Kabus

2 gün sonra

Sevdiğim, değer verdiğim kişiler yavaş yavaş hayatımdan gidiyor gibiydi. Zeynep'in de benden gideceğini düşündükçe kalbime bir ok daha saplanıyor.
Bugün Zeynep benim evimde kalacak.

-Ne düşünüyorsun yine? Eğer o konu hakkındaysa...

-Hayır hayır, derslerim hakkında düşünüyordum. Çok geride kaldım.

-Tamam, o zaman senin için çok güzel bir haberim var. Yani gece endişelenmemen için. Sana, yani eve gizli kamera aldım.

-Süpersin! Teşekkür ederim gerek yoktu.

-Harika! O zaman hadi gel takalım.

Zeynep ile kameraları taktıktan sonra uyumuştuk. Hatta gece çok güzel geçmiş, hiç kabus görmemiştim. Sabah yatağıma kadar gelmiş sıcak tost ve çay kokusu beni yatağımdan kendi kaldırdı. Kalktığımda masada kahvaltıyı serilmiş buldum.

-Günaydın uykucu.

-Günaydın.

-Nasıl uyudun bakalım?

-İnanır mısın? Muhteşem. Sen?

-Pek iyi sayılmaz.

-Neden? Ne oldu ki?

-Çok kötü bir kabus gördüm...

-Anlatmayı düşüyor musun?

Dedim telaşlı bir sesle.

-Tamam tamam, kabusumda senin evindeydik. Gece tuvalete gitmek için kalkmıştım mutfaktan sesler duydum. Oraya yöneldim.   Kimse yoktu. Yatak odasına girdimde yatağında yoktun. Mutfaktaki seslerin senden çıktığını düşündüm. Arkamı dönerek yattım. Diyer tarafa döndüm. Seni ağzın kanlı, elinde bıçakla gördüm. Bağırmaya başladım. Gözümü kırptığım anda ortadan kayboldun. Yatağına baktığımda yatağında uzanmış uyuyordun. Sonrasını hatırlamıyorum. Bu arada  kameraları kontrol ettin mi? Çalışıyorlar mı?

-Yok etmedim. Kahvaltıdan sonra ederim.

Kahvaltımı ettikten sonra kamera kayıtlarına bakmaya gittim. Kayıtları açıp 10 saniye ileri alıyordum.

OLAMAZ!

Bu Zeynep'in kabusu değildi. Gerçekte olan bir şeydi!!! Eğer Zeynep uyanmasaydı belki de onu bıçaklayacaktım! Koşarak mutfağa doğru ilerledim. Zeynep o sırada haberleri izliyordu. Neşeli bir sesle:

-Babanı sen öldürmemişsin!

-Sus, sessiz ol. Nasıl yani.

-Otopsiye göre baban kalp krizinden hayatını kaybetmiş.

-Ama, ama nasıl olur?

-Sen beni saat... 8:30'da aradın. Beni aradığında evden yeni çıkmıştın. Ama babanı kalp krizi geçirerek gören komşu babanı yaklaşık olarak saat 10:00'da gördüğünü idda ediyor.

Derin bir oh çekip Zeynep'e koşarak sarıldım.

-Şey... İşler de yoluna girdiğine göre bu gece evinde kalabilirsin.

-Beni kovuyor musun?

-Hayır hayır, asla. Sadece senin rahatın için söyledim.

-Peki, sen bilirsin. Hadi hazırlan. Okula geç kalacağız!

Okuldan eve dönerken çok paniklemiştim. Çünkü gece olan olaydan en ufak birşey bile hatırlamıyordum. Markete gidip içki aldım, ve eve doğru ierleme başladım. Eve geldiğim an hemen bira şişesini açtım ve içmeye başladım.