Uzaylının Gelişi

Malzemeler Ne İşe Yarayacak?

  Sadece sarımsak suyu kalmıştı. Sebze çekmecesini açtım ve bir diş sarımsak çıkardım. Onu ezerek suyunu çıkardım ve bir kavanoza koydum. Sonunda bütün malzemeleri toplamıştım!

  Hepsini tencerenin içine koyup bahçeye çıktım. Matilda her zamanki gibi oradaydı. Onun yanına gidip, önüne tencereyi koydum. Bana, "Sen beyinsiz misin?" dedi. Bütün malzemeleri getirmiştim! Şimdi ne olmuştu ki? Sonra da "Kaşık getirmemişsin beyinsiz çocuk!" diye bağırdı. Neden bana kızıyordu ki? Kaşık getirmemi söylememişti. Çok sinir olmuştum. "Söyleseydin o zaman!" diye bağırdım. Matilda derin bir nefes aldı. Sakinleşmeye çalıştığı belliydi.

Onu daha fazla kızdırmamak için hemen mutfağa gidip tahta bir kaşık getirdim. Bana "Karıştır şunları!" diye bağırdı ve karıştırmaya başladım. Dürüst olmak gerekirse bu karışım berbat  kokuyordu. Ayrıca hala ne işe yaradığını bilmiyordum. Karıştırmayı bitirdiğimde benden bir bardak getirmemi istedi ve karışımı bardağa döktüm. Balçık gibiydi ve küçük mavi tanecikler vardı içinde. Bardağı yere koydum ve Matilda gayet iştahlı bir şekilde içmeye başlamadan önce derince bir nefes aldı. İçtikten sonra hiçbir şey olmamıştı hatta kusacak gibi görünüyordu. Çok şaşırmamıştım, aslında ne beklediğimi bilmiyordum ama hayal kırıklığına uğramıştım. Çekip gidecektim ki -her zaman olduğu gibi- Matilda'dan ışık saçılmaya başladı. Gözümü kapatıp açtığımda Matilda... O... O bir insan olmuştu ve çok güzeldi. Sanki bir tanrıça gibiydi. Kıvırcık siyah saçları, pürüzsüz cildi, ela gözleri mükemmeldi. Ama... ÇIPLAKTI ÇÜNKÜ KEDİYKEN MANTIK OLARAK KIYAFET GİYMİYORDU!!! Alex hemen gözlerini kapattı ve Matilda'yı bileğinden tutup eve doğru  çekiştirdi. Burada kalmasını söyleyip yukarıdan bir tişört ve şort getirdi.

Matilda'ya kıyafet giydirip odasına çıkardıktan sonra onu sorgulamaya başlamıştı. Böyle bir şey nasıl olabilmişti hala anlamamıştı. Matilda: "Sonunda üstümdeki büyü kalktığı için çok mutluyum!" diye bağırıp etrafta zıplayıp dönmeye başlamıştı. Peki şimdi ne olacaktı?