Μετά από αρκετή ώρα φαγητού, ποτού και κουβέντας αποσυρόμαστε ο καθένας για το δωμάτιό του. Στο δωμάτιο που παλιά κοιμόμουν εγώ και η Ειρήνη κοιμούνται τώρα η ξαδέρφη μου με τον αρραβωνιαστικό της κι έτσι εγώ προτιμώ να κοιμηθώ μόνη μου στον καναπέ του σαλονιού. Ξαπλώνω και προσπαθώ μάταια να αποκοιμηθώ, αλλά ο ύπνος δεν μου κάνει τη χάρη. Παίρνω τα τσιγάρα μου που έχω κρυμμένα στην τσάντα και βγαίνω στην αυλή. Κάθομαι στην αναπαυτική καρέκλα της γιαγιάς και ανάβω το πρώτο μου τσιγάρο για σήμερα. Άρχισα το κάπνισμα μόλις μετακόμισα στην Αμερική, αλλά δεν θέλω να με πάρουν χαμπάρι εδώ στο σπίτι. Δεν είναι παρά μια κακιά συνήθεια, ούτε καν μου αρέσει το τσιγάρο, νομίζω. Αλλά είναι στιγμές σαν κι αυτήν που είναι η μόνη σου συντροφιά.
-«Από πότε καπνίζεις;» ακούω τον Κώστα πίσω μου και τον βλέπω να τραβάει μια καρέκλα και να κάθεται λίγα μέτρα μακριά μου.
Κατά βάθος το περίμενα αυτό, ίσως για αυτό να βγήκα βραδιάτικα να πάρω αέρα.
-«Εσύ από πότε εισβάλλεις στην οικογένειά μου;» λέω προσπαθώντας να σβήσω το τσιγάρο, αλλά προλαβαίνει και μου το αρπάζει από το χέρι.
-«Ξέρεις ότι δεν είχα ιδέα έτσι...» μου απαντάει αφού τραβήξει μια τζούρα.
-«Δυσκολεύομαι είναι η αλήθεια να το πιστέψω!»
-«Άκουσέ με. Γνώρισα την Ειρήνη πριν από τρία χρόνια, εδώ στη Θεσσαλονίκη. Δεν μου είχε μιλήσει ποτέ για σένα, ανέφερε μόνο κάποια φορά ότι είχε μια ξαδέρφη που σπούδαζε στην Αμερική. Την ξέρεις τώρα την Ειρήνη, δεν τα κατέχει και πολύ αυτά. Πριν πέντε μέρες που έμαθε ότι επιστρέφεις μου μίλησε με περισσότερες λεπτομέρειες. Μου είπε ότι ήσουν στην ελληνική πρεσβεία, κάτι τέτοιο δεν ήξερε ακριβώς είπε. Δεν σου κρύβω ότι σε σκέφτηκα, αλλά ήταν τόσο ασαφείς οι πληροφορίες και επιπλέον σε αποκαλούσε Γιώτα. Μα Γιώτα; Δεν είχες αναφέρει ποτέ ότι οι δικοί σου σε φωνάζουν έτσι.»
-«Ναι γιατί προφανώς και σιχαίνομαι αυτό το υποκοριστικό. Αλλά με φωνάζουν έτσι από μικρή και δεν κατάφερα ποτέ να τους αλλάξω αυτή τη συνήθεια. Αλλά εννοείται ότι δεν συστήνομαι Γιώτα στον υπόλοιπο κόσμο!»
-«Όταν γύρισες πριν και σε είδα τα έχασα, δεν το πίστευα. Ακόμα δεν το πιστεύω δηλαδή...»
-«Μήπως το πιστεύω εγώ;»
-«Γιατί γύρισες Παναγιώτα;» με ρωτάει κοιτώντας με για πρώτη φορά στα μάτια.
KAMU SEDANG MEMBACA
Η Επιστροφή
RomansaΗ εικοσιενιάχρονη Άλκηστη, αξιωματικός της Πολεμικής Αεροπορίας, επιστρέφει στην Ελλάδα. Μετά από πέντε χρόνια στην Αμερική, έχει νοσταλγήσει την οικογένειά της, τους παιδικούς της φίλους και την πατρίδα της. Αφού λοιπόν εκπληρώσει μια λαμπρή θητεία...
