Zakład o Miłość || Andreas Wellinger ||✅✅

Rozdział 1.

Roksana

Jak najszybciej się dało pojechałam do domu spakować sie. Wszytsko było by idealnie gdyby nie,to że musiałam pośliznąć się na lekko oblodzonych schodach. Teraz boli mnie noga i ręka, ja mam tylko nadzieję że nie mam nic złamanego. Obecnie siedzę na lotnisku i czekam na kolejną już dziś odprawę,która ma odbyć się za nie całe 10 minut.

Na szczęście cała odprawa obyła się bez zbędnych komplikacji. Obecnie siedzę na swoim miejscu. Niecałe 2 godziny i będę w Lublanie.

Magia czasu paprykowego pegaza

Lot minął mi dość szybko, no głównie na pisaniu z Ryśkiem. Tak, nie mam przyjaciół. No co ja poradzę 😿
*wyczujcie ten sarkazm xD*

Na potnisku ma odebrać mnie ktoś z kadry. Jestem ciekawa kto...

Aaaaa co jeśli to będzoe król wiatru Walterek Hoflerek we własnej osobie ?!

Nie no ja już mam coś z głową nie tak!

I jeszcze bardzo ważne pytanie, DLACZEGO JA KRZYCZĘ W MYŚLACH !?

Dobra nie ważne...

- Hej siostrzyczko !-wykrzyczał Richard

- No siemka Braciszku- zaśmiałam się

Choć bo już sie Andr... Chłopaki niecierpliwią- powiedział po czym wziął ode mnie walizkę. Po kilku ma minutach byliśmy w czarnym BMW Ryśka.

Po jakiś 20 minutach byliśmy w  wiosce skoczków.

Od razu ruszyliśmy do domku naszej kadry. Kiedy weszliśmy do środka oczy pozostałych kadrowiczów skierowały się na mnie. Zignorowałam to, zdjęłam kurtkę i buty po czym ruszyłam do salonu.

Nawet nie zdążyłam przekroczyć progu salonu a już można było usłyszeć ciche "Wow " i nie tylko...

-No Siemkaa Chłopaki- zaśmiałam się na widok ich min. Wyglądały one podobnie do min chłopaków z one direction z piosenki "Best Song Ever"

(Jakby ktoś nie wiedział o co chodzi to w mediach piosenka)

-No heej- pierwszy odezwał się chyba najbardziej normalny z kadry czyli Severin

-Elo...no Rysiek ty mówiłeś nam, że ona jest piękna ale, że aż tak to kurwa nie wiedziałem- wypalił nagle Król fioletowych krów i hotek, Andreas Wellinger.

Wszyscy jak to usłyszeli to wybuchli śkiechem.

Jedno jest pewne:

To bedzie ciężki i dłuugi dzień...

Magia czasu koperkowego jednorożca

Chłopaki wyszli na trening a mi kazali zaczekać na nich. Wyszli jakieś 2 godziny temu więc nieglugo powinni wracać. Ja za to w tym czasie zrobiłam kolacjie i zaczęłam oglądać
"NCIS Los Angles" był odcinek o zakopywaniu żywcem ludzi... Nie powiem ale ciekawy był z resztą jak wszystkie.

Nagle drzwi do domku niespodziewanie się otwarły a w nich stanęli chłopcy pogrążeni w rozmowie.

- Czyje te kanapki ?- spytał Stephan
- Deklu 3 talerze kanapek ona sama miałaby zjeść?- wybuchł śmiechem Karl , no coś słabo mnie znasz. Ej. Ej. Ej. Ty mnie wcale nie znasz.

Kanapki zniknęły w oka mgnieniu.
Nagle obok mnie usiadł Andreas a teraz uwaga uwaga... Mój nie doszły chłopak.
- Zmieniłaś się- powedział a jego ręka wyłądowała na moim ramieniu. Od razu strąciłam ją i jeszcze bardziej skupiłam się na filmie. Było to trudne,gdyż,ponieważ,bo, Wellinger rozbierał mnoe wzrokiem.