Seçilmemizin üstünden 1 hafta geçmişti ve 2 hafta sonra kore'ye uçuşumuz vardı ailelerimizin haberi yok. Şuan nasıl söyleyeceğimi düşünüyorum ama babama ne desemde izin vermeyeceğini biliyorum bu yüzden diğer kızlaeın planını dinliyorum.
-Babam hayalim olduğunu biliyor bana izin verecektir ama önemli olan sizinkileri ikna etmek özellikle Halil Amcanın ( Babam) izin vermesi biraz Zor olacak ama hep birlikte başarırız bu yüzden ilk halil amcasan başlıyoruz.
Düşüncemin içinden babamın ismini duyduğum anda çıktım.
-Ne niye benim babamki bence zor olanı sona saklamalız.
-Bizim babamım fazla ısrara dayanamaz zaten izin verir bercu senin baban izin vermesse ne yapacaksın bunun için çok çalıştık biliyorsun.
Haklı olduğu için ona bir şey diyemeyip sadece kafamı salladım.
-O zaman bu akşam size geliyoruz. Babana biz gelene kadar kore'ye neden gitmek istediğini söyle hatta üniversite falan dersen bence izin verebilir. Şimdi eve geç olmadan git de babanı biz gelene kadar kızdıracak bir şey yapma
****Ev****
Anneme planımdan bahsetmiştim ve oda yardım edecekti. Zil çaldığında koşarak kapıyı açtım.
-Hoşgeldin babacım günün nasıl geçti?
Eyvah dur bu biraz fazla oldu ben hiç böyle konuşmamki.
-Hayırdır bercu hanım hangi dağda kurt öldü
-Ne kurtu canım istemezsen demem bidaha
-Hemen küstünmü yavrum tamam birşey demedim.
Babam ellerini yıkayıp içeri geldiğinde yüzümdeki gülümsemeyi silmeye çalışıyordum. Çünkü babamdan ne zaman bir şey isteyecek olsam 32 dii gülerdim ve babam anlardı. Elimdeki dergiye bakarak sanki normal bir konudan konuşmaya başladım.
-Baba birşey diyeceğim
-Söyle bakalım anlamalıydım zaten bir şey isteyeceğini yine
-Baba ben yurt dışında okusam nasıl olur
-Güzel olabilirdi ama seni yurt dışında okuyabilecek kadar bütçemiz yok biliyorsun.
Tam o anda kapı çaldı. İçimden dua ederken
-Acaba kim geldi?
Bilmemiş numarası yapmam lazımdı. Kapıyı açtığımda kızlar aileleriyle beraber geldiğini gördüğümde içim umutla doldu bu sefer sanırım gerçekten oluyordu.
Livanın annesi uygun bir dille anlattığında babam başta baya itiraz etti ama üniversiteyi orda okuyabileceğimi duyunca plananımı anladı. Zor da olsa izin verdi. O anda hepimiz sevinçten çığlık atınca bize hangi günahın bedelisiniz der gibi baktılar. Neyse önemli olan izin vermeleriydi.
***2 Hafta Sonra****
Tamı tamına 2 saat 12 dakika ve 41 saniye sonra uçuşumuz vardı ve ben heyecandan uyuyamamıştım. Valizimi son kez kontrol ederken annem elinde kocaman bir poşetle geldi.
-Anne bu ne
-Biraz sucuk ekmek börek falan koydum annem orda yersiniz.
-Anne gerek yok bunlara orda yemek yemicezmi?
-Olsun annem elin memleketinde aç kalmayın sonra bana dua edersin bak
Tamam diyip aldım ama bunun içinde de yok yoktu annem sarma bile koymuş. Anneme teşekkür edici bakışlara baktığımda annemin gözü doldu
