       "Hesap soran YOK zaten!" Dediklerimden sonra yaklaşıp"Merak etme küçük kız yakında hepiniz 'ki özellikle abin hesap verecek"
        "Ne abim mi?"
        "Evet abin. Yoksa  sevgili abin yaptıklarını sana anlatmadı mı?
        "....b-ben....o Benim abim değil"dedim gözümden bir damla yaş düşerken. Doğru! O benim öz abim değildi. Ama o uzun hikaye benim ilk önce şu  adamdan kurtulmam lazım.
        Anlaşılan o ki bu adam beni bırakmayacaktı o yüzden benim kurtulmam lazımdı. Aslında koşsam arkamdan gelir miydi ki? Gelmez sanırım.
       Ani bir hareketle koşmaya başladım sokaktan çıktıktan sonra arkama baktım adam ortadan kaybolmuştu. Saate baktığımda 11.30'u gösteriyordu. O kadar olmuş muydu ya? Galata kulesinin önündeki caddeden ilerleyip  sahile doğru yürüdüm 
         Deniz'in  kokusu doldurdu burnumu. Huzur kokuyordu,saf huzur,saf tuz kokusu, martıların sesi, çocuk cıvıltıları,gemilerin motor sesleri...
          Boş bir banka oturup denizi izlemeye başladım. Çantamdan telefonumu çıkarıp 'I'm A ruin' şarkısını dinliyordum.
           Hmm! O adamı atlattığına göre anlatabilirim. İşin özü bizim aile -aile denilebilirse-biraz karışık. Benim annem Dilek ve babam Sedat sevgililermiş babam evliyken. Yani ben yasak aşkın çocuğuyum. Kardeşim Mercan'ın ve abim Ege babamın kendi eşi Sedef'in  çocukları. Sedef Soydan benim annem ben bir yaşındayken dayanamayıp beni babamın yanına getirmiş. O zamanlar Mercan 2-3 aylık bebekti kahverengi gözleri keçi tüyü gibi kahverengi saçlarıyla masum gülücükler atıyordu. Ege 9-10 yaşlarında bir çocuktu. Ege hiçbir zaman beni sevmedi. Kim  severdi ki aileye sonradan gelen bir üyeyi. O zamanlar Sedef anne çok zor dönemler geçirdi. Ve... dayanamadı ve banyoda bileklerini keserek intihar etmişti. En kötüsü de bunu ilk olarak Ege görmüştü. Yıllarca psikiyatri uzmanlarına görünmüştü fakat Ege o günden sonra hep agresif ve sinirliydi.
          Bir gün akşam yemeği için masaya gitmiştim o zamanlar5 yaşında felandım Ege yanıma gelip beni masadan kaldırmıştı. Beni kolumdan tutup yere fırlattı o zaman canım çok acımıştı. Fiziksel olarak değil kalbim çok acımıştı. Tamam bileğim incinmişti fakat bundan kimsenin haberi olmadı. 10-11 yaşlarıma geldiğimde okul çıkışı kitapçılarda çalışarak kendi ihtiyaçlarımı karşılamak için çalıştım. O zamanlar babamın durumu iyiydi Nişantaşı'nda otururduk. Ama ben bu imkanların hiçbirinden yararlanmadım
      Babam müteahhit idi şirketi vardı ve birçok yerde SOYDAN İNŞAAT'ın evleri vardı. Ama durumumuz hep iyiye gitmedi babam, ben 8 yaşındayken her şeyi bi kenara atıp çekip gitti ve gitmeden önce şirketi Ege reşit olunca onun üzerine devrettiğine dair bir sözleşme imzalamış. Eh!bütün ihale Ege'nin üzerine kaldı. Ege şirketi kurtarmak için daha 17 yaşındayken okulu bırakıp çalıştı. Çok çalıştı,ve bir proje ile şirketi kurtardı. Mercan..mercan hiç Ege gibi değildi, o benim öz kardeşim gibiydi zaten onun bunların hiçbirinden haberi yok. Bunu Ege istemişti onun mahvolacağını düşünmüştü. Şimdi ise Ege beni sırf Alper'in şirketi ile ortak olmak ve şirketi yükseltmek için beni onunla reşit olunca evlendirecekti. Hayatımı mahvedecekti.
Gözlerim dolmuştu. Göz yaşlarımı saklayamadım ve akmalarına izin verdim. Bulutlarda benim gibi ağlıyordu. Onlarda bana eşlik ediyordu, kapattım gözlerimi. Hıçkırarak ağlayan kadının göz yaşları, yağmura karıştı,yağmur onun saçlarına izlerini bıraktı. Omuzlarından aktı bulutların göz yaşı. İç dünyasını. gizli kapıları aralandı ruhunu sel suları bastı. Kalbinin bulutları kan ağladı. Ben, bense sadece sustum...