24 into 12

CHAPTER 1.5

Nagising nalang ako ng narinig kong dumating na si mommy. I grabbed the envelope, with my grades inside. Tumakbo ako papunta kay mommy..

"Mom!" sigaw ko.

Tiningnan niya lang ako with a 'What' look..

"I-I just wanna show you th--this.." sabi ko sabay abot ng envelope..

Mom, opened it.. Nakalagay sa loob ang names ng Top 10 sa overall ranking ng school together with their total grade. At iyon na nga ang tinitingnan ni mommy ngayon. Sana matuwa siya.. Since sobrang konti lang naman ng lamang nung Top 1 sakin, sigurado akong kahit papano, matutuwa si mommy..

.

.

.

.

*PAAAAAK* isang malakas na sampal ang dumampi sa mukha ko..

Nagulat ako kasabay ng agad na pagpatak ng mga luha ko..

"YOU'RE A DUMB MIKAELLA!! ANG LAKAS NG LOOB MONG IPAKITA SAKIN TO?! IPINAGMAMAYABANG MO TO SAKIN?! HUH?! 2ND?! WHAT THE HECK ELLA!! ANO NALANG ANG SASABIHIN NG IBA SAKIN?! NA MAY BOBO AKONG ANAK?! MISMONG ANAK PA NG MAY-ARI NG RIVAL COMPANY NATIN YUNG NAKATALO SAYO!! KUNG MATALINO KA TALAGA, YOU'LL DO EVERYTHING JUST TO BE ON NUMBER 1!!"

*sob* *sob*

Ang sakit. Sobrang sakit na sa kabila ng lahat ng paghihirap mo sa pag-aaral ay sasabihan ka lang ng bobo ng magulang mo..

Sa kakaiyak ko ay hindi ko na magawa pang ipagtanggol ang sarili ko.. Ayoko na.. Sawang-sawa na ko sa pagiging PERFECT DAUGHTER para sa kanila.. *sob*

Umiyak lang ako ng umiyak sa harap ni mom.. Hindi ko mapigilan..

"WAG MO AKONG IYAKAN MIKAELLA! KAUSAPIN MO KO!!" sigaw ni mommy.

"m--mo-mom.. *sob* gin-ginawa ko naman lahat diba? *sob* I'd tried my best para maging perfect daughter sainyo ni dad.. p--pero bakit hindi niyo parin ma-appreciate lahat ng ginagawa ko para sainyo? *sob* mom ginawa ko lahat dahil mahal ko kayo. 16 years.. 16 years akong walang kaibigan.. *sob* mom kahit konting pagmamahal na hinihingi ko sainyo bilang magulang ko, bakit hindi niyo maibigay?! *sob* sa bawat pagpasok ko sa school, tinitiis ko ang pag-kain ng mag-isa at pag-uwi ng magisa samantalang nakikita ko yung iba na masaya habang kasama yung mga kaibigan nila *sob* at ako?! Wala akong magawa sa tuwing binubully ako ng iba sa kanila.. Ang sakit.. Sobrang sakit.. Ayoko nang magpakatanga sainyo mommy.. Sawang sawa na ko *sob*"

Kinuha ko ang envelope na naglalaman ng grades ko, at pinunit ko ito..

"SO WHAT DO YOU WANT?! YOU WANT TO BE FREE?! PINAPAMUKHA MO SAMIN KUNG GAANO KAMI KASAMANG MAGULANG SAYO?! THEN GET LOST ELLA! SA ORAS NA LUMABAS KA NG PINTONG YAN, KALIMUTAN MO NANG MAGULANG MO KAMI!"

Umiyak lang ako then I run upstairs and packed up my things. I called my mom's secretary para i-claim lahat ng pera ko sa bangko at kumuha ng private plane para sakin. Binayaran ko siya para wag sabihin kay mommy at daddy ang lahat..

Umalis ako then nag check-in ako sa isang hotel somewhere here in Manila. I'm going back to Korea right away..

2 years ago, I went to Korea for a vacation. Doon? May nakilala akong mga tunay na kaibigan. Doon? Nabuhay ako ng simple at malayo sa problema..