İLK AŞK - TELEFON SAPIĞIM (2016)

💜AŞKMAF/6💜

İyi okumalar..

Bu bölümün tamamını bir kişiye armağan ediyorum. O kendini biliyor.( @@_totto_)

Babaannemin gelmesi iyi mi oldu kötü mü oldu bilmiyorum ama şuan gençler olarak hepimiz aynı düşünceyi destekliyorduk.

Biri şu kadını sustursun!!

Dediğime pişman oldum. Dışından tonton gözükmüyor ama hastaneye gelen yaşlı kadından beter. Bir insan nasıl olur da gerçek annem babamdan konuya başlayıp beni ağlattıktan sonra konuyu amcama çekip yaptığı hataları söylerken babamı azarlar ve aynı zaman da Rüzgar ve beni evlendirip çocuk sahibi yapıp çocuğumuzun adını da ' Necmiye ' koyar.

Ulan isim mi o be? Necmiye nedir arkadaş? Necmiye diye isim mi olur bir kere. O isim eski Osmanlıdan kalma gibi bir şey. Daha düzgün bir isim bulamadı. Sırf bu isim yüzünden kız çocuk yapmaktan vazgeçmiş ama gelin görün ki erkek çocuğa da isim bulmuş benim komple çocuk yapma zevkimi kaçırmıştı. Yok böyle bir babaanne.

Siz siz olun babaannenizin kıymetini bilin. Hiç biri benim ki kadar beter olamaz. 

Artık bir şeyler yapmamız gerekiyordu. Rüzgar'la bakışlarımız konuşurken ikimizde birbirimize ' kurtar beni' bakışı atıyordu. Dudak büktüm sadece. Aklıma her hangi bir şey gelmiyordu. Ama sadece 1 dakika bile çekemezdim bu kadını. Artık bir şey yapmam lazım.

Kızlara baktığımda Emine çekinmeden elleriyle kulaklarını kapatmış dirseklerini masaya yaslamıştı , İrem ise kafasını Ecem'in omzuna koymuş ağlamaklı surat ifadesi ile kıymetli! babaanneye bakıyordu. Ecem ise hey o bayıldı mı yoksa yaşıyor mu? Doruk'a bakıp Ecem'i işaret ettiğimde eliyle uyuyor işareti yaptı. Ah bende bayıldı sanmıştım.

Tek sağlam kalan bir ben bir Doruk olmuştu. Evet koskoca mafya ve sağ kolu perişan haldeydi. Doruk genelde telefonuyla oynadığı için yaşıyordu ama bende yemek yiyormuş numarası yaparak yaşıyordum. Evet karnım tok olmasına rağmen sofrada ki çoğu şeyi ben bitirdim. Yoksa ölecektim babaanne dırdırından ve ben Rüzgar'la çiftleşmeden ölmek için çok gencim.

Tek amacım o değildi ben daha çocuklarımı doğurup futbol takımı kurmayı düşünüyordum. Babaanne konuşurken çocuk yapma sınırını 5 den 0 a düşürmüş ve daha sonra ciddi bir karar alıp 13 sınır koymuştum. Ama bu babaanne yüzünden sınır isterse 100 olsun çocuk yapmayacağım. 

Necmiye nedir ya?? :(

Artık bir çare bulmak için babamlara baktığımda annem kendisi gibi çok fazla konuşan ve onun gibi konudan konuya atlayan birini bulduğu için gayet rahat ve mutlu gözüküyordu. Babam ise gözü iki de bir kapanıp duruyordu. Sonra ani bir hareketle kendine geliyor dakika geçmeden yine uyuya kalıyordu.

O derece sıkılmış. Amcama baktığımda yerinde yoktu. Hey amcam nereye gitti? Etrafa bakınırken amcamı telefonla uzakta bir yerde konuştuğunu görünce en azından şimdilik kurtuldu diye geçirdim içimden. O sırada gözüme bizim için hazırladığımız köşe takıldı ve ani bir karar verip hızla kafamı Rüzgar'a çevirdim.

Bir süre bakıştıktan sonra O Eser ve Doruk'u dürttü. Ve fark ettim de Kağan yok. O nereye gitti şimdi. Her neyse kurtarmış kendini. Bende İrem ve Ecem'i dürttüm. Emine'yi de dürttüm ve kaşımla bizim için olan yeri gösterdim. Rüzgar'a bir bakış attım ve kafamla işaret verdikten sonra işaret parmağımın eklem yerini burnuma vurup hızla masadan kalktım.

Benimle beraber tüm gençler ayaklanırken onları düşünmeden hızla bizim için ayırdığım yere koşmaya başladım. O sırada gözüme arka bahçe kapısında Kağan elini üstüne sürerek gelirken görünce onu da koşarken elinden tuttum ve peşimden sürükledim. Bahçenin diğer ucuna bizim için ayrılan yere geldiğimde kendimi minderlerin üstüne attım. Benden hemen sonra herkes benim gibi koşarak gelmiş ve kendini mindere atmıştı. Sadece Rüzgar hariç.