New Kid On The Block

Chapter_2

Την ίδια μέρα...

Κατεβαίνω βαριεστημένα τα σκαλιά, προσπαθώντας να μη σκέφτομαι αρνητικά για το γεύμα με τους γείτονες. Όσο κι αν δε θέλω να πάω και να τους γνωρίσω πρέπει να κάνω τη χάρη στην θεία Λέμον. Πρέπει να βρει παρέα εδώ πέρα. Αρκετά έχει περάσει εξαιτίας μου.

''Έτοιμη;'' με διακόπτει η γλυκιά φωνή της. Σηκώνω το βλέμμα μου και την βλέπω να σηκώνεται από τον καναπέ φορώντας ένα απλό λευκό λουλουδάτο φόρεμα έχοντας τα καστανόξανθα μαλλιά της λυμένα αφήνοντας στο τραπεζάκι το βιβλίο που διάβαζε.

''Ναι, πάμε'' της λέω χαμογελώντας προσπαθώντας να δείξω ότι είμαι έστω και λίγο ενθουσιασμένη αλλά μάταια.

''Μην ανησυχείς. Όλα θα πάνε μια χαρά. Εξάλλου είναι απλά ένα γεύμα. Που ξέρεις; ίσως τη συμπαθήσεις αυτήν την οικογένεια. '' μου λέει και μου χαϊδεύει απαλά τα μαλλιά. Ξέρει πόσο δύσκολο και καθόλου ευχάριστο είναι για μένα να γνωρίζω καινούρια άτομα. Δεν είμαι και ο πιο κοινωνικός άνθρωπος του κόσμου και πάντα δυσκολευόμουν να ανοιχτώ σε άλλα άτομα ακόμα και τους φίλους μου πίσω στο Σαν Φρανσίσκο.

Κάνουμε είσοδο στην αυλή του διπλανού σπιτιού και παρατηρώ πόσο περιποιημένα είναι τα λουλούδια στις άκριες της αυλής. Αυτό πρέπει να είναι δουλειά της κ. Μάργκαρετ.

Λίγο πριν χτυπήσουμε το κουδούνι η θεία Λέμον πιάνει από το χέρι τον Μαρκ και ύστερα σκύβει κατεβαίνοντας στο ύψος του. Τον παρακαλεί να φερθεί κόσμια και να μη μας ντροπιάσει μπροστά τους ξένους ανθρώπους. Τα τυπικά.

Ύστερα χτυπάμε το κουδούνι και εμφανίζεται φυσικά η κ. Μάργκαρετ με ποδιά και τα καστανά μαλλιά της πιασμένα πάνω.
Μας καλωσορίζει και μας κάνει νόημα να περάσουμε μέσα.
Το σπίτι είναι διακοσμημένο με διάφορους χρωματιστούς πίνακες απ αυτούς που δε βγάζεις νόημα και είναι διάφορα χρώματα ριγμένα σε ένα καμβά.
Το σαλόνι είναι το πρώτο που αντικρίζω και είναι στις αποχρώσεις του άσπρου και του γκρι.
Ύστερα περνάμε στην τραπεζαρία και έρχομαι αντιμέτωπη με μία έκπληξη. Ουάου. Εδώ είναι απλά υπέροχα. Αυτό που μου τράβηξε την προσοχή είναι η μεγάλη τζαμαρία που πίσω της βρίσκεται μία άλλη αυλή με γρασίδι και διάφορα λουλούδια στις άκρες. Απλά ουάου.

Τα βήματα από τις σκάλες διακόπτουν τον θαυμασμό μου και γυρνάω το κεφάλι μου αντικρίζοντας 3 αγόρια να κατεβαίνουν από τον πάνω όροφο προφανώς.
Πρώτο πρώτο κατεβαίνει ένα μικρό αγοράκι λογικά είναι κοντά στην ηλικία του Μαρκ με καστανόξανθα μαλλιά.
Πίσω του ακολουθεί ένα μεγαλύτερο αγόρι με πιο σκούρα μαλλιά, μοιάζει κοντά στην δικιά μου ηλικία ίσως μικρότερος.
Δεν προλαβαίνω να τον παρατηρήσω αρκετά, την προσοχή μου τράβηξε το τελευταίο αγόρι.
Το αγόρι από το απέναντι παράθυρο. Αυτή τη φορά με μπλούζα απλή μαύρη και ένα σκισμένο τζιν. Κάποια από τα τατουάζ του φαίνονται ακόμα και με μπλούζα αφού είναι στα χέρια του.