New Kid On The Block

Chapter_3

Την ίδια στιγμή...

''Έβελιν;'' ακούω τον άνδρα να ρωτά και σηκώνω το κεφάλι μου και αντικρίζω δύο μελί μάτια.

"Ιαν; τι σκατά;" τον ρωτάω μπερδεμένη.

"Γιατί είσαι έξω τέτοια ώρα;" ρωτάει θυμωμένος και μπορώ να διακρίνω τα μάτια του που έχουν πάρει ένα πιο σκούρο χρώμα.

"Σοβαρά με ρωτάς κάτι τέτοιο; τι έκανες εκεί; και άσε με επιτέλους!" του λέω αγανακτισμενα καθώς ήμουν ακόμα κολλημένη στον τοίχο.
Με αφήνει και μπορώ να καταλάβω το πόσο τσιτωμένος είναι.

"Δεν έπρεπε να είσαι έξω τέτοια ώρα. Πήγαινε σπίτι σου" λέει αγχωμένος και πλέον μου έχει γυρίσει την πλάτη.

"Μην μου λες τι να κάνω!" απαντάω με έντονο τόνο.

''Φύγε Άιζακ θα το κανονίσω εγώ" λέει στον άλλο άντρα και εκείνος κάνει μεταβολή.

Ο Ίαν περιμένει το βαν να φύγει και ύστερα γυρνάει ξανά προς το μέρος μου.

"Τσιμουδιά για ότι είδες σήμερα! Και τέτοια ώρα άλλη φορά θα σαι σπιτάκι σου! Μ ακούς;" λέει ξανά θυμωμένα και με πλησιάζει.

"Σου είπα δε θα μου λες τι να κάνω. Δεν έκανα και τίποτα παράνομο. Μήπως έκανες εσύ;" τον ρωτάω καχύποπτη.

"Θα με ακούς όταν σου μιλάω. Αυτό το υφάκι θα στο κόψω. Δεν σε αφορά τι κάνω" λέει ενώ πλέον έχει πλησιάσει επικίνδυνα.

"Τότε δε σε αφορά και τι κάνω εγώ! Και μη με απειλείς εμένα" λέω αποφασιστικά και πλέον μπορώ να νιώσω την ανάσα του. Με κοιτάει για κάποια στιγμή και μετά αλλάζει το βλέμμα του.

"Πάμε. Θα σε γυρίσω εγώ σπίτι"

"Δεν είμαι μωρό μπορώ να πάω και μόνη μου" του λέω και σταυρώνω τα χέρια μου και κάνω κίνηση να φύγω όμως η φωνή του με σταματάει.

"Κόψε μωρέ. Και γω σπίτι πάω έτσι κι αλλιώς. Εξάλλου είναι αργά μην γυρίζεις μόνη σου." λέει πιο ήρεμα χωρίς να με κοιτάει και δεν απαντάω.

Η διαδρομή είναι σιωπηλή και συνειδητοποίησα πως αν δεν ήταν αυτός ίσως και να χανόμουν.
Οι γειτονιές είναι τόσο ίδιες εδώ γύρω.
Αλλά σιγά μη του πω και ευχαριστώ.

Φτάνουμε έξω απ το σπίτι του και χωρίς να ελαττώσει ρυθμό μπαίνει στην αυλή και αφού πετάει ένα ξερό καληνύχτα σκαρφαλώνει στο τοιχάκι που χωρίζει τις δύο αυλές και με δύο κινήσεις βρίσκεται στο παράθυρο του.
Okay... εγώ αυτό δεν το κάνω. Και αν το σκεφτείς καλύτερα θα μπορούσε άνετα να μπαίνει στο δωμάτιό μου όποτε θέλει, αν φυσικά είναι ανοιχτό το παράθυρο.
Με αυτές τις σκέψεις είχα ήδη κάνει την είσοδο μου σπίτι μου από την πόρτα φυσικά και αντικρίζω τη θεία μου με τις πιτζάμες της να είναι ξαπλωμένη στον καναπέ διαβάζοντας το βιβλίο της.