Η Επιστροφή

Κεφάλαιο 6

-"Μου φαίνεται σαν ψέματα που καθίσαμε οι δυο μας μετά από τόσο καιρό..." μου λέει συγκινημένη η Ειρήνη αργά το ίδιο βράδυ, όταν σηκώνομαι να φύγω.

-"Εμένα να δεις! Είδες που ήθελες να κρατήσεις εδώ τον Κωνσταντίνο;" της υπενθυμίζω και προετοιμάζω το έδαφος για τις επόμενες συναντήσεις.

-"Ναι, χρειαζόμαστε λίγο χρόνο οι δυο μας είναι η αλήθεια. Αλλά θα κανονίσουμε σύντομα ξανά να τον γνωρίσεις καλύτερα."

-"Ναι, ναι..." απαντάω αόριστα και αφού την αγκαλιάσω και την καληνυχτίσω βγαίνω από το διαμέρισμά τους.

Το ένα ποτήρι κρασί παραπάνω με πείραξε λιγάκι είναι η αλήθεια και νιώθω να ζαλίζομαι λίγο, αλλά το ελέγχω. Ξέμαθα βλέπετε στην Αμερική, θα μου πάρει λίγο χρόνο να μπω ξανά στους ξέφρενους ρυθμούς της Ελλάδας.

Βγαίνω από την πολυκατοικία και περιμένω υπομονετικά τη Βάλια που έρχεται να με πάρει από το αυτοκίνητο. Ψάχνω στην τσάντα μου να βρω το κινητό μου, αλλά το σκοτάδι δεν το κάνει καθόλου εύκολο. Πιάνω το πορτοφόλι μου, το φορτιστή, το τσαντάκι με τα καλλυντικά... Επιτέλους και το κινητό!

-"Ακίνητη, το πορτοφόλι σου θέλουμε και δεν θα σε πειράξουμε!!" ακούω μια άγρια φωνή πίσω μου και νιώθω να μου τραβάνε βίαια την τσάντα.

Αμέσως γυρνάω και διακρίνω στο σκοτάδι δυο αντρικές φιγούρες με κουκούλα, ο ένας μου κλείνει το στόμα μου με τα χέρια του και ο άλλος τραβάει την τσάντα από τον ώμο μου.

Αμέσως ρίχνω μια αγκωνιά στο στομάχι αυτού που προσπαθεί να με φιμώσει, αυτός αιφνιδιάζεται και ελαττώνει τη δύναμη που ασκεί πάνω μου κι έτσι καταφέρνω να του ξεγλιστρήσω και προσπαθώ να αντιμετωπίσω τον άλλον.

-"Ηρέμησε κοπελιά και δεν θα σε πειράξουμε, μην πας γυρεύοντας!" μου λέει αυτός.

Δεν κατάλαβαν καλά. Δεν εκπαιδεύομαι εγώ τόσα χρόνια για να μην μπορώ να αντιμετωπίσω δυο πορτοφολάδες. Ξεκινάω να παλεύω με τον έναν, προφυλάσσοντας ταυτόχρονα την τσάντα μου, όμως αποδεικνύεται δύσκολος αντίπαλος και δεν φτάνει που τρώω μια αγκωνιά στο πρόσωπο, ο άλλος καταφέρνει να μου πάρει την τσάντα.

-"Βοήθεια!" φωνάζω και προσπαθώ να τον αποτρέψω, αλλά με πετάνε στο έδαφος και ο ένας από τους δύο με κλωτσάει στα πόδια και στην κοιλιά.

-"Αυτό για να μάθεις άλλη φορά να υπακούς!" μου λέει καθώς έχω διπλωθεί στα δύο από τον πόνο.