24 into 12

CHAPTER 1

Mikaella Chiu's POV

-1/2 Filipino

-1/2 Chinese

-Nerd

-Kindhearted

-Mayaman

-Talented

-16yrsold.

"Da--" tatawagin ko sana si dad para ipakita ang grades ko.

"Ella please!! Leave me alone! You're not helping! Busy ako!" sigaw ni dad.

"Sorry dad. P--pero.." sabi ko.

"ARE YOU DEAF?! I SAID GET OUT! WALA AKONG PAKIALAM SAYO! OKAY?! BUSY AKO SO PLEASE! LUBAYAN MO MUNA KO!! PWEDE?!" sigaw ni dad habang galit na galit.

"S-sorry"

I run upstairs and locked myself onto my room. Umiyak lang ako ng umiyak.

"Ang tanga tanga tanga tanga mo Mike! Bat ka ba umiiyak?! Busy ang dad mo kaya ka niya nasigawan. Ang hina mo Mike! Iyakin ka! *sob*" bulong ko sa sarili ko.

"WALA AKONG PAKIALAM SAYO!"

"WALA AKONG PAKIALAM SAYO!"

"WALA AKONG PAKIALAM SAYO!"

"WALA AKONG PAKIALAM SAYO!"

paulit-ulit na sumagi sa isip ko ang mga sinabi ni dad. Bakit ba ganun? Hindi nila ma-appreciate lahat ng ginagawa ko para sakanila..

Sila lang ang meron ako. Pero bakit ganun? Pakiramdam ko, kahit nandyan sila, hindi ko naffeel yung presence nila..

Kulang ako sa pagmamahal ng magulang.. Hindi nila maibigay kahit yung kaunting pagmamahal na hinihingi ko sakanila..

Ginawa ko lahat para masabi nila saakin kahit minsan yung..

"Anak, proud kami sayo. Mahal ka namin"

Pero kahit minsan, hindi yun nangyari. Kahit minsan, hindi nila ko niyakap..

Ipinagkait nila sakin ang pagkakaron ng mga kaibigan.. Dahil mahal ko sila, lahat ng ayaw nila, iniwasan ko. At lahat ng gusto nila, ginawa ko kahit labag sa kalooban ko.

Pero.. minsan naisip ko, TAMA BA TO? For almost 16 years.. Nagtiis ako ng walang kaibigan.. Nagtiis ako nang palaging libro ang kaharap ko..

Ginawa ko lahat, dahil yun ang gusto nila.. at dahil mahal ko sila..

Ipinikit ko ang mga mata dahil nakaramdam ako ng antok..

"Sana kahit sa panaginip lang, maging masaya ako kahit sa sandaling oras lang.."