Diğer Kadın

11.Bölüm (Vicdan Mahkemesi)

Ece duyduğu isimle adeta yerine çivilenmişti. Bu olabilir miydi? O kaltağın sevgilisi kendi kocası olabilir miydi? Hafızasından bazı görüntüler geçirdi Ece. İkilinin birbirlerine bakışları düşündü. Şimdi aklındaki bulanık su berraklaşmıştı. Daha net görüyordu her şeyi.

Kadın yanındaki ona aydınlatan kadınla vedalaşıp alel acele çıktı mekandan. Kendini sahile attı. Şuan gidip o ikisinden hesap sorması gerekirdi. Ama Ece bunu yapmayacaktı. Bu onların ekmeğine yağ sürmek olurdu. Boran ondan çok kolay boşanabilirdi. Taktiksel davranmaya karar verdi. Miray'ın kalbini kırmaktan ziyade acı çektire çektire sökecekti onu yerinden.

İlk adım "dostunu yakın tut,düşmanını daha da yakın."

Ertesi gün her şey normal ve sıradanlığıyla ilerliyordu. Şirkette koşuşturmalar,çalan duran telefonlar,çalışanlarına emirler yağdıran yetkililer. Tam da olması gerektiği gibiydi. Miray ise o saatlerde kafasını çizimlerine,hesaplamalarına gömmüş hiçbir detayı kaçırmak istemezcesine dikkatini vermişti. O anda kapısı tıklandı. İçeriye günün şu saatinde hiçte görmek istemediği kişinin girmesiyle gözlerini düşürdü adeta ne istiyorsun bakışı attı.

Asıl şaşırdığı ise Ece'nin ona sıcak bir gülümsemeyle yaklaşmasıydı. Masanın önündeki misafir koltuğuna oturup bacak bacak üzerine attı. Giydiği siyah kalem elbise ile son derece ciddi bir havası vardı ah tabi birde şık. Simsiyah ve parlak saçları salınmış uçları doğal dalgayla süslenmişti. Beyaz teninde ise yok denecek kadar az makyaj duru güzelliğini ortaya sererken kan kırmızısı mat ruju şekilli dudaklarına dile getirmiş biz buradayız diye bağırtıyordu. Miray onun kişiliğini bilmese bu güzelliğini kıskana bile bilirdi.

Bakışlarını kadının bedeninden çekip gözlerine baktığında Ece söze girdi.

"Miraycım biliyorum bugüne kadar seninle yıldızımız pek barışmadı. Ben biraz yanlış davrandım sana karşı ama şimdi bunu telafi etmek istiyorum. Acaba senin içinde uygunsa öğleden sonra benimle kahve içmeye gelir misin?"

Miray bu tavra oldukça şaşırmıştı. Kadının tam amacını kavrayamamıştı açıkcası.

"Şey aslında benim işle..."

"Ah hadi ama uzattığım zeytin dalını reddetme."

"Peki madem öğleden sonra görüşürüz."

Ece odadan çıktıktan sonra Miray bir anlığına düşündü. Ece ona karşı kötüyken daha kolaydı. En azından vicdanı daha rahattı. Ama şimdi ona karşı iyi olması vicdanını gün yüzüne çıkarıyordu. Sonuçta ne olursa olsun kadının kocasıyla sevgiliydi.

Aradan bir saat geçmişken bu sefer odasına Boran girmişti.

"O kadar sıkıldım ki şarj olmak için sevgilimi görmem gerektiğini düşündüm."

Miray Boran'ın cümlesine gülümsedikten sonra yüzü ciddileşti. Boran bu fark edince hemen sordu.

"Bir şey mi oldu?"

"Ece..."

"Yine ne yaptı o? Beni gerçekten zorluyo."

"Hayır kötü bir şey yapmadı aksine bana karşı davranışlarından dolayı pişman olduğu ve telafi etmek için öğleden sonra kahve içmeye çağırdı."

"Bunları Ece mi söyledi cidden?"

"Dimi bende şaşırdım. Boran acaba ne oldu birden?"

"Hiçbir fikrim yok güzelim ama yine de dikkatli ol tamam mı?"

"Tamam."

"Ben şimdi gidiyorum. Şu kahve saçmalığından sonra direk beni arıyorsun ters bir şey söylerse sakın aldırma."

"Tamam arayacağım."

Ece Miray'ı görünce yüzüne hemen gülümsemesini yerleştirdi.

Ve sıra ikinci adımdaydı."Duygu sömürü yap düşmanının kendini suçlu hissetmesini sağla."

"Miray geldiğine o kadar sevindim ki. Beni kırmadığın için çok teşekkür ederim.

"Bir anda neden benim hakkındaki düşüncelerinin değiştiğini merak ediyorum açıkcası."

"Şey ben aslında senin başından beri iyi bir kız olduğunun farkındayım. Ama sen çok güzel bir kızsın ve anlarsın ya işte Boran yani kocam...Bak ben onu kaybetmekten çok korkuyorum. O benim hayatımda başıma gelmiş en güzel şey. Çok zor günler geçiyordum nasıl desem intihar etmeyi düşünmeye başlamıştım derecesini sen koy. Sonra onu gördüm içimde tarifi olmayan duygular yaşamaya başladım. İlk görüşte aşka inanır mısın bilmem ama öyle bir şeydi. Sanki çektiğim acılar o acıların ne olduğu şimdi sana söyleyemem yüzleşmek beni hala korkutuyor şayet arkadaşlığımızı ilerletirsek elbet anlatırım. Her neyse işte o acılar kayboluyordu sanki her gece başımı yastığa koyduğum da ağlamak yerine onu düşünerek gülümsüyordum. Ailecek bize geldiklerinde bana hediyeler getiriyordu. Bir keresinde ayıcık bile almıştı o zamana kadar çok çocukça gelirdi halbuki ama hala saklarım onu. Birlikte dışarı çıkardık,kumsalda dans ederdik sanki yeniden nefes almaya başlamıştım. Çok geçmeden bana evlenme teklifi etti. O gün dünyanın en mutlu insanı bendim herhalde.

Bir rüyaydı her şey. Ama o rüya sonradan kabusa dönüşmeye başladı. Bana karşı ilgisizleşti,eve geç gelmeye başladı. Bunlar beni korkutuyor. Korkutuyor çünkü biliyorum eğer onu kaybedersem eski günlerime döneceğim hatta daha fazlası o sadece düşündüğüm şeyi bile yapabilirim. Beni anlıyorusun değil mi?"

Miray'ın yüzü kireç gibi olmuştu. Diyebilecek bir şeyi yoktu. Onun bu hale gelmesine sebep olan kendisinden başkası değildi. Üstelik tüm samimiyetiyle içini dökmüştü kendisine. Birinin ölümüne sebep olma düşüncesi bile kanının çekilmesine yetiyordu. Bu acımasızlıktı karşısındaki kadına bunları yaşatmaya hakkı yoktu onun. Resmen sadece aşık bir kadının kocasının üstüne konmuştu üstelik birde onun şirketinde çalışıyor para kazanıyordu. Düşündü bir an ne zaman bu kadar bencilleştiğini.

"Be..benim kalkmam lazım."

"Neden,ne güzel konuşuyorduk."

"Benim işim vardı unutmuşum hoşçakal."

Miray acele ederek çantasını alarak çıktı oradan. Nefes almaya ihtiyaç duydu.

Ece ise arkasında sinsice güldü. "Bunlar senin daha iyi günlerin küçük cadı. Kocamla yatıp kalkmak neymiş göreceksin sen."

Miray titreyen elleriyle telefonunu aldı. Rehberden Boran'ın adını seçip kulağına götürdü. İkinci çalmada açıldı telefon.

"Boran konuşmamız lazım."

"Ne oldu seni üzecek şeyler mi söyledi Ece."

"Hala anlamıyorsun değil mi bu hikayede kötü kadın benim."

"Ne?"

"Boran konuşmamız lazım dedim."

"Ne hakkında konuşacağız?"

"İlişkimiz hakkında."

Az sonra tatile gidiyorum. Gitmeden önce yazmak bir bölüm yazmak istedim umarım hoşunuza gider.

İyi okumlar ❤