Η Επιστροφή

Κεφάλαιο 8

-«Καλώς τους! Στις ομορφιές σας είστε οι κυρίες της παρέας!» λέει διαχυτικά ο Μάρκος και χαιρετάει πρώτα την Ειρήνη και μετά εμένα με χειραψία.

-«Γεια σου Μάρκο μου! Μην μας λες τέτοια και κοκκινίζουμε, είμαστε μετριόφρονες στο σόι μας!» λέει γελώντας η ξαδέρφη μου.

-«Καλησπέρα» λέω τυπικά, αλλά χαμογελώντας.

-«Τι κάνεις Άλκηστη;» με ρωτάει χωρίς να αφήσει το χέρι μου.

-«Καλά, ευχαριστώ!» λέω και τραβάω σιγά σιγά το χέρι μου.

-«Πού είσαι φίλε; Για να σε δω, τίποτα μόνο δυο γρατσουνιές έμειναν» λέει στον Αλέξη και τον χτυπάει φιλικά στην πλάτη.

-«Έλα ρε, τίποτα δεν ήταν. Είμαστε και στρατιωτικοί υποτίθεται...» του απαντάει εκείνος.

-«Πάμε μέσα;» προτείνει η Ειρήνη και κατευθυνόμαστε προς το μαγαζί.

Η ατμόσφαιρα του μαγαζιού είναι όντως πολύ όμορφη και χαλαρή, ενώ ακούγεται διακριτικά όμορφη ελληνική μουσική. Ο Μάρκος δίνει στο σερβιτόρο το όνομά του και μας δείχνει ένα τραπέζι για τέσσερις. Οι υπόλοιποι που γνωρίζουν καλά το μενού παρραγέλνουν τέσσερα πιάτα και ένα μπουκάλι κόκκινο κρασί. Η ώρα κυλά ήσυχα και από ένα σημείο και μετά ίσως και βαρετά. Ο Μάρκος προσπαθεί να τραβήξει την προσοχή και το ενδιαφέρον μου, η Ειρήνη συμβάλλει στην προσπάθειά του κι εγώ προσπαθώ να συμμετέχω στη συζήτηση, όμως δυσκολεύομαι αρκετά είναι η αλήθεια, καθώς δεν συζητάμε κάτι ουσιώδες και συγκεκριμένο. Η Ειρήνη συνεχώς μου πλέκει το εγκώμιο και ο Μάρκος προσπαθεί να αποσπάσει πληροφορίες για μένα, ενώ ενδοιάμεσα φροντίζει να μας ενημερώσει για τα επιτεύγματα της ζωής του. Δεν είναι του τύπου μου, ποτέ δεν μου άρεσαν οι «δήθεν» άνθρωποι, που προσπαθούν με κάθε τρόπο να αναδείξουν τον εαυτό τους και τα προσόντα τους.

-«Εμένα θα με συγχωρήσετε για πέντε λεπτά. Θα βγω να κάνω ένα τσιγάρο και θα επιστρέψω» λέω και σηκώνομαι παίρνοντας την τσάντα μου.

-«Αυτές οι κακές συνήθειες. Αλέξη, δεν πας κι εσύ να μην είναι μόνη της; Έχεις ώρα κιόλας να καπνίσεις...» λέει η ξαδέρφη μου και ο Αλέξης την κοιτάζει δυσανασχετώντας.

-«Να πάω...» λέει φανερά δυσανασχετημένος και σηκώνεται μόνο και μόνο για να μην συνεχίσει η Ειρήνη να γκρινιάζει μπροστά στον Μάρκο.

Βγαίνουμε προς τα έξω αμίλητοι και ανάβουμε ταυτόχρονα τσιγάρο.

-«Θα σου δώσω μια συμβουλή. Μείνει μακριά από το Μάρκο, δεν είναι για σένα. Μην ακούς την Ειρήνη, δεν τον ξέρει όπως τον ξέρω εγώ» μου λέει χωρίς να με κοιτάζει.